Fakty i opinie
  • Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport
Wiadomości
Dodaj raport
Fakty i Opinie Wiadomości
Facebook E-mail Messenger WhatsApp Kopiuj link Więcej

Ludzie Trójmiasta: walkę z rakiem potraktowała jak przygodę

Anna Moczydłowska
6 lutego 2018 (artykuł sprzed 6 lat) 
Opinie (100)
- W chorobie jest trochę jak na wodzie. Jeśli jesteś na środku morza, nie powiesz, że wysiadasz. (...) Gdy zachorujesz na raka, twoje życie wygląda podobnie. Są momenty błogiego spokoju, lecz potrafi też porządnie huśtać. Ale nie poddajesz się, bo wiesz, że gdzieś tam w oddali jest ląd - mówi Magdalena Lesiewicz. - W chorobie jest trochę jak na wodzie. Jeśli jesteś na środku morza, nie powiesz, że wysiadasz. (...) Gdy zachorujesz na raka, twoje życie wygląda podobnie. Są momenty błogiego spokoju, lecz potrafi też porządnie huśtać. Ale nie poddajesz się, bo wiesz, że gdzieś tam w oddali jest ląd - mówi Magdalena Lesiewicz.

- W chorobie jest trochę jak na wodzie. Jeśli jesteś na środku morza, nie powiesz, że wysiadasz. (...) Gdy zachorujesz na raka, twoje życie wygląda podobnie. Są momenty błogiego spokoju, lecz potrafi też porządnie huśtać. Ale nie poddajesz się, bo wiesz, że gdzieś tam w oddali jest ląd - mówi Magdalena Lesiewicz.

fot. Lucyna Pęsik/Trojmiasto.pl

Ich pierwszy raz był niefortunny. Kilkanaście odważnych kobiet, chorych na raka, żeglowało po nadzieję, gdy łódź zaczęła przeciekać. Wzywały SOS, nad ich głowami krążyły helikoptery, a woda wdzierała się na pokład. - Chcieli nas podjąć z wody i po prostu odwieźć do domu. Byłam załamana! Przecież dla tych dziewczyn rejs miał być symbolem wygranej walki z chorobą - mówi Magdalena Lesiewicz, prezes fundacji OnkoRejs, kolejna bohaterka cyklu "Ludzie Trójmiasta", która sama walkę wygrała, a dziś organizuje rejsy dla innych chorych.



Zachorowała cztery lata temu. Pamięta jak dziś ten październikowy dzień 2014 roku, kiedy w piersi wyczuła guza. Nie potrafi powiedzieć jak, ale, gdy tylko go dotknęła, wiedziała, że jest złośliwy. Reakcja lekarki, zdaniem Magdaleny Lesiewicz, nie pozostawiła wątpliwości. W histerię wpadła jednak dopiero po opuszczeniu gabinetu USG. Spazmatyczny szloch wstrząsnął wtedy całym jej ciałem. To trwało jakieś pół godziny i wydarzyło się tylko raz.

Chwilę później otrząsnęła się, bo jest typowym zadaniowcem. Zaczęła wyznaczać sobie małe, ale konkretne cele: znaleźć miejsca na wykonanie biopsji, poruszyć niebo i ziemię, by zorganizować możliwie szybki termin operacji. Potem wszystko potoczyło się błyskawicznie: operacja, chemia, radioterapia, brachyterapia, hormonoterapia. Agresywne leczenie trwało pół roku.

Chcesz się podzielić z nami swoją historią? A może znasz kogoś, o kim powinniśmy napisać? Czekamy na maile: ludzietrojmiasta@trojmiasto.pl

- Pomagamy żyć pięknie osobom, które zapomniały jak żyć. Walczymy z demonizacją raka. Pozwalamy choć na chwilę zapomnieć o strachu - mówi Magdalena. - Pomagamy żyć pięknie osobom, które zapomniały jak żyć. Walczymy z demonizacją raka. Pozwalamy choć na chwilę zapomnieć o strachu - mówi Magdalena.

