Uroczystości przyznawania Neptunów - czyli Nagród Prezydenta Miasta Gdańska dla wybitnych polskich i zagranicznych twórców, których działalność promuje wartości mające w Gdańsku znaczenie szczególne - jest stałym (i stale wzruszającym) elementem programu festiwalu Solidarity of Arts.
Zdjęcia
)
)
)
)
Podobne wydarzenia
czwartek, godz. 17:00
Gdańsk,
Europejskie Centrum...
Na zaproszenie
piątek, godz. 20:00
Rumia,
Hotel SPA Faltom
bilety 150 zł
ulgowy 75 zł
przedsprzedaż 60 - 120 zł
ulgowy 75 zł
przedsprzedaż 60 - 120 zł
W ubiegłych latach Neptuny otrzymywali: Andrzej Dudziński, Jacek Fedorowicz, Przemysław Gintrowski, Janusz Głowacki, Agnieszka Holland, Paweł Huelle, Krystyna Janda, Jerzy Janiszewski, Jan A.P. Kaczmarek, Maja Komorowska, Antoni Krauze, Konstanty Andrzej Kulka, Marcel Łoziński, Leszek Możdżer, Krzysztof Penderecki, Ewa Pobłocka, Jerzy Radziwiłowicz, Anda Rottenberg, Volker Schlöndorff, Elżbieta Sikora, Joanna Szczepkowska, Andrzej Wajda, Halina Winiarska i Krystyna Zachwatowicz.
W tym roku do grona laureatów dołączą gdański pisarz Stefan Chwin, dokumentalista Andrzej Fidyk oraz aktorka Halina Słojewska-Kołodziej. Uroczystość oprawą muzyczną uświetni Trio Anny Faber w składzie: Ania Faber (harfa elektro-akustyczna), Monika Szulińska (konga, instrumenty perkusyjne) i Piotr Sawicki (skrzypce). Poniżej przedstawiamy krótkie sylwetki tegorocznych bohaterów.
Prof. Stefan Chwin
Urodzony w 1949 roku w Gdańsku, profesor zwyczajny, zatrudniony na Uniwersytecie Gdańskim, prozaik, eseista, historyk i krytyk literatury. Autor kilkunastu powieści, w tym Hanemanna (1995) - przetłumaczonej na kilkanaście języków, za którą w 1995 roku otrzymał Paszport Polityki.
W latach 1980-tych Stefan Chwin był członkiem zespołu redakcyjnego serii "Transgresje" (Tom Dzieci, wydany pod redakcją Marii Janion i Stefana Chwina, 1988). Do jego najważniejszych publikacji krytycznych i literaturoznawczych należą: Bez autorytetu (wspólnie ze Stanisławem Rośkiem, 1981, Nagroda Fundacji im. Kościelskich w Genewie 1983), Romantyczna przestrzeń wyobraźni (1988, Nagroda Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, Nagroda Gdańskiego Oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich), Literatura i zdrada, (1993, Nagroda Ministra Edukacji Narodowej, Nagroda "Pro Libro Legendo"), Samobójstwo jako doświadczenie wyobraźni, (2010, Nagroda Literacka Gdynia 2011), Samobójstwo i grzech istnienia (2013), Miłosz. Interpretacje i świadectwa (2013), Miłosz. Gdańsk i okolice. Relacje. Dokumenty. Głosy (2013, Nagroda Miasta Gdańska Splendor Gedanensis). Przygotował też Mickiewiczowskiego Konrada Wallenroda we własnym opracowaniu historycznoliterackim w serii Biblioteka Narodowa, 1993. Jako powieściopisarz zadebiutował powieścią fantastyczną Ludzie-skorpiony (1984) opublikowaną pod pseudonimem Max Lars (z własnymi ilustracjami). Pod pseudonimem Max Lars opublikował również powieść Człowiek-Litera (1989), także opatrzoną własnymi ilustracjami. Wydał autobiograficzny esej o Gdańsku lat pięćdziesiątych "Krótka historia pewnego żartu" (1991), powieść Esther (1999), zbiór "historii alternatywnych" Wspólna kąpiel (2001, wspólnie z Krystyną Lars), powieści: Złoty pelikan (2002), Żona prezydenta (2005), Dolina Radości (2006), Panna Ferbelin (2011). Opublikował również: Kartki z dziennika (2004) i Dziennik dla dorosłych (2008).
