Fakty i opinie
  • Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport
Wiadomości
Dodaj raport
Fakty i Opinie Wiadomości
Facebook E-mail Messenger WhatsApp Kopiuj link Więcej

Jak matka zwerbowała armię wolontariuszy do pomocy choremu synowi

Borys Kossakowski
18 stycznia 2013 (artykuł sprzed 11 lat) 
Opinie (128)
- Przecież to moje dziecko! Jak ja mu nie pomogę, to kto? - pyta Grażyna Puszkin, mama sparaliżowanego Roberta. - Przecież to moje dziecko! Jak ja mu nie pomogę, to kto? - pyta Grażyna Puszkin, mama sparaliżowanego Roberta.

- Przecież to moje dziecko! Jak ja mu nie pomogę, to kto? - pyta Grażyna Puszkin, mama sparaliżowanego Roberta.

fot. Joanna Kurkowska / trojmiasto.pl

Jestem jego matką. To jedyne moje dziecko. Miałam go zostawić? - pyta Grażyna Puszkin. Jej syna, Roberta, wypisano ze szpitala w maju jako przypadek beznadziejny. Śpiączka, stan wegetatywny. Lekarze postawili na nim krzyżyk. Jego matka zmobilizowała armię wolontariuszy, którzy pomagają przy rehabilitacji. Po kilku tygodniach Robert się przebudził. - Wierzę, że postawimy go na nogi - mówi kobieta.



  • W rehabilitacji brało udział 16 wolontariuszy dziennie, po czterech na jedną, godzinną sesję. W rehabilitacji brało udział 16 wolontariuszy dziennie, po czterech na jedną, godzinną sesję.

    W rehabilitacji brało udział 16 wolontariuszy dziennie, po czterech na jedną, godzinną sesję.

    fot. Joanna Kurkowska / trojmiasto.pl

  • Robert w trakcie rehabilitacji Robert w trakcie rehabilitacji

    Robert w trakcie rehabilitacji

    fot. Joanna Kurkowska / trojmiasto.pl

- Któregoś dnia przyszedł do szpitala w odwiedziny mój brat z córką - mówi pani Grażyna. - Robert był jeszcze w śpiączce, nie reagował. Mówię do niego, że przyszedł wujek Darek i kuzynka Adelka. Robert się uśmiechnął kącikiem ust, ledwo zauważalnie. Słyszy mnie! Wtedy poczułam, że jest szansa.

Na oddziale powtarzali jak mantrę: stan bardzo ciężki, stan wegetatywny, nie będzie chodził, nie będzie mówił. Żaden szpital rehabilitacyjny go nie chciał, bo tam biorą tylko pacjentów, którzy wykonują polecenia terapeutów. Lekarze położyli na nim krzyżyk.

- Powiedzieli, że nic się nie da zrobić. Chcieli go zabrać do zakładu opieki. Wiedziałam jednak, że muszę mu pomóc. Jak nie ja to kto? Ma tam zgnić w odleżynach? - mówi matka Roberta.

***


Zobacz listę rehabilitantów w Trójmieście

***


Przed wypadkiem cierpiał na nadwagę. Ważył 120 kilogramów. Zawziął się, rozpoczął dietę i treningi rowerowe. Codziennie jeździł po 50 kilometrów. Udało mu się zrzucić dwadzieścia kilogramów.

19 kwietnia przejeżdżał swoją stałą trasą koło PGE Areny. Zahaczył kierownicą o torebkę dziewczyny, która szła po chodniku i spadł z roweru. Był przytomny, ale dziwnie się zachowywał. Dziewczyny chciały mu pomóc, ale Robert twierdził, że da sobie radę. Chwilę później stracił przytomność.

Pech polega na tym, że na Klinicznym Oddziale Ratunkowym Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego dwie i pół godziny czekał na pomoc neurochirurgów. Krwiak w głowie urósł do monstrualnych rozmiarów. Spowodował dwucentymetrowy nacisk na mózg. Gdyby od razu po przyjeździe trafił na stół, prawdopodobnie wyszedłby bez szwanku. Gdyby.

- Jechałam do szpitala z taką myślą, że pewnie złamał sobie rękę albo nogę. Na miejscu lekarze powiedzieli mi, że właśnie go operują, i że życie Roberta jest zagrożone. To było jak strzał piorunem. Jak przeżyje trzy doby, to będzie żył - mówił ordynator. W zasadzie to cud, że żyje - opowiada pani Grażyna.