- Pomagamy żyć pięknie osobom, które zapomniały jak żyć. Walczymy z demonizacją raka. Pozwalamy choć na chwilę zapomnieć o strachu - mówi Magdalena.

fot. Lucyna Pęsik/Trojmiasto.pl

Żelki na mdłości



W czasie choroby Magda zaczęła prowadzić bloga. Opisywała fazy, objawy i walkę z nowotworem. Stronę nazwała "Wariatkowo", bo to był blog wariatki z rakiem. Dziś witryna ma ponad 600 tysięcy wyświetleń i wciąż - pomimo braku działań promocyjnych - odwiedzają ją kolejne osoby.

- Gdy skończyłam leczenie, przestałam też pisać, ale blog zaczął służyć mi jako poradnik dla osób chorych, które szukały odpowiedzi. Pokazałam tam w sposób lżejszy i bardziej przystępny, jak krok po kroku wygląda ta nierówna walka. Nie demonizowałam raka jako preludium śmierci. Starałam się udowodnić, że można traktować chorobę jako... - Magdalena zawiesza głos. - ...pewnie głupio to zabrzmi, przygodę.
Po chwili dodaje: - Nie było tak, że od razu tryskałam optymizmem. Ale po chwilowym załamaniu, wiedziałam, że nie mogę się poddać. Starałam się sama sobie robić psychoterapię, pozytywnie nastrajać. Wiedziałam, że jeśli usiądę i się załamię, to tak jakbym oddała życie walkowerem.
Kiedy Magdalena stawiła się u lekarza przed chemią, zapytał, czy jest świadoma, że wypadną jej wszystkie włosy. "Ale na Sylwestra będą? No to najważniejsze" - odpowiedziała z uśmiechem. Były. Zaczęły wypadać nieco później - mniej więcej dwa tygodnie po pierwszej chemii, ale mimo to nie chciała nosić peruki. To byłoby dla niej potwierdzenie, że jest chora, a tego nie chciała.

- Człowiek jest swego rodzaju masochistą - każdego ranka sprawdza, ciągnie, poprawia coraz rzadsze kępki. Gdy przeczesywałam dłońmi włosy, wyciągałam ich tysiące. To trudny moment, lepiej się nie katować i po prostu ogolić. Kiedy koleżanka ścinała mi włosy, płakała. A ja? Na początku się trzęsłam, ale gdy zobaczyłam w lustrze swoje odbicie i to, jak koszmarnie wyglądam... zaczęłam się śmiać. Śmiech pomaga - mówi dziś, czarując uśmiechem.
Były gorsze momenty. Na przykład po chemii, gdy do łazienki trzeba było się czołgać, a przejście kilku metrów zdawało się być wyprawą na Mount Everest. Do tego nieustanne mdłości i kosmiczne wahania nastrojów. Ale na to też znalazła sposób. Po pierwsze - dużo żelków. Niwelują metaliczny posmak w ustach i pomagają, kiedy chce się wymiotować. Na psychiczny dołek - filmy tak romantyczne, że aż głupie. Pomagają zresetować umysł i przegonić natrętne myśli. Tych dwóch rzeczy potrzebowała najbardziej.

Zobacz także: Walczą z rakiem, powalczą z Bałtykiem

4
  • Onkorejs.
  • Onkorejs.
  • Onkorejs.
  • Magdalena Lesiewicz.

Onkorejs.

archiwum prywatne

Rzeź


W czasie choroby Magdalena miała problem z odpuszczaniem. Dziś już wie, że na chorobę trzeba sobie pozwolić. Refleksja przyszła późno, ale nie za późno. Już w maju, tuż po tym, gdy usłyszała, że pokonała raka, była z rodziną na Podlasiu, żeby poznać miejsca, gdzie żyli jej przodkowie. Dwa tygodnie później stawiała stopy na toskańskich polach. Do pracy wróciła niespełna rok po feralnym dniu, kiedy wyczuła w swojej piersi intruza. Od razu rzuciła się w wir obowiązków - musiała nadrobić zaległości, znowu wdrożyć się w biurowy tryb. Ale coś się zmieniło. Przewartościowała wiele rzeczy, już nie praca - choć tę uwielbia - była na pierwszym miejscu. To wtedy, tuż po chorobie, swój zalążek miał OnkoRejs.

