W niedzielny wieczór w Filharmonii Bałtyckiej odbyło się ostatnie muzyczne wydarzenie tegorocznej edycji Solidarity of Arts. Największą atrakcją koncertu zatytułowanego "Zjednoczeni muzyką" były występy dwóch wybitnych wirtuozów: Janusza Olejniczaka oraz Jana Lisieckiego z towarzyszeniem Orkiestry PFB pod dyr. Jonathana Bretta.
Idea wolności towarzyszy Solidarity of Arts od początku istnienia festiwalu. Podczas niedzielnego koncertu artyści postanowili zamanifestować solidarność z Ukrainą, w 23. rocznicę uzyskania przez nią niepodległości, zarówno poprzez program jak i obsadę.
Koncert rozpoczęło wykonanie urokliwej "Melodii" - dzieła ukraińskiego kompozytora i muzykologa Myrosława Skoryka. W drugiej części koncertu wysłuchaliśmy natomiast lamentacyjnej "Symfonii pieśni żałosnych" Henryka Mikołaja Góreckiego.
Orkiestrze Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, prowadzonej przez brytyjskiego dyrygenta
Jonathana Bretta, towarzyszyła ukraińska sopranistka
Yryna Rak.
Inspiracją do napisania tego dzieła były słowa wyryte na ścianie więziennej celi przez młodą dziewczynę Helenę Błażusiak, aresztowaną przez Niemców we wrześniu 1944 r. :
"Mamo, nie płacz, nie. Niebios Przeczysta Królowo, Ty zawsze wspieraj mnie. Zdrowaś Mario". Słowa te umieścił kompozytor w II części symfonii. W częściach skrajnych wykorzystał XV-wieczny lament maryjny (cz.I) oraz śląską piosenkę ludową opowiadającą o matce szukającej syna, poległego w powstaniach śląskich. Jarina Rak śpiewała przejmująco, znakomicie oddając przesłanie, jakie niósł za sobą tekst. W dolnych rejestrach była niestety mało słyszalna, a chwilami całkowicie przykryta masywnym brzmieniem orkiestry.
Największą atrakcją niedzielnego koncertu były jednak występy dwóch wybitnych pianistów. Jako pierwszy zaprezentował się 19- letni Jan Lisiecki, wykonując II Koncert fortepianowy f - moll Fryderyka Chopina. Młody artysta zachwycił dojrzałą i poetycką interpretacją. Grał z taką lekkością, że pod jego palcami nawet przebiegi chromatyczne brzmiały jak najpiękniejsza melodia. Wszelkie popisy wirtuozowskie traktował jako środek wyrazu, a nie cel sam w sobie. Grał swobodnie ale i w wielkim skupieniu, uważnie nasłuchując orkiestry, żeby niepostrzeżenie "wślizgnąć" się ze swoją partią a dopiero później rozwinąć skrzydła. Na bis wykonał Walc op. 64 nr 2 Fryderyka Chopina.
Jan Lisiecki urodził się w kanadyjskim Calgary, w rodzinie polskich emigrantów, ale jak sam podkreśla, czuje się Polakiem. Występował na największych scenach koncertowych świata, nagrywał dla największych wytwórni (m. in. Deutsche Grammophone), współpracował z najwybitniejszymi dyrygentami. Podczas koncertu sprawiał jednak wrażenie skromnego i niesamowicie serdecznego. Podziękował publiczności za gromkie brawa, które rozległy się jeszcze przed końcem utworu i wyznał, że granie tutaj było dla niego wielką przyjemnością, ponieważ w Gdańsku urodziła się jego mama.
Równie dużych emocji dostarczył występ innego wybitnego wirtuoza, Janusza Olejniczaka, który wykonał Koncert fortepianowy G-dur Maurice'a Ravela. W odróżnieniu do młodego Lisieckiego, który zagrał dojrzale i z emfazą, nieco starszy i znacznie bardziej doświadczony Olejniczak zagrał zadziornie i "z pazurem". Dzielnie wspierała go w tym orkiestra, która natychmiast pochwyciła interpretacyjny zamysł i bawiła się równie dobrze, co sam artysta. Dynamiczna sekcja perkusyjna narzucała motoryczny beat, instrumenty koncertujące przekomarzały się z fortepianem, a Jonathan Bratt trzymał to wszystko w ryzach.
Dobry humor nie opuszczał Janusza Olejniczaka również podczas bisów. Kiedy rozpoczął grać pierwszy z "nadprogramowych" utworów, publiczność szeptała, że to na pewno motyw ze ścieżki dźwiękowej do "Pianisty" Romana Polańskiego lub innego filmu, do którego artysta wcześniej nagrywał soundtrack (a ma ich na koncie sporo). Okazało się jednak, że była to spontaniczna improwizacja w stylu Piazzoli. Drugi z bisów był już bardziej przewidywalny - Mazurek C - dur op. 24 nr 2 F. Chopina, którego Janusz Olejniczak jest wybitnym interpretatorem.
Tytuł "Zjednoczeni muzyką" bardzo trafnie oddaje charakter niedzielnego koncertu. Choć wykonane zostały kompozycje diametralnie różne stylistyczne, ich umiejętne rozplanowanie w programie sprawiło, że koncert stanowił spójną całość. Ukraińskie akcenty, jak kompozycja Skoryka, występ Yaryny Rak, czy niebieskie wstążki, wpięte w klapy marynarek wykonawców, w sposób subtelny aczkolwiek wyrazisty symbolizowały solidarność, jaką chcieli się wykazać organizatorzy. Idea wolności to w końcu motyw przewodni całego Solidarity of Arts, w ramach którego odbywał się koncert.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