***


Czy byłe(a)ś lub jesteś wolontariuszem?

- Po kilku tygodniach wzięłam go do domu. Przywieźli go na noszach, nie potrafił nawet siedzieć. Pielęgniarki mówiły, że sobie nie poradzę. Bałam się strasznie, szczególnie jak Robert miał ataki padaczkowe. Wiedziałam, że jako matka nie mam innego wyjścia. Wypożyczyłam koncentrator tlenu i łóżko rehabilitacyjne. Materac przeciwodleżynowy dostałam od mojego szefa. Kupiłam ssak - kontynuuje kobieta.

Już wcześniej zaczęła szukać pomocy na własną rękę. Najwięcej informacji było na forach internetowych. Ci, którzy mieli podobne problemy, dzielą się swoimi doświadczeniami. O taką wiedzę trudno w szpitalu.

- W Sieci znalazłam numer telefonu do profesora Jana Talara, który specjalizuje się w wybudzaniu ludzi ze śpiączki. Kazał nagrać na kamerę odruchy Roberta i przyjechać na konsultację. Wręczył cały pakiet ćwiczeń i się zaczęło - opowiada.

Gdyby chcieć te ćwiczenia wykonywać samodzielnie, zajęłoby to jednemu człowiekowi 12-16 godzin. Zaczęli szukać pomocy. Zaangażowała się rodzina i znajome sąsiadki. Rozwiesiły ogłoszenia. Pojawili się przeróżni wolontariusze: studentki rehabilitacji z AWF-u, młodzi ludzie, koledzy Roberta, emeryci. Codziennie do Roberta przychodziło szesnaście osób, po cztery na jedną godzinną sesję.

- To się stało jakby samo - śmieje się pani Grażyna. - Ja nie miałam czasu w ogóle przy tym pracować, bo Robert był w koszmarnym stanie. Ludzie się sami zorganizowali. Rozrysowali tabelę tygodnia i wpisywali się na wizyty. Tak się codziennie zapełniały rubryczki.

Masaże stymulacyjne wcale nie są łatwe. Robert cierpi na rodzaj porażenia spastycznego i przeczulicę. Każdy dotyk jest dla niego bolesny, jakby ktoś nożem ciął skórę. Zaciska pięść i pokazuje, że przyłoży w zęby. Oczywiście nikomu nic złego nie zrobi, bo ledwo tymi rękami rusza. Z tygodnia na tydzień ból jednak ustępuje.

- Okazało się, że prawdziwym stymulatorem jest dom, rodzina i wszyscy ci ludzie, którzy przychodzą mu pomagać - mówi pani Grażyna. - I miłość matki - dodaję od siebie. Robert pokazuje palcami: "troszeczkę".

- Najpierw zaczął ruszać lewą stopą i to było jak objawienie. Wreszcie mogliśmy się pytać Roberta, czego chce, co go boli. "Jak cię boli brzuch, to kiwnij stopą". Trochę to wyglądało, jak byśmy rozmawiali z jego nogą. A potem któregoś dnia przez przypadek powiedziałam: pokręć stopą. I on ją pokręcił! - śmieje się pani Grażyna.

***


Robert budzi się wcześnie, czasami o piątej. Rano toaleta, balsamowanie, leki, śniadanie. Potem wizyty profesjonalnych fizjoterapeutów, pielęgniarki, logopedy oraz rehabilitantów-wolontariuszy. Jeszcze niedawno jedzenie dostawał przez PEG, czyli rurkę prowadzącą prosto do żołądka, ale dzisiaj Robert potrafi już przełykać zmiksowane papki. Przy napojach jeszcze się krztusi, więc dostaje przez rurkę. Kładzie się spać około dziesiątej. Ale już o pierwszej pani Grażyna słyszy trzy stuknięcia nogą w łóżko. Siku. W ciągu dnia załatwia się co kwadrans, bo zwieracz nie trzyma.

Jeszcze niedawno rękami ledwo ruszał, a prawą trzymał podkurczoną pod brodą. Pewnego dnia przyszedł pan Andrzej, znajomy, i wsadził mu do kieszeni stówę. Jak ją wyciągniesz, powiedział, to stówa jest twoja. - Godzinę się męczył - mówi mama. - Cały czerwony, spocony, ale w końcu ją wyciągnął. Ale był podekscytowany! Teraz mamy dyżurne pieniądze, które wyciąga z kieszeni treningowo.

***


Kiedy wszedłem do Roberta, poprosił, żeby podać mu tablicę z alfabetem. Zaczął pokazywać patyczkiem: "Czytam twoje teksty". Zatkało mnie.

- Jak się jeszcze nie ruszał, to leciałam cały alfabet w dół i czekałam, aż kiwnie głową. I tak litera po literze, wyraz po wyrazie - mówi pani Grażyna. - A teraz razem rozwiązujemy krzyżówki. Pokazuje ręką znak krzyża na piersi, gdy ma na to ochotę. Ja mu czytam hasła, a on pokazuje literki.

Robert się śmieje na znak, że potwierdza. Humor go raczej nie opuszcza. Tylko na jesień zrobił się trochę smutniejszy.

- Chyba doszło do niego, w jakim jest stanie - mówi mama. - Zdajesz sobie sprawę, w jakim jesteś stanie, prawda? - pyta Roberta. Kiwa głową, że tak. - Dużo się śmiejemy. Razem się wygłupiamy czasami. Podczas rehabilitacji często rzuca się, bo go boli. Ale gdy się go spyta, czy robimy jeszcze raz, zawsze pokazuje, że tak. Wie, że to dla niego dobre.

***


Robertowi nie przysługuje ubezpieczenie, bo rzucił studia i zaczął szukać pracy. Studiował elektrotechnikę, ale jego pasją była informatyka. Chciał znaleźć pracę i zacząć nowe studia zaocznie. Nie zarejestrował się jako bezrobotny. Chodził na rozmowy kwalifikacyjne i wierzył, że zaraz znajdzie zatrudnienie. W jednej firmie był już na dwóch rozmowach kwalifikacyjnych. Na trzecią nie dotarł.

Puszkinowie starają się o zasiłek z MOPS-u. Na razie dostali tylko 150 zł zasiłku pielęgnacyjnego.

- A wydajemy 2500 zł. Ale ja nie mam czasu na te wszystkie formalności, bo cały czas poświęcam jemu. Dzień leci szybko. Dopiero co wstaję, a już idziemy spać. Moje życie jest tylko tu, w domu. Już się przestawiłam. Nawet jeśli gdzieś mogę wyjść, to nigdy długo nie zabawię. Robert pyta ciągle: a kiedy mama przyjdzie? Ma umysł dorosłego człowieka, ale emocjonalnie jest na poziomie dziecka. Jak coś chce, to natychmiast. Stuka nogą, rzuca się po łóżku. Śmieję się, że się rehabilituje w ten sposób - opowiada pani Grażyna.

***


- Myślę, że będzie mógł gdzieś pracować - zamyśla się kobieta. - Robert jest ambitny. Będziesz pracował, prawda?

Kontakt do Grażyny Puszkin przez redakcję

Nie wolno się poddawać. Kilka tygodni temu Trójmiastem wstrząsnęła historia chorej na stwardnienie rozsiane Agaty Długokęckiej, 27-letniej matki Jacka (1,5 roku) i Asi (0,5 roku). W grudniu choroba przeszła w fazę postępującą, co wiązało się z koniecznością przyjęcia nowych leków. Koszt kuracji, 8 tys. zł, nie jest refundowany przez NFZ. Agata na swoim blogu napisała: "Koniec Agaty. Tak właśnie". Sprawę w swoje ręce wzięli jej przyjaciele i nagłośnili sprawę. Agata była już w TVP2 i w TVN. Ruszyła zbiórka pieniędzy na leki. Od stycznia można Agacie przekazywać 1% swojego podatku oraz przelewać pieniądze na jej konto:

Polskie Towarzystwo Stwardnienia Rozsianego
Pl. Konstytucji 3/72
00-647 Warszawa
Nr konta: 51 2130 0004 2001 0405 6198 0002
Tytułem: Agata Długokęcka

Zobacz także

Więcej w kategorii Fakty i Opinie

Opinie (128) ponad 10 zablokowanych

  • 2013-01-18 06:08

    Państwo "zdało egzamin"? (15)

    "Na razie dostali tylko 150 zł zasiłku pielęgnacyjnego"

    11 lat

    • 186 13

    • 2013-01-18 06:10

      przecież napisali, że nie miał ubezpieczenia (9)

      11 lat

      • 18 21

      • 2013-01-18 09:06

        napisali też dlaczego, w sumie taki zły fart .... a te przepisy są ludzkie i mądre?

        11 lat

        • 10 0

      • 2013-01-18 09:12

        (7)

        Artur napisał "Chory kraj, chore przepisy. Ciągle, tylko "dawaj na ZUS, dawaj składki.." A potem czytam "Robertowi nie przysługuje ubezpieczenie..." To nie ważne że wcześniej tyle lat był ubezpieczony i z tych składek nie korzystał..."

        11 lat

        • 24 3

        • 2013-01-18 10:58

          dokładnie. A na takie przypadki pomoc od państwa powinna być bez żadnego "ale"

          na zachodzie takie osoby mają zapewnioną opiekę od państwa i pieniądze dla rodziców na utrzymanie, a u nas 150 zł???? Chore i tyle, koniec

          11 lat

          • 13 3

        • 2013-01-18 14:13

          kto za to ma placic? (5)

          zalozmy, ze masz auto - przez 5 lat co roku placiles ubezpieczenie AC. W 6 roku stwierdziles, ze juz wiecej placic nie bedziesz bo przez ostatnie 5 lat nie miales zadnego wypadku.....
          Pech sprawil, ze kilka tygodni pozniej masz stluczke ze swojej winy.... czy ubezpieczyciel powinien ci wyplacic pieniadze mimo, ze nie jestes ubezpieczony? To, ze przez piec uprzednich lat placiles nie ma zadnego znaczenia....
          liczy sie tu i teraz. Chyba, ze chcesz podniesc wszystkim podatki o kolejne 10% - zeby Panstwo ( czyli my wszyscy) mieli pieniadze by placic tym, ktorzy nie chca sie ubezpieczac.

          Moze wystapic do GUM'edu z roszczeniem - opoznienie operacji spowodowalo dramatyczne pogorszenie stanu pacjenta..... jest tylko jedno ale - nie byl ubezpieczony - chociaz z drugiej strony konstytucja gwarantuje wszystkim prawo do bezplatnej sluzby zdrowia......

          x

          11 lat

          • 8 2

          • 2013-01-18 14:47

            (1)

            warto zadać sobie pytanie jak tego typu problemy są rozwiązywane w innych państwach

            11 lat

            • 1 3

            • 2013-01-18 15:10

              znasz odpowiedz czy tylko pytasz?

              ktos za to musi placic - skoro nie byl ubezpieczony to nie dostanie ubezpieczenia - proste....
              zawsze pozostaje pomoc socjalna - ale raz jeszcze - skoro mozna nie placic ubezpieczenia i mimo to dostawac pieniadze ( za darmo ) to powstaje pytanie jaki frajer bedzie placic ubezpieczenia?

              x

              11 lat

              • 6 2

          • 2013-01-19 09:27

            X (2)

            Nie porównuj człowieka do samochodu, a poza tym życie i zdrowie bezcenne. Ku ścisłości nie Gumedu tylko UCK.

            zorientowana

            11 lat

            • 0 1

            • 2013-01-19 11:53

              mowa o ubezpieczeniu.... (1)

              mam wrazenie, ze umknelo to twojej uwadze...

              jeszcze bardziej zorientowany

              11 lat

              • 0 1

              • 2013-01-19 12:20

                ale to tylko wyłącznie twoje wrażenie

                zorientowana

                11 lat

                • 0 0

    • 2013-01-18 11:26

      A dodatkowo (1)

      Myślę, że głupota lekarzy w Polsce nigdy nie przestanie mnie zadziwiać...

      goblin

      11 lat

      • 7 1

      • 2013-01-18 14:39

        mnie też

        Opieszałość, lekceważenie, ignorancja i tak długo by wymieniać. Nie wiem co musiałoby się wydarzyć żeby ktoś z lekarzy trochę spokorniał.

        nie konował

        11 lat

        • 5 0

    • 2013-01-18 12:19

      Państwo zabija niepotrzebnych! (2)

      11 lat

      • 2 0

      • 2013-01-18 14:48

        Lewaccy faszyści z SLD, RP i PO za totalitaryzmem, cenzurą i za cywilizacją śmierci

        11 lat

        • 1 2

      • 2013-01-19 02:34

        to panstwo liczy na takich jak Robert, tak samo jak liczy na to, ze wielu z was niedozyje do emerytury

        taką własnie Polskę wyhodowaliscie sobie na własnym cycu

        11 lat

        • 0 0

  • 2013-01-18 06:13

    (2)

    Dużo siły i zapału życzę Panu Robertowi. Oby zdrowie powróciło.

    m.

    11 lat

    • 180 1

    • 2013-01-18 22:32

      Co za pajac nie zgodził się z opinią !!! (1)

      Sako

      11 lat

      • 2 0

      • 2013-01-19 12:23

        Sako

        to któryś z tych od"kasków" "ubezpieczeń" lub "bezwzględny"-takie nieszczęsne bezduszne przypadki też niestety tu się pojawiły

        zorientowana

        11 lat

        • 2 0

  • 2013-01-18 06:28

    Dariusz Gruszecki chory na autyzm i jego mama (1)

    Też babeczka walczy z urzędnikami prezydentami miasta
    dyrektorami ośrodków o dodatkowe godziny na opiekę dodatkowe pieniądzę sama pracuje na czarno aby utrzymać siebie i swoje dziecko.

    Polska to dno pod każdym względem pod względem opieki szkół gospodarki. Tutaj dobrze mają zdrowi złodzieje z lat 90-tych którzy jako już legalni biznesmeni okradają uczciwych ludzi którzy żyją dziś legalnie taka prawda.

    A jak jesteś chory to musisz walczyć także z urzędami które nigdy nie mają pieniedzy i traktują Cię jak 1876 petenta.

    11 lat

    • 129 10

    • 2013-01-18 19:35

      ojciec

      a ojciec dziecka? nieznany?

      gość

      11 lat

      • 3 0

  • 2013-01-18 07:22

    Cholera, jakby miał kask (3)

    to nic by sie mu nie stało...

    max

    11 lat

    • 132 6

    • 2013-01-18 08:54

      zależy jakiej jakości ... a i nie przy wszystkich upadkach kask daje radę ... (2)

      okropne to wszystko ...

      rowerzystka, niegdyś

      11 lat

      • 13 0

      • 2013-01-18 10:47

        No i kask musi byc wymieniany na nowy po o ile sie nie myle 5 atach... Moze i nie daje rady zawsze, ale tego nie da sie wiedziec, moze akurat uratuje zycie.

        11 lat

        • 3 0

      • 2013-01-18 13:23

        jednak zawsze zamortyzuje trochę uderzenie

        11 lat

        • 7 1

  • 2013-01-18 07:23

    Lekarze leca na kase i robienie kariery naukowej w UCK. (3)

    Pacjent jest przy okazji - pracuje w szpitalach wiec widze to na codzien.
    Może co 5 lekarz ma jakies poczucie obowiazku zeby sie pospieszyc z pomoca lub zrobic cos wiecej niz jego koledzy.

    sd

    11 lat

    • 83 4

    • 2013-01-18 10:07

      Zgadzam się w 100% .Po długim pobycie w szpitalu widziałam to wszystko.

      11 lat

      • 10 2

    • 2013-01-18 13:26

      Mojego znajomego załatwili radio i chemioterapią w UCK. Nic to nie pomogło a uszkodzili mu nerwy i przestał chodzić. Potem robili operacje wycięcia guza to się okazało że nie da się go wyciąć, no to tydzień później kolejna operacja żeby przetokę wstawić bo nie pomyśleli o tym od razu. Nikomu nie polecam UCK i lekarzy, którzy tam leczą.

      11 lat

      • 5 5

    • 2013-01-18 14:20

      w UCK

      Potwierdzam w 100 % z perspektywy zarówno byłego personelu, a także pacjenta. W szczególności słynie z tego chirurgia urazowa, gdzie pacjent nawet nie jest traktowany jak przedmiot lecz jak śmieć.

      nie konował

      11 lat

      • 5 2

  • 2013-01-18 07:32

    robert (10)

    Syn Będziesz Szczęśliwa to tytuł ksiazki która dawno temu czytałam .ufajcie Bogu i wierzcie mu każdego kazdego dnia i dziekujcie za kazdy dzień .Bóg czyni cuda ale cały czas trzeba mu ufać i wierzyc.Zyczę ZDROWIA

    asia

    11 lat

    • 38 16

    • 2013-01-18 08:49

      (8)

      tego twojego boga nie ma albo jest skończonym sk....synem skoro pozwala na takie tragedie. idź sobie na oddział onkologiczny dla dzieci albo jakiejś szkoły specjalnej i popatrz na cierpienia niczemu winnych dzieci.

      11 lat

      • 14 8

      • 2013-01-18 11:42

        (7)

        Jakie tragedie? Zapie...lał rowerem po chodniku jak inni tego typu idioci, przywalił w babkę i koniec. Bóg go wyzerował.

        11 lat

        • 8 10

        • 2013-01-18 11:53

          (1)

          zeruje też dzieci obdarowując je wodogłowiem, nowotworami, zespołem Downa, porażeniem mózgowym i innymi chorobami skazując je na cierpienie ?

          11 lat

          • 5 9

          • 2013-01-18 12:07

            Dzieci to tragedia. Po części winę ponoszą rodzice, wielu chorobom da się zapobiec (np. nie pijąc alkoholu lub nie paląc papierosów w trakcie ciąży), wiele chorób szybko wykrytych da też się wyleczyć, ale rodzice odkładają leczenie na ostatnią chwilę.

            11 lat

            • 7 3

        • 2013-01-18 12:45

          no jak zwykle Pan "nie znam się to się wypowiem" musi coś dodać (3)

          to one szły ścieżką!

          11 lat

          • 2 7

          • 2013-01-18 15:59

            (2)

            Zabronione jest chodzenie ścieżkami? Rowerzysta także zobowiązany jest zachować szczególną ostrożność. No chyba, że kobitka z torebką gnała 100km/h, to faktycznie jej wina. A skoro to jej wina, to czemu nie ona funduje rehabilitację??

            11 lat

            • 9 3

            • 2013-01-18 16:07

              po ścieżce rowerowej nie mogą chodzić piesi (1)

              to chodź sobie po ulicy zygzakiem, kto ci zabroni

              za zachodnią granicą te piesze beknęłyby w procesie cywilnym duże odszkodowanie dla rowerzysty

              Beata

              11 lat

              • 4 7

              • 2013-01-18 16:48

                A skąd to info o ścieżce rowerowej?? On pisał o ścieżce.

                11 lat

                • 7 0

        • 2013-01-18 16:08

          pogadamy jak nabierzesz doświadczenia życiowego

          jakby to twoje dziecko było, inaczej byś gadał

          pseudo-mądralo

          Beata

          11 lat

          • 2 0

    • 2013-01-18 13:36

      Mój znajomy zmarł w wypadku

      dlaczego twój bóg mu nie pomógł?

      11 lat

      • 1 2

  • 2013-01-18 07:48

    Życie

    W jednym momencie jedziesz sobie rowerem, by chwilę później ... Dużo wytrwałości dla wszystkich - p.Roberta, jego mamy i pomagających.

    M.

    11 lat

    • 105 0

  • 2013-01-18 07:50

    Jak czytam o takich sprawach (1)

    to na pewno przychodzi jedna refleksja. Trzeba żyć pełnią życia codziennie... Nic nie wolno odkładać na później. Bo nie wiadomo, czy to później będzie...
    Chory kraj, chore przepisy. Ciągle, tylko "dawaj na ZUS, dawaj składki.." A potem czytam "Robertowi nie przysługuje ubezpieczenie..." To nie ważne że wcześniej tyle lat był ubezpieczony i z tych składek nie korzystał... W sprawie Agaty "Koszt kuracji, 8 tys. zł, nie jest refundowany przez NFZ." Bo co? bo jej stan to nie choroba?? rzygać się chce na te ZUSy, NFZety, i cholera wie co jeszcze...
    Robert, nie poddawaj się, walcz, uda Ci się!

    Artur

    11 lat

    • 151 1

    • 2013-01-18 22:35

      Co za pajac nie zgodził się z opinią !!!

      Jerzy

      11 lat

      • 3 0

  • 2013-01-18 08:02

    2,5 godziny na neurochirurgów? (2)

    hm

    Ala

    11 lat

    • 84 1

    • 2013-01-18 09:25

      bo neurochirurgom czas zajmują histerycy z urojeniami ... nooo za pieniądze ... (1)

      dla faktycznie potrzebujących pomocy czasu już brakuje

      jola

      11 lat

      • 21 1

      • 2013-01-18 10:45

        może neurologom, nie neurochirurgom!

        11 lat

        • 5 5

  • 2013-01-18 08:06

    budujący artykuł

    tex

    11 lat

    • 47 1

1
2
3
4
5

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Najnowsze

więcej wiadomości (3242)

Najczęściej komentowane

Aleksandra Kosiorek wygrała II turę wyborów w Gdyni

Aleksandra Kosiorek prezydentem Gdyni

Nowi lokatorzy zburzyli spokój w kamienicy

Nowi lokatorzy zburzyli spokój w kamienicy

więcej

Najczęściej czytane