- Jak? Banalnie. Gdzieś przy okazji kolega opowiedział mi o rejsach organizowanych dla osób niewidomych. Pomyślałam wtedy, że świetnie byłoby samej wypłynąć, ponieważ... od zawsze strasznie bałam się wody. Pływałam tylko, kiedy czułam dno, zawsze blisko brzegu. Na rowerku wodnym potrafiłam wpaść w panikę. Ale po przebyciu raka, wiedziałam, że życie jest krótkie. Za krótkie. Chciałam przełamać lęk - mówi.
Organizacja pierwszego rejsu była nieco nieporadna, ale braki organizacyjne nadrabiała entuzjazmem. Zaczęło się powoli - od jednego sponsora, który postanowił pomóc, i jednego dziennikarza, który o inicjatywie napisał. Potem potoczyło się lawinowo, coraz więcej osób dowiadywało się o ich akcji, coraz więcej osób chciało je wspierać. Je, czyli Magdę i dziewczyny, które walczyły z chorobą, a które poznała dzięki prowadzeniu bloga.

- Pierwszy rejs i pierwsza przygoda. Mało brakowało, a nie dopłynęłybyśmy z Gdyni do szwedzkiego Visby. Po 30 godzinach na morzu drewniane, leciwe deski zaczęły przeciekać. Dwanaście kobiet, w tym ja z nogą w gipsie, którą złamałam kilka dni wcześniej, i tonący jacht. Nadawałyśmy SOS, krążyły nad nami helikoptery, a sama sytuacja była kompletnie surrealistyczna - wspomina dziś ze śmiechem.
Magda nie chciała słyszeć o tym, żeby rejs, który miał być symbolem walki, nadziei i odwagi, skończył się, zanim na dobre się rozpoczął. Na pokładzie miała ze sobą kobiety, które specjalnie pod wyprawę ustawiły harmonogram swoich chemioterapii. Niestety rejs, dla bezpieczeństwa dziewczyn, musiał się zakończyć. Poddanie się jednak nie wchodziło w grę, tak samo jak nie można poddać się podczas leczenia. W kolejną wyprawę wyruszyły jeszcze w tym samym sezonie.

- Nie mogło być jednak zbyt różowo. Już w pobliżu Szwecji spotkał nas sztorm. Ale nie taki zwykły sztorm. To była rzeź - wspomina dziś Magda. - Deszcz, grad, wiatr, łajba i do tego nasze prawie zerowe doświadczenie. Poza kapitanem i dwoma paniami oficer, to my byłyśmy jej jedyną załogą. Było naprawdę groźnie.
To wtedy, wśród wzburzonych fal, potwornego zmęczenia i jedności kobiet, które łączyła niewidoczna nić wspólnych przeżyć, Magdzie przyszła do głowy refleksja. Dziś powtarza ją, gdy ktoś pyta o co chodzi z tym całym rejsem:

- W chorobie jest trochę jak na wodzie. Jeśli jesteś na środku morza, nie powiesz, że wysiadasz. Niektórzy na pokładzie wymiotują prawie bez przerwy, śpi się po 3-4 godziny na dobę. Ważne stają się zupełnie inne rzeczy, a wszystko sprowadza się do tego, by przeżyć. Gdy zachorujesz na raka, twoje życie wygląda podobnie. Są momenty błogiego spokoju, lecz potrafi też porządnie huśtać. Ale nie poddajesz się, bo wiesz, że gdzieś tam w oddali jest ląd.
- Nie traktuję tego jako czegoś wielkiego. Ale myślę, że każdy ma do odegrania w życiu jakąś rolę. Już wiem, że moja jest właśnie taka. Teraz już za późno, by zrezygnować - mówi Magdalena Lesiewicz. - Nie traktuję tego jako czegoś wielkiego. Ale myślę, że każdy ma do odegrania w życiu jakąś rolę. Już wiem, że moja jest właśnie taka. Teraz już za późno, by zrezygnować - mówi Magdalena Lesiewicz.

