Wernisaż 28.03.2024 (czwartek) g. 17.00
Czas trwania wystawy: 28.03.2024 – 30.04.24

Odzyskiwanie uroku. Rewolucja w modzie zrównoważonej
Wystawa Odzyskiwanie uroku Alicji Karskiej i Ani Witkowskiej – duetu artystycznego Szare Wrony, łączy dwa ważne aspekty: sztukę ubrań vintage i filozofię Kintsugi.

Kintsugi to japońska technika naprawy ceramiki, w której zamiast ukrywać pęknięcia, używa się złota lub innych metalów szlachetnych, aby podkreślić i uwypuklić niedoskonałości. To symboliczne podejście do naprawy, które przypomina nam, że zepsute rzeczy mogą być piękne i wartościowe.
Wystawa prezentuje ubrania vintage, które przeszły swoje życie, ale wciąż mają wiele do powiedzenia. Alicja Karska i Ania Witkowska wykorzystują technikę Kintsugi, aby naprawić te ubrania, nadając im nowe życie. Ich przeróbki są świadomym wyborem, alternatywą dla masowej produkcji odzieży. To slow fashion w praktyce. Artystki nie tylko naprawiają ubrania, ale także wykorzystują materiały z recyklingu. To prawdziwy uprecycling, który minimalizuje ślad węglowy. Każdy kawałek materiału ma swoją historię, a teraz staje się częścią czegoś nowego.
Szare Wrony nie boją się eksperymentować. Na wystawie będzie można zobaczyć wełniane swetry z reliefowymi aplikacjami, haftami, kolorowymi łatami – wszystko wykonane ręcznie. To twórcze podejście do używanych rzeczy, które zachwyca
i inspiruje.
Prezentacja Odzyskiwanie uroku przekonuje, że naprawianie i tworzenie z pasją może być piękne i ekologiczne. Ta wystawa to manifest dla środowiska naturalnego i naszej planety Ziemia.

Kuratorka: Anna Brudzińska

Byłoby to w naszej słabości oraz w naszych trudnościach jakąś pociechą, gdyby wszystko niszczało tak wolno, jak powstaje. Tymczasem zysk wzrasta powoli, a strata spiesznie.

Seneka „Listy moralne do Lucyliusza”,
za Edwin Bendyk „W Polsce, czyli wszędzie. Rzecz o upadku i przyszłości świata”

Możemy przejść na takie metody gospodarowania, które nie tylko ograniczają do minimum szkody, ale wręcz aktywnie przyczyniają się do regeneracji ekosystemów.

Jason Hickel, „Mniej znaczy lepiej. O tym, jak odejście od wzrostu gospodarczego ocali świat”

Żyjemy dzisiaj w potrójnie niejasnym, dwuznacznym świecie; dwuznaczny jest sam kapitalizm z jego wielkim bogactwem i wielką nędzą, zdolnością do tworzenia i wyjaławiania; dwuznaczna jest nasza tożsamość, stosunek jaźni do ciała i jaźni do świata; dwuznaczna jest wreszcie sama sztuka, jej cel i znaczenie. Moda jest jednym z najbardziej dostępnych i łatwych środków wyrażania tych dwuznaczności. Moda jest nowoczesną ironią.

Elisabeth Wilson, „Adorned in Dreams. Fashion and Modernity”

Jeśli rzeczy, które posiadamy, będziemy traktować jak potencjalne śmieci, to przedmioty i narzędzia wytwarzane masowo obrócą się przeciwko nam, niczym współczesny uczeń czarnoksiężnika.

Victor Papanek, „Dizajn dla realnego świata. Środowisko człowieka i zmiana społeczna”

Wszyscy zaciągamy dług energetyczny. Robimy to wobec natury i pokoleń, które idą po nas. Nasze dzieci już wiedzą, że nie mają wyboru, że dostają „w spadku” świat z plastikiem i wyspami śmieci.
Jak pisze Andrzej Leder, żyjemy w czasach, w których ekonomia powinna zajmować się dystrybucją nadmiaru, który wyprodukowaliśmy. Powinniśmy dążyć do zamykania cyklu ekonomicznego, by generować jak najmniej odpadów.
Przyjrzymy się więc temu, co już istnieje, każdy ze swojej perspektywy.
Nasza wystawa jest podpowiedzią, pretekstem do dyskusji.