Prof. Chwin jest laureatem wielu nagród, zarówno za twórczość naukową (m. in. Nagroda im. Heweliusza, indywidualna Nagroda Ministra Edukacji), jak i literacką (m. in. jednego z najważniejszych niemieckich wyróżnień literackich, nagrody im. Andreasa Gryphiusa (1999) oraz nagrody im. Ericha Brosta (1997), a także kilkunastu prestiżowych wyróżnień krajowych (m. in. Nagroda Polskiego PEN Clubu, Nagroda Fundacji Kultury, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Medal Gloria Artis).
W latach 1997-2003 był jurorem Literackiej Nagrody Nike, jurorem Konkursu Głównego 37. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, Konkursu "Dwa Teatry" oraz 49. Krakowskiego Festiwalu Filmowego.
Książki, artykuły i eseje prof. Chwina ukazywały się w Niemczech, Austrii, Anglii, Irlandii, Włoszech, Czechach, Danii, Francji, Szwecji, Słowenii, Serbii, na Ukrainie, Litwie, Węgrzech, w Rumunii, Słowacji, Słowenii, Hiszpanii, Japonii, Szwajcarii, w Rosji, Meksyku, Kanadzie i w USA. Prof. Chwin jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (Societas Scientiarum Gedanensis) oraz PEN-Clubu. Od 2007 roku jest członkiem Rady Języka Polskiego PAN.
Prof. Andrzej Fidyk
Urodzony w 1953 roku polski dokumentalista, reżyser i producent filmowy, wykładowca na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Autor ponad 40 filmów dokumentalnych, nagradzanych na najważniejszych festiwalach filmowych całego świata. Te filmy to m.in.: "Defilada", "Sen Staszka w Teheranie", "Kiniarze z Kalkuty", "Taniec trzcin", "Białoruski walc" czy "Yodok Stories - Historie z Yodok".
W pierwszej połowie lat 90 pracował dla BBC - Music and Arts Department. Dla tej stacji zrealizował m.in. takie filmy jak: "Diabeł w Moskwie" (1991), "Rosyjski Striptease" (1993) , "Carnaval - największe party świata" (1994).
W latach 1996-2004 kierował Redakcją Filmów Dokumentalnych Programu 1 Telewizji Polskiej. Za swoje programy "Czas na dokument" i "Miej oczy szeroko otwarte" dwukrotnie otrzymał nagrodę "Wiktora". Obecnie ponownie kieruje Redakcją Filmu Dokumentalnego TVP 1, a za swój program "Oglądaj z Andrzejem Fidykiem" otrzymał trzeciego "Wiktora".
Andrzej Fidyk jest członkiem Europejskiej Akademii Filmowej. W roku 2009 otrzymał z rąk Prezydenta RP nominację profesorską, zaś w 2013 roku uhonorowany został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Halina Słojewska-Kołodziej
Halina Słojewska-Kołodziej (urodzona w 1933 roku w Bydgoszczy) - aktorka, działaczka społeczna. W 1957 roku ukończyła studia aktorskie w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Łodzi. Zadebiutowała pod koniec 1957 roku w teatrze w Białymstoku. Później występowała w Bydgoszczy, Olsztynie, a także w Teatrze Starym w Krakowie. Od 1970 do emerytury w 2000 roku pracowała w gdańskim Teatrze Wybrzeże. Najlepiej czuła się w rolach dramatycznych, pełnych ekspresji. W Gdańsku i poza nim występowała z monodramami. Grała w przedstawieniach Teatru Telewizji realizowanych w gdańskim ośrodku TVP. Zarówno w teatrze, jak i w produkcjach filmowych i telewizyjnych współpracowała z takimi reżyserami jak: Irena Ładosiówna, Irena Górska, Bronisław Orlicz, Krzysztof Babicki, Grzegorz Chrapkiewicz, Ryszard Major, Marek Kopiński, Irena Byrska, Jan Skotnicki, Stanisław Różewicz, Kazimierz Kutz, czy Stanisław Hebanowski. W sierpniu 1980 roku przewodziła grupie gdańskich aktorów występujących w czasie strajku na placu koło Bramy numer 2 Stoczni Gdańskiej. Aktywna działaczka NSZZ Solidarność. W stanie wojennym i w latach następnych była członkiem komisji charytatywnej przy kościele św. Brygidy udzielającej wsparcia rodzinom osób internowanych. Za swą działalność była rozpracowywana i inwigilowana przez Służbę Bezpieczeństwa. W 1984 roku z mężem Marianem Kołodziejem zrealizowała spektakl Gloria Victis poświęcony obrońcom Westerplatte we wrześniu 1939 roku. W sierpniu 1988 roku ponownie występowała dla strajkujących w Stoczni Gdańskiej. Następnie, w 1989 roku, była uczestniczką Komitetu Obywatelskiego Solidarność w Gdańsku. W latach 1982-1988 występowała z recytacjami poezji podczas Mszy za Ojczyznę i w ramach Tygodni Kultury Chrześcijańskiej w Gdańsku. Była uczestniczką spektakli teatralnych z kręgu kultury niezależnej; wyreżyserowała przedstawienie Ernesta Brylla Wieczernik, które prezentowane było w kościołach Gdańska i Warszawy.