- Nie traktuję tego jako czegoś wielkiego. Ale myślę, że każdy ma do odegrania w życiu jakąś rolę. Już wiem, że moja jest właśnie taka. Teraz już za późno, by zrezygnować - mówi Magdalena Lesiewicz.

fot. Lucyna Pęsik/Trojmiasto.pl

Każdy ma w życiu jakąś rolę


Po pierwszym rejsie już wiedziała - musi założyć fundację, by usystematyzować kwestie prawne i finansowe. Reguły miały być przejrzyste, a morski OnkoRejs stać się flagową akcją fundacji o tej samej nazwie. Dziś od pierwszego rejsu mijają trzy lata. Każdy kolejny zabierał coraz więcej osób, dziś trzeba zapisywać się nawet rok wcześniej, bo chętnych jest więcej niż miejsc. Magdalena stawia nacisk, by za każdym razem płynęły nowe osoby - takie, którym potrzebna jest nadzieja i motywacja do walki. Co roku starają się też płynąć w nowe miejsce i spotykać z lokalnymi instytucjami dla pacjentów onkologicznych. Dotąd było Visby, Kłajpeda i Karlskrona.

Magda osobiście przeprowadza nabory. Choć unika tego określenia, trudno oprzeć się wrażeniu, że pełni dla chorych rolę przewodniczki nie tylko na morzu, ale przede wszystkim w walce z rakiem. Dzwonią często: po poradę, wyżalić się albo zgłosić chęć udziału w kolejnym rejsie.

- Nie traktuję tego jako czegoś wielkiego - zastrzega. - Ale myślę, że każdy ma do odegrania w życiu jakąś rolę. Już wiem, że moja jest właśnie taka. Teraz już za późno, by zrezygnować - dodaje ze śmiechem.
Na Facebooku stronę fundacji śledzi już 20 tysięcy osób. Nie mają biura, a siedziba znajduje się u Magdaleny w domu. Mimo tego OnkoRejs działa prężnie i znany jest w całej Polsce. Ostatnio fundacji udało się wywalczyć dotację z funduszy europejskich. Więcej jest procedur, ale we współpracy z gdańskim szpitalem Copernicus, pozyskała środki na dwa projekty - profilaktyki raka szyjki macicy i profilaktyki raka jelita. W ramach akcji w czerwcu w województwie pomorskim odbędzie się Marsz białymi plamami. Promotorki onkologicznej profilaktyki dotrą dzięki niemu do miejsc na Pomorzu, w których bada się najmniej osób. Zaczną od Słupska oraz Sztumu i przejdą blisko dwieście kilometrów niewielkimi miejscowościami, gdzie organizować będą spotkania dotyczące profilaktyki.

Fundacja jest również organizatorem OnkoRejsu Granicami Polski. Rejs to raczej umowna nazwa inicjatywy, bo w rzeczywistości chodzi o marsz. Polska została podzielona na 34 odcinki, wzdłuż których chorzy i ich bliscy już tradycyjnie będą maszerować przez kilka czerwcowych dni. Pokonywane szlaki to symbol własnych granic.

- Każdy sam musi oszacować swoje siły, nie trzeba przejść od razu całego odcinka, niektórym wystarczy kilka kilometrów. Ale najpierw lepiej skonsultować to z lekarzem i przede wszystkim wykazać się zdrowym rozsądkiem - zastrzega prezes fundacji.
Dwa lata temu Magda z grupą szła w Bieszczadach, rok temu zdobywała Warmię i Mazury. Spali w spartańskich warunkach - bez wody i prądu, ale przeżycie było niezapomniane. Pot zalewał oczy, podeszwy stóp piekły żywym ogniem, a na widok łóżka płakali ze wzruszenia. Choroba przestawała być wówczas głównym zmartwieniem.

- Pomagamy żyć pięknie osobom, które zapomniały, jak żyć. Walczymy z demonizacją raka. Pozwalamy choć na chwilę zapomnieć o strachu - mówi Magdalena. - W najbliższym czasie nowotwór będzie miała co czwarta osoba. Każdy z nas zna lub pozna kogoś, kto walczy z rakiem. Musimy pokazać, że z tą chorobą można żyć.
OnkoRejs Granicami Polski odbędzie się w dniach 24-30 czerwca. Wziąć w nim udział może każdy. Rejs dla osób chorych ruszy 12 sierpnia. Choć lista jest już zapełniona, można zapisywać się na przyszły rok.