Szare Wrony / Alicja + Ania

Szare Wrony — To duet Alicji Karskiej i Anny Witkowskiej, który od 2021 współtworzy projekt artystyczno-rzemieślniczy. Szare Wrony zajmują się autorskim upcyclingiem odzieży wełnianej w duchu ekonomii cyrkularnej. Poprzez powtórne użycie i kreatywne prace naprawcze dziewczyny próbują przedefiniować strategie konsumenckich wyborów, z uwagi na nieuchronną katastrofę klimatyczną. Swoje prace Alicja i Ania prezentowały się w ramach Gdynia Design Days (2023) czy w Łódzkim Centrum Dizajnu.

wernisaż: 11.04.24 (czwartek) 18.00 Galeria Na Piętrze
czas trwania wystawy: 11.04 -31.05.24

English version below ↓

Na wystawie „Warstwy” Maria (Mafe) Satizabal – artystka pochodząca z Kolumbii, prezentuje swoje fascynacje sztuką Indian Cunas, znanych z oryginalnych tkanin molas. Inspirując się tymi kolorowymi patchworkami, tworzy ona własne tkaniny artystyczne, które są nie tylko hołdem dla tej tradycji, ale również środkiem do osobistej eksploracji. „Warstwy” to wystawa, która ukazuje, jak artystka dekonstruuje tradycyjne aplikacje i patchworki, przekształcając je w nowoczesne dzieła sztuki. Każda warstwa tkaniny jest dla niej metaforą ochrony historii, tożsamości i czasu, a zarazem środkiem do badania własnej kobiecości i relacji ze społeczeństwem.

Maria (Mafe) Satizabal wykorzystuje technikę warstw, aby stworzyć dialog między przeszłością a teraźniejszością, między indywidualnym doświadczeniem a wspólnotowym dziedzictwem. Jej prace są świadectwem, że tkanina może być płótnem dla opowieści, które są zarówno głęboko osobiste, jak i uniwersalnie rezonujące. Artystka zachęca widzów do refleksji nad własną tożsamością i miejscem w społeczeństwie, jednocześnie podkreślając wartość i piękno tradycyjnych technik.

Wystawa będzie również wyjątkową okazją by zapoznać się z oryginalnymi molas. Artystka tworzy ich kolekcję, aby w ten sposób ocalić tradycyjnie szyte tkaniny, ponieważ obecnie to maszyny wyparły ręczną metodę szycia.

Artystka o swojej pracy:
W swojej praktyce artystycznej wykorzystuję różnorodne media w poszukiwaniu materiałów i technik, które najlepiej oddają moje doświadczenie jako kobiety. Od dawna fascynuje mnie sztuka prekolumbijska. Jest ona częścią mojej tożsamości. Sztuka rdzennej Ameryki oszałamia; jej obrazy jawią się jako proste linie łączące się z moim wewnętrznym „ja”. Fascynuje mnie jak istotna jest rola kobiet w społeczności.
Od samego początku eksperymentuję z wykorzystaniem różnych środków wyrazu. Moja artystyczna podróż rozpoczęła się od łączenia prekolumbijskich obrazów z wewnętrznymi wizjami kształtów i znaków.

Odczuwam najsilniejszą więź z rdzennym plemieniem o nazwie Cunas. Członkowie tej grupy żyją na pograniczu Kolumbii i Panamy. Ich tradycyjne tkaniny, zwane molas, urzekły mnie już w pierwszej chwili, gdy tylko je ujrzałam. Od razu zaczęłam je kolekcjonować. Fascynuje mnie sposób, w jaki kultura Cunas wyraża się poprzez tkaninę. Użycie przez nich aplikacji odwrotnej i patchworku do połączenia ze sobą życia i środowiska jest czymś wykraczającym poza akt transcendentalnych poszukiwań.

Molas mają różne znaczenia dla Cunas; najczęstszymi motywami są geometryczne linie reprezentujące duchy nazywane NAGA, a także obrazy zwierząt, roślin i ludzi obrazujące codzienne życie społeczności – nazywane GEONIGGADI. Cunas używają barw dla wyrażenia określonych znaczeń: przykładowo czerwień odnosi się do Ziemi, żółcień – do szczęścia i słońca. Błękit jest związany z kosmiczną przestrzenią i wodą.

Codzienna harmonia pomiędzy duchowością, kultem i kulturą motywuje mnie do głębszych poszukiwań. Praca w technice tkaniny, dekonstrukcja patchworku i aplikacji (haftu) pozwala mi pokazać, jak ludzie i historia nakładają się na siebie, tworząc warstwy chroniące tożsamość lub „ukrywające czas”. Molas reprezentują początek procesu poszukiwań mojego obrazu siebie oraz kobiecego związku z otoczeniem.

Maria (Mafe) Satizabal — artystka wizualna. W 2005 ukończyła Rochester Institute of Technology w Nowym Jorku z tytułem Magistra Sztuk Pięknych. Pracowała m.in. jako profesor w Methodist University, Fayetteville Community College, (Karolina Północna, Stany Zjednoczone), Army MWR Fort Huachuca (Stany Zjednoczone) oraz wykładowca m.in. fotografii, Kultury Ameryki Środkowej oraz Cywilizacji prekolumbijskiej w Rochester Institute of Technology w Nowym Jorku.