W tym roku do grona laureatów dołączą gdański pisarz Stefan Chwin, dokumentalista Andrzej Fidyk oraz aktorka Halina Słojewska-Kołodziej. Uroczystość oprawą muzyczną uświetni Trio Anny Faber w składzie: Ania Faber (harfa elektro-akustyczna), Monika Szulińska (konga, instrumenty perkusyjne) i Piotr Sawicki (skrzypce). Poniżej przedstawiamy krótkie sylwetki tegorocznych bohaterów.
Prof. Stefan Chwin
Urodzony w 1949 roku w Gdańsku, profesor zwyczajny, zatrudniony na Uniwersytecie Gdańskim, prozaik, eseista, historyk i krytyk literatury. Autor kilkunastu powieści, w tym Hanemanna (1995) - przetłumaczonej na kilkanaście języków, za którą w 1995 roku otrzymał Paszport Polityki.
W latach 1980-tych Stefan Chwin był członkiem zespołu redakcyjnego serii "Transgresje" (Tom Dzieci, wydany pod redakcją Marii Janion i Stefana Chwina, 1988). Do jego najważniejszych publikacji krytycznych i literaturoznawczych należą: Bez autorytetu (wspólnie ze Stanisławem Rośkiem, 1981, Nagroda Fundacji im. Kościelskich w Genewie 1983), Romantyczna przestrzeń wyobraźni (1988, Nagroda Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, Nagroda Gdańskiego Oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich), Literatura i zdrada, (1993, Nagroda Ministra Edukacji Narodowej, Nagroda "Pro Libro Legendo"), Samobójstwo jako doświadczenie wyobraźni, (2010, Nagroda Literacka Gdynia 2011), Samobójstwo i grzech istnienia (2013), Miłosz. Interpretacje i świadectwa (2013), Miłosz. Gdańsk i okolice. Relacje. Dokumenty. Głosy (2013, Nagroda Miasta Gdańska Splendor Gedanensis). Przygotował też Mickiewiczowskiego Konrada Wallenroda we własnym opracowaniu historycznoliterackim w serii Biblioteka Narodowa, 1993. Jako powieściopisarz zadebiutował powieścią fantastyczną Ludzie-skorpiony (1984) opublikowaną pod pseudonimem Max Lars (z własnymi ilustracjami). Pod pseudonimem Max Lars opublikował również powieść Człowiek-Litera (1989), także opatrzoną własnymi ilustracjami. Wydał autobiograficzny esej o Gdańsku lat pięćdziesiątych "Krótka historia pewnego żartu" (1991), powieść Esther (1999), zbiór "historii alternatywnych" Wspólna kąpiel (2001, wspólnie z Krystyną Lars), powieści: Złoty pelikan (2002), Żona prezydenta (2005), Dolina Radości (2006), Panna Ferbelin (2011). Opublikował również: Kartki z dziennika (2004) i Dziennik dla dorosłych (2008).
Prof. Chwin jest laureatem wielu nagród, zarówno za twórczość naukową (m. in. Nagroda im. Heweliusza, indywidualna Nagroda Ministra Edukacji), jak i literacką (m. in. jednego z najważniejszych niemieckich wyróżnień literackich, nagrody im. Andreasa Gryphiusa (1999) oraz nagrody im. Ericha Brosta (1997), a także kilkunastu prestiżowych wyróżnień krajowych (m. in. Nagroda Polskiego PEN Clubu, Nagroda Fundacji Kultury, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Medal Gloria Artis).
W latach 1997-2003 był jurorem Literackiej Nagrody Nike, jurorem Konkursu Głównego 37. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, Konkursu "Dwa Teatry" oraz 49. Krakowskiego Festiwalu Filmowego.
Książki, artykuły i eseje prof. Chwina ukazywały się w Niemczech, Austrii, Anglii, Irlandii, Włoszech, Czechach, Danii, Francji, Szwecji, Słowenii, Serbii, na Ukrainie, Litwie, Węgrzech, w Rumunii, Słowacji, Słowenii, Hiszpanii, Japonii, Szwajcarii, w Rosji, Meksyku, Kanadzie i w USA. Prof. Chwin jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (Societas Scientiarum Gedanensis) oraz PEN-Clubu. Od 2007 roku jest członkiem Rady Języka Polskiego PAN.
Prof. Andrzej Fidyk
Urodzony w 1953 roku polski dokumentalista, reżyser i producent filmowy, wykładowca na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Autor ponad 40 filmów dokumentalnych, nagradzanych na najważniejszych festiwalach filmowych całego świata. Te filmy to m.in.: "Defilada", "Sen Staszka w Teheranie", "Kiniarze z Kalkuty", "Taniec trzcin", "Białoruski walc" czy "Yodok Stories - Historie z Yodok".
W pierwszej połowie lat 90 pracował dla BBC - Music and Arts Department. Dla tej stacji zrealizował m.in. takie filmy jak: "Diabeł w Moskwie" (1991), "Rosyjski Striptease" (1993) , "Carnaval - największe party świata" (1994).
W latach 1996-2004 kierował Redakcją Filmów Dokumentalnych Programu 1 Telewizji Polskiej. Za swoje programy "Czas na dokument" i "Miej oczy szeroko otwarte" dwukrotnie otrzymał nagrodę "Wiktora". Obecnie ponownie kieruje Redakcją Filmu Dokumentalnego TVP 1, a za swój program "Oglądaj z Andrzejem Fidykiem" otrzymał trzeciego "Wiktora".
Andrzej Fidyk jest członkiem Europejskiej Akademii Filmowej. W roku 2009 otrzymał z rąk Prezydenta RP nominację profesorską, zaś w 2013 roku uhonorowany został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Halina Słojewska-Kołodziej
Halina Słojewska-Kołodziej (urodzona w 1933 roku w Bydgoszczy) - aktorka, działaczka społeczna. W 1957 roku ukończyła studia aktorskie w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Łodzi. Zadebiutowała pod koniec 1957 roku w teatrze w Białymstoku. Później występowała w Bydgoszczy, Olsztynie, a także w Teatrze Starym w Krakowie. Od 1970 do emerytury w 2000 roku pracowała w gdańskim Teatrze Wybrzeże. Najlepiej czuła się w rolach dramatycznych, pełnych ekspresji. W Gdańsku i poza nim występowała z monodramami. Grała w przedstawieniach Teatru Telewizji realizowanych w gdańskim ośrodku TVP. Zarówno w teatrze, jak i w produkcjach filmowych i telewizyjnych współpracowała z takimi reżyserami jak: Irena Ładosiówna, Irena Górska, Bronisław Orlicz, Krzysztof Babicki, Grzegorz Chrapkiewicz, Ryszard Major, Marek Kopiński, Irena Byrska, Jan Skotnicki, Stanisław Różewicz, Kazimierz Kutz, czy Stanisław Hebanowski. W sierpniu 1980 roku przewodziła grupie gdańskich aktorów występujących w czasie strajku na placu koło Bramy numer 2 Stoczni Gdańskiej. Aktywna działaczka NSZZ Solidarność. W stanie wojennym i w latach następnych była członkiem komisji charytatywnej przy kościele św. Brygidy udzielającej wsparcia rodzinom osób internowanych. Za swą działalność była rozpracowywana i inwigilowana przez Służbę Bezpieczeństwa. W 1984 roku z mężem Marianem Kołodziejem zrealizowała spektakl Gloria Victis poświęcony obrońcom Westerplatte we wrześniu 1939 roku. W sierpniu 1988 roku ponownie występowała dla strajkujących w Stoczni Gdańskiej. Następnie, w 1989 roku, była uczestniczką Komitetu Obywatelskiego Solidarność w Gdańsku. W latach 1982-1988 występowała z recytacjami poezji podczas Mszy za Ojczyznę i w ramach Tygodni Kultury Chrześcijańskiej w Gdańsku. Była uczestniczką spektakli teatralnych z kręgu kultury niezależnej; wyreżyserowała przedstawienie Ernesta Brylla Wieczernik, które prezentowane było w kościołach Gdańska i Warszawy.