Fundację Onkorejs można wesprzeć finansowo. Środki zostaną przekazane na organizację rejsów dla pacjentów onkologicznych.
Nr Konta: 27 1750 0012 0000 0000 3227 5494

Zobacz także

Ludzie Trójmiasta (38)

Opinie (100) ponad 20 zablokowanych

  • 2018-02-06 14:21

    takich ludzi są tysiące.... (16)

    6 lat

    • 36 16

    • 2018-02-06 18:11

      co roku w polsce diagnozuje sie okolo 160 tys. nowotworow..... (12)

      ...... dzięki przestarzałym metodom leczenia przeżywalność jest o polowe mniejsza niż na zachód od odry......

      nfz ma was w udpie

      6 lat

      • 9 3

      • 2018-02-07 08:28

        odpowiem zbiorczo do ponizszych komentarzy (2)

        - komorki rakowe ze wzgledu na ich szybki rozwoj i podzialy sa wysoko energochlonne i potocznie mozna powiedziec ze zywia sie cukrem - tzn. intensywnie wykorzystuja weglowodany - wiec ograniczenie ich spozycia jest dobrym pomyslem

        - nie da sie wyeliminowac weglowodanow do 0 - nawet jezeli przejdziecie na ketoze to jakies sladowe ilosci wg w diecie beda.... a poza tym organizm na poziomie komorkowym potrafi wytwarzac glukoze z bialek - glodzenie sie tez nie jest dobrym pomyslem bo oslabia sie w ten sposob organizm

        - poczytajcie sobie protokoly leczenia witamina C - najlepiej siegnac do oryg. zrodla - ktore zostaly stworzone na podstawie wieloletnich badan w stanach, prawda jest ze metoda leczenia wlewami nowotworow jest kontrowersyjna i lekarz ktory zapoczatkowal ten proceder w stanach zdaje sie ma bana i nie moze praktykowac w usa i raczej nie dlatego ze jego praktyki byly nie skuteczne.....

        - chemia "nie leczy" - sprawdzcie statystyki przezywalnosci roznych nowotworow - owszem daje szanse przezycia wieksza przy "mniej" agreswynych nowotworach wykrytych wczesnie ale w wielu przypadkach szanse sa mniejsze niz przy rzucie moneta

        nfz

        6 lat

        • 2 1

        • 2019-12-07 18:36

          rak

          Gdzie te ststystyki- podaj żródło

          tina

          4 lata

          • 0 0

        • 2018-02-07 10:06

          Nareszcie jakas madra opinia.

          Wancerz

          6 lat

          • 1 1

      • 2018-02-06 19:49

        (8)

        A nie mowi sie w ogole o tym ze nowotwory zycia sie cukrem. Wyeliminowanie cukru z diety niszczy raka a wspomaganie organizmu wlewami witamina C leczy czlowieka.Koncerny farmaceuryczne futruja ludzie chemia ktora wymazuje uklad odpornoscjowy. Ludzie umieraja... Chory system.

        Wancerz

        6 lat

        • 6 9

        • 2018-02-06 20:02

          (4)

          Tym bardziej nie mowi sie jak zaprzestanie konwencjonalnego leczenia i zamiast tego wlewy z (tfu!) lewoskretnej witaminy C zabijaja!
          Nie zapomne nigdy 19-latka chorego na raka jadra, ktorego nienormalni rodzice zmusili do odmowienia chemioterapii i leczyli metodami „alternatywnymi”. Po 3 tygodniach zmarl - przerzuty do mozgu i krwotok z pluc (tez przerzuty)

          Szarlatani do wiezienia!!

          Iza

          6 lat

          • 10 3

          • 2018-02-07 05:12

            (3)

            W tym przypadku witamina C byla podana nieprawidlowo .O tym Tez sie nie mowi. A potraficie tylko ganic na podstawie jednego przypadku,ludzie:)Duzo czasu jeszcze uplynie zanim przestaniecie powtarzac slogan I to Co inni mowia ze to be ze to tfuj.

            Wancerz

            6 lat

            • 2 7

            • 2018-02-07 07:27

              (2)

              Takie wypowiedzi jak twoje, nakłaniające do zaprzestania leczenia na rzecz bzdur wymyślonych przez szarlatanów powinno się karać więzieniem.
              Ciekawe, ile ludzi przypłaciło wiarę w te brednie życiem...