Wystawy indywidualne:
– Masquerade, Old Town Gallery, Fayetteville, Karolina Północna, Stany Zjednoczone, 2014
– Paint Like Pablo, Fayetteville, Karolina Północna, Stany Zjednoczone, 2014
– Public Works, Fayetteville, Karolina Północna, Stany Zjednoczone, 2013
– Get the Picture III, Fayetteville, Karolina Północna, Stany Zjednoczone, 2013
– Spas Gallery, Rochester Institute of Technology, Rochester Nowy Jork, Mask (Thesis Show), 2001
– El Paso Museum of Art, Art Between Worlds, 2007
– Salon Art of University Jorge Tadeo Lozano, Bogota, Kolumbia, 1994
– Hall of University Jorge Tadeo Lozano, Bogota, Kolumbia, 1993

Layers | Maria (Mafe) Satizabal

At the Layers exhibition Colombian artist Maria Satizabal presents her fascination with the art of Cuna – indigenous community from Panama and Colombia, known for their original molas fabrics. Inspired by these colorful patchworks, she creates her own artistic fabrics that are not only a tribute to the tradition, but also a means of personal exploration. Layers is an exhibition that shows how the artist deconstructs traditional appliqué and patchworks, transforming them into modern works of art. For her, each layer of fabric is a metaphor for the protection of history, identity and time, and at the same time a means to explore her own femininity and relationship with society.

Maria Satizabal uses the layering technique to create a dialogue between the past and the present, between individual experience and community heritage.
Her work is a testament that fabric can be a canvas for stories that are both deeply personal and universally resonant. The artist encourages viewers to reflect on their own identity and place in society, while emphasizing the value and beauty of traditional techniques.

The exhibition will also be a unique opportunity to see the original molas. The artist collects them to save traditionally sewn fabrics as modern machines have replaced manual sewing methods.

As an artist, I explore different media to find the correct material and technique that matches my expression as a woman. Early on, I was fascinated to see pre-Colombian art, because it is a part of who I am. Secondly, indigenous art blows my mind; the images appear as simplistic lines that connect to my inner self. I’m fascinated with how important the women’s role is in the community. From the beginning, I have explored the art of experimentation in other medias.
My journey started by combining pre-Colombian images with my own internal visions of shapes and icons.

I found my strongest connection to the indigenous group called Cunas. They live between Colombia and Panama. The first time I saw their designs in fabric called molas, I was captivated; I started collecting pieces immediately. I was always fascinated by the way they express their culture in fabric. The Cunas traditional use of reverse applique and patchwork to bring life and environment together is beyond the transcendental act of exploration.

All molas have different meanings for the Cunas; they are dominated with design elements like geometric lines who represent the spirits called NAGA or different images of animals, plants, and people who represent the daily life in the community called GEONIGGADI. The Cunas use different colors in fabric to express their believes; because color has meaning; example red is relative to the planet earth, yellow is relative to happiness and the sun. Blue is relative to cosmic space and water.

To see the harmony between spiritual worship and culture in daily lives brings me to explore more. I find that works within the technique and deconstruct application and patchwork within the fabric, which allows me to represent how humans and history build layers to protect identity or hide time. Molas represents the beginning of the exploration process to identify my perception of myself and the feminine connection to the social environment.

— Maria (Mafe) Satizabal

Wracamy do Was z z cyklem warsztatów patchworkowych! W związku z dużym zainteresowaniem marcowym spotkaniem zapraszamy na kolejne przygody z szyciem prowadzone przez Karolę Dwórznik z Kotynapłoty.

Nie musisz umieć szyć. W tajniki maszyny do szycia i technikę patchworku Karola wprowadzi Cię na warsztatach!

Koszt uczestnictwa w warsztatach: 65 zł/os.
bilety dostępne na bilety24.pl
Uwaga! Liczba miejsc ograniczona. Warsztaty przeznaczone dla młodzieży i dorosłych.
Podczas warsztatów poznamy technikę LogCabin i wykonamy w niej pojemną shoperkę na zakupy.

Czym jest Blok LogCabin?
(tł. Chata z bali) to tradycyjny, jeden z podstawowych bloków patchworkowych. Pierwsze zachowane tekstylia szyte w ten sposób odkryto w egipskich grobowcach. LogCabin ma symbolikę związaną z ogniskiem domowym. Charakteryzuje go występowanie czerwonego kwadracika w środku. Prostokąty go otaczające to symbol drewnianych ścian domu z bali.

Następne warsztaty:

• 21.05 (wtorek) – poszewka na poduszkę
  Bilety dostępne wkrótce
• 18.06 (wtorek) – bieżnik
  Bilety dostępne wkrótce

Zapraszamy na Artystki rewolucji czyli cykl filmów dokumentalnych o artystkach w Stacji Orunia.

Cykl filmów dokumentalnych o znaczących, odważnych i oryginalnych artystkach zacznie się w marcu, który jest miesiącem herstorii w Gdańskim Archipelagu Kultury. Podczas pierwszego spotkania pokażemy film „Apolonia, Apolonia”, który opowiada historię Apolonii Sokol. Artystka wyrosła z undergroundowej sceny teatralnej w Paryżu, prowadząc życie charakterystyczne dla tamtejszej bohemy, równocześnie starając się przebić w świecie sztuki. Film zwyciężył 20 edycję festiwalu Millennium Docs Against Gravity oraz był na shortliście oscarowej wśród najlepszych filmów dokumentalnych. W kwietniu w Stacji Orunia będziecie mogli obejrzeć film „Tańcząc Pinę”. W maju odbędzie się pokaz filmu (nagrodzonego Złotym Lwem w Wenecji) „Całe to piękno i krew”. Ten film dokumentalny przedstawia życie fotografki i aktywistki Nan Goldin oraz jej walkę z farmaceutyczną dynastią Sacklerów, będącą w dużej mierze odpowiedzialną za ogromną liczbę ofiar epidemii opioidów. Nasz cykl zamknie pokaz filmu „8 mm cudownych lat” czyli kolażu archiwalnych filmów Annie Ernaux przedstawiający intymny obraz życia pisarki i jej rodziny. Annie Ernaux w 2022 roku została laureatką literackiej Nagrody Nobla.

Tańcząc Pinę

reż. Florian Heinzen-Ziob

Pina Bausch to jedna z najważniejszych choreografek i artystek tańca nowoczesnego. Film składa hołd jej unikalnej sztuce, dokumentując tancerzy, którzy na nowo odkrywają i interpretują jej styl. Dwa zespoły, dwa kontynenty, dwa taneczne światy: Semperoper Ballet Company w Dreźnie i École des Sables w rybackiej wiosce niedaleko Dakaru. Pierwsi pracują nad choreografią Bausch do “Ifigenii w Taurydzie”, drudzy nad jej układem tanecznym do “Święta wiosny”. Pod opieką członków jej zespołu próbują zrozumieć styl Bausch i przefiltrować go przez własne ciała i doświadczenie. Pina jest jednak trudna do skopiowania i wymaga osobistego stosunku, a przede wszystkim otwarcia się na ograniczenia. Gloria Ugwarelojo Biachi z Nigerii za pomocą tańca walczy o równouprawnienie, Julian Amir Lacey z USA walczy z homofobią, a Sanguen Lee z Korei Południowej tańczy, mimo że uważano go za zbyt wysokiego jak na tancerza. Film pokazuje zaskakującą metamorfozę: młodzi tancerze odkrywają na nowo choreografię Piny, równocześnie sami ulegając zmianie. Reżyser Florian Heinzen-Ziob podkreśla uniwersalną siłę tańca Piny Bausch, w którym spotykają się przeszłe i współczesne historie. Ponadto udowadnia ponadczasową spuściznę jednej z najbardziej wpływowych tancerek na świecie.

Autorki wystawy „Odzyskiwanie uroku” – Alicja Karska i Ania Witkowska poprowadzą warsztaty towarzyszące ich ekspozycji – dla dzieci oraz opiekujących się nimi dorosłych. Odbędą się one w podwójnej formie: dzieci oraz dorośli będą działać niezależnie w tym samym czasie, tworząc dwie grupy.

Kiedy: 28.04 (niedziela)
Godz/czas trwania: 10:30-13:30

Koszt:
30 zł – osoby dorosłe
40 zł – dziecko + opiekun
Bilety dostępne tutaj.
Uwaga! Ilość miejsc ograniczona.

Dzieci – wykonają własne koszulki z nadrukami z szablonów powstałych na warsztatch.
Dorośli – nauczą się przerabiać wełniane swetry w duchu filozofii Kintsugi – ozdabiając w kreatywny sposób dzianinę z drugiego obiegu.
Kintsugi to japońska technika naprawy ceramiki, w której zamiast ukrywać pęknięcia używa się złota lub innych metali szlachetnych aby je wyeksponować.

prowadzenie:
Szare Wrony — To duet Alicji Karskiej i Anny Witkowskiej, który od 2021 współtworzy projekt artystyczno-rzemieślniczy. Szare Wrony zajmują się autorskim upcyclingiem odzieży wełnianej w duchu ekonomii cyrkularnej. Poprzez powtórne użycie i kreatywne prace naprawcze dziewczyny próbują przedefiniować strategie konsumenckich wyborów, z uwagi na nieuchronną katastrofę klimatyczną. Swoje prace Alicja i Ania prezentowały się w ramach Gdynia Design Days (2023) czy w Łódzkim Centrum Dizajnu.