Zapraszamy na czwartą odsłonę Korony Trójmiasta, czyli listy najwyższych wzgórz każdej dzielnicy Gdańska, Gdyni i Sopotu. Dziś dzielnice z punktami znajdującymi się na wysokości od 82,9 do 112,9 m n.p.m.
Najwyższa - jak przystało na nazwę dzielnicy - trójmiejska część Kępy Oksywskiej nie jest wprawdzie najwyższą częścią Kępy jako takiej, lecz niewiele jej do tego brakuje - niecałe 4 metry (najwyższy wierzchołek całej Kępy Oksywskiej znajdziemy w granicach
Dębogórza).
Urbanistyczne kaprysy sprawiły jednak, że to wybitne w trójmiejskich warunkach wzgórze "porastają" gęsto regularne osiedlowe bloki - co więcej, najwyższy wierzchołek tego w gruncie rzeczy płaskiego wzgórza znajduje się idealnie pod blokiem Porębskiego 16, i jest to jedyny taki przypadek w tym zestawieniu - inne "osiedlowe" wzgórza najwyższe wierzchołki mają jednak obok podobnych sztucznych przypadłości. A więc chcąc być pedantycznym, w celu pełnego zdobycia wierzchołka musiałbym się komuś wprosić do kuchni.
Widoki: potencjalnie wydają się obiecujące, lecz bezpośrednio wokół bloku niczego nie znalazłem. Przyznam jednak uczciwie, że byłem w tej części Pogórza po raz pierwszy, więc zaznajomieni z okolicą mieszkańcy zapewne mają jakieś wskazówki.
Choć wciąż jesteśmy dość daleko od czołówki rankingu, to Górze Ujeściskiej przypadł niebagatelny zaszczyt wznoszenia się nad największą dzielnicą Trójmiasta. Oraz dziwna nazwa.
Skąd Góra Ujeściska na Chełmie? Oryginalna nazwa Wonneberg (taka sama, jak niemiecka nazwa Ujeściska) to po prostu świadectwo przebiegu dawnych wiejskich granic, które - jako się rzekło - dzisiejsze dzielnice ignorują z zapałem godnym lepszej sprawy. Najwyższa góra Chełma w jego historycznych granicach ma 71 m i wznosi się obok bloku przy
ul. Chałubińskiego 17
.
Na górze rozgościło się nowe osiedle, niestety grodzone, na szczęście jednak sam wierzchołek zajmuje maszt telefonii komórkowej i tym samym zachował się swobodny dostępem do szczytu. Wspomniane osiedle rozłożyło się podwórkami do wierzchołka, przez co mamy niepowtarzalną okazję cieszyć się zdobyciem szczytu w sąsiedztwie pani suszącej gacie na balkonie.
Widoki: wąskie, w osi wolnej od zabudowy, lecz dalekie - na dużą część Chełma i aż po Wyspę
Portową, dobrze widać też morze.
Miejsce 27 Suchanino, zbiorniki GIWK przy ul. Kamieńskiego 5 - 84,4 m
Najwyższe wzniesienia w danej dzielnicy to kuszące miejsca na lokalizację różnych urządzeń miejskiej infrastruktury wodociągowej, i Suchanino jest tego kolejnym (nie ostatnim) przykładem. Dookoła typowe gierkowskie blokowisko, tyle że w dynamicznym terenie.
Widoki: brak.
Kępa Redłowska kojarzy się na ogół z monumentalnymi krajobrazami orłowskiego klifu, lecz jej najwyższe miejsce jest, łagodnie mówiąc, mało spektakularne - środek osiedla, w odróżnieniu od Wzgórza św. Maksymiliana nawet do nadmorskich jarów jest stąd kawałek.
Tuż obok, w okolicach skrzyżowania ul. Cylkowskiego i Powstania Wielkopolskiego, znajdował się dawny majątek Redłowo Górne, lecz nie ma już dziś po nim niemal żadnych śladów.
Widoki: brak.
Wieloczłonowy południowy kraniec Trójmiasta najwyższy punkt posiada na historycznych polach Łostowic. I polami były one jeszcze kilkanaście lat temu - jak wynika z archiwalnych zdjęć lotniczych, zabudowa wkroczyła tu między 2000 a 2008 rokiem (czytelnicy z okolicy z pewnością mają precyzyjniejsze dane).
Dziś natomiast jest to administracyjna granica Gdańska (a więc i Trójmiasta) z Borkowem, przy czym przebiega ona po płocie domów stojących wzdłuż ul. Narciarskiej. Nie jest to samodzielny szczyt, a stok wzgórza kulminującego już po stronie borkowskiej.
Krajobrazy nie są może zatem zbyt imponujące, a jednak i tu ciekawostka się znajdzie: to jedyny punkt w koronie Trójmiasta, do którego aby się dostać, trzeba z Trójmiasta wyjechać, a ściślej przedzierać się przez umiarkowanie przyjazne dawne pola Borkowa.
W związku z tym ostatnim zdaniem osoby nieco wrażliwsze chcąc tu dotrzeć powinny sobie darować krótkie spodnie.
Widoki: brak.
W Działkach Leśnych po raz pierwszy przekraczamy barierę 100 metrów nad poziomem morza, a także wjeżdżamy w Lasy Trójmiejskie i w mikroregion geograficzny Strefa Krawędziowa Wysoczyzny Gdańsko-Wejherowskiej - labirynt wąwozów i rozdzielających je grzbietów, powstały podczas topnienia lodowca. Najwyższe wzgórze Działek Leśnych leży na bocznym grzbiecie rozdzielającym dolinę Cmentarza Witomińskiego od doliny z bazą 33 Dywizjonu Rakietowego OP i jest łatwo dostępne dobrą drogą leśną.
Widoczne na powyższej mapie wzgórza w grzbiecie na wschód od zaznaczonego, które z poziomic pomocniczych powinny mieć nieco wyższą wysokość, po zmierzeniu lidarem okazały się być jednak niższe.
Widoki: z samego wzgórza brak, natomiast jakieś 20 metrów na południowy zachód rozpościera się leśna poręba na zboczu, ze szczytu której roztacza się bliski, lecz piękny widok na dolinę cmentarza (samego cmentarza nie widać niestety) - widać tę porębę ze szczytu. Lasy Państwowe nasadziły tam już nowy las, warto więc się wybrać, bo za parę lat panorama zniknie.
Z najwyższym punktem całego Wrzeszcza też nie taka prosta sprawa.
Na polskich mapach topograficznych znajdziemy 103,8 m i wierzchołek położony na południe od głównej grzbietówki - taką też wysokość podaje część publikacji. Gedanopedia i tabliczka na szczycie preferują wysokość 105 oraz usytuowanie wierzchołka przy samej drodze gruntowej.
Jednak oględziny na miejscu oraz lidar pozwalają na odczyt wysokości 105,2 oraz wierzchołek na północ od drogi jako najwyższy. Co ciekawe, podobną wysokość (105,4) podaje pomiar niemiecki, jednak dla wierzchołka południowego.
Ufając lidarowi oraz własnym oczom przyjmuję ich ustalenia za najbliższe prawdy "na gruncie".
Widoki: niestety niemal zupełnie brak - między drzewami minimalnie prześwituje Dolna Strzyża, nieco lepiej w porze bezlistnej. Znaczna wysokość tej góry (wyższa o ponad 4 metry od Pachołka) oraz jej
bliskość centrum Wrzeszcza sprawiają, że byłby to potencjalnie fantastyczny punkt widokowy, gdyby wybudować na nim niewielką platformę widokową wystającą nad drzewa.
Miejsce 22: Orłowo, Góra Gołębia - 106,6 m
Nazwę wzgórza, przyznam, trochę sobie pożyczyłem - na Messtichblacie znajdziemy wprawdzie nazwę Taubenberg, lecz dla wzgórza położonego o 200 metrów na południowy wschód. Skoro jednak jest niższe, to po co ma się nazwa marnować. Historycznie zaś są to grunty Kolibek.
Dziś całe wzgórze zajmuje gospodarstwo
Malinogród, więc szczyt nie jest swobodnie dostępny - ja wjechałem, bo akurat było otwarte. Nie trzeba też tłumaczyć, że mimo absolutnej dominacji w ilości malin na metr wzgórza w tym zestawieniu, nie są one przeznaczone do swobodnego spożycia.
Widoki: tylko na polanę Malinogrodu, za to dookolne. Między drzewami prześwituje też wieża widokowa w Kolibkach.
Ujeścisko - bo, powiedzmy to od razu, w tej podwójnej dzielnicy to Ujeścisko jest wyższe - jest na szczęście ostatnim w naszym zestawieniu przypadkiem bezwzgórzowym i uznaniowym.
Problematyczność zawdzięczamy tu świeżutkiej alei Adamowicza - na tyle nowej, że powstała już po wszystkich dostępnych pomiarach lidarowych. To zaś, w połączeniu z powikłanym przebiegiem granic, sprawiło, że najwyższy punkt wybrałem nieco orientacyjnie - na pewno wyższy, choć trudno powiedzieć o ile, znajdował się na trasie wykopu nowej arterii. Granica ta zresztą w tym miejscu mniej więcej odpowiada historycznej granicy Ujeściska (w skład którego wchodziła Zabornia) i Migowa.
Zaś dla patriotów łostowickich mam złą wiadomość - najwyższe wzgórze na historycznym obszarze Łostowic, mierzące sobie 95,2 metra, leży dziś poza ich granicami, a nawet w ogóle poza granicami Trójmiasta, wchłonęło je bowiem Borkowo - dziś to okolice ul. Harmonijnej.
Widoki: aleja Adamowicza przysporzyła problemów przy wytyczaniu punktu, lecz jednocześnie dodała widoków, urbanistyczno-przedmiejsich wprawdzie, za to dalekich - na Migowo z jednej strony i Jasień z drugiej.
Wraz z Chylonią wkraczamy w grupę wzgórz znajdujących się głęboko w Lasach Trójmiejskich, miejsc tyleż malowniczych, co bez specjalnej historii. Także tej dosłownej - to "od zawsze" były lasy królewskie, które nie wliczały się do gruntów dawnych wsi, a dzisiejszych dzielnic Trójmiasta, więc ich dzisiejsze przyporządkowanie jest trochę umowne. Ale wszak każdy pretekst na wycieczkę po Lasach Trójmiejskich jest dobry.
Widoki: brak.
Kolejny, piąty już odcinek zestawienia, opublikujemy w najbliższa sobotę, 8 października.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