              6 lat

              • 5 3

              • 2018-02-07 08:05

                (1)

                A ciekawe ile ludzi zmarlo po chemii, w jak krotki czasie(!!) . Firmy farmaceuryczne dwoja sie I troja by info nt innych metod leczenia niz ich nie wyszly na wierzch. Czasy leczenia zabojcza chemia juz mijaja I dziwi mnie fakt ze tak przy tym obstajesz wiec albo jestes lekarzem ktory dostaje kase od firm farmaceutycznych za rozpowszechnianie tego chemicznego guuw na albo sam robisz w takiej firmie .innego wyjscia nie ma bo swiadomy czlowiek nie gada bredni takich jak Ty.

                Wancerz

                6 lat

                • 4 5

              • 2018-02-08 14:42

                pokaz mi taką firmę farmaceutyczną która by działała na swoją niekorzyść. Druga rzecz to współpraca z lekarzami bo to oni przepisują leki i podają pacjentom.

                6 lat

                • 1 0

        • 2018-02-07 07:16

          (2)

          Rak zywi sie dokladnie tym samym co reszta organizmu. Nie da sie go 'zaglodzic' sama dieta. Nie ma dowodów na skutecznosc witaminy C w leczeniu raka. Proszę nie rozpowszechniać bzdur i dezinformacji.

          Pokonałem raka

          6 lat

          • 6 3

          • 2018-02-07 09:45

            (1)

            Ale rozwija sie przez glukoze. Jak osoba w temacie powinienes to wiedziec .
            Zreszta, zalatwic tracic czas na niedowiarkow. Czas leczy rany, ale to jeszcze nie was czas. Dziekuje.

            Wancerz

            6 lat

            • 1 2

            • 2018-02-07 11:01

              każdy pokarm, warzywa też metabolizują się do glukozy

              6 lat

              • 2 2

    • 2018-02-07 17:22

      pewnie, ale tylko taka potrafi sie wylansować przez chorobę - przykre to

      6 lat

      • 0 0

    • 2018-02-07 09:13

      i warto właśnie pisać o takich ludziach, którzy mogą optymizmem zarazić innych,

      którzy nie zrzędzą na wszystko - jak to czyni wielu także ludzi....

      Koleżanki w mojej pracy zrzędzą zawsze:
      gdy daleko do pensji ("nie ma pieniędzy"),
      gdy jest dzień wypłaty (" z czego się cieszyć i tak szybko pójdzie"),
      gdy nie ma śniegu ( "kiedyś to były zimy..."),
      gdy spadnie trochę śniegu i przymrozi aż do -2 ( "zima jest straszna bo jest zimno")
      i tak w kółko- w każdym temacie znajdą minusy.
      Nie biorę w tym udziału, patrzę za okno jak ptaki spaceruj po śniegu.

      B.

      6 lat

      • 1 4

    • 2018-02-06 15:26

      gratuluje dotarcia na ląd

      mojej koleżance niestety się nie udało...

      6 lat

      • 3 3

  • 2018-02-07 09:56

    (2)

    Porównywanie raka do przygody to chyba jakieś nieporozumienie, miałam w rodzinie 2 osoby chore na raka i już ich nie ma , zmagały się z tą chorobą w okropny sposób, gratuluje tej Pani że wyszła z tego, choc ponoć rak potrafi wracać.

    kasia

    6 lat

    • 9 2

    • 2019-12-07 18:32

      RAK

      Rak to nie prygoda... Z opisu wynika,że pani ta nie miała mastektomii gdyż przeszła radioterapię- czyli oszczędzono jej pierś.Więc nie było az tak tragicznie... Ja po miesiącu od 1 oeracji musiałąm poddac się mastektomii i nazwanie tego przygodą byłoby dla mnie kpiną...

      tina

      4 lata

      • 0 0

    • 2018-02-14 19:11

      jeszce nie wiadomo jak jej ta przygoda sie skończy....

      6 lat

      • 0 0

  • 2018-05-27 19:57

    Ot

    kolejny biznes zrobiony na chorobie. Widocznie ten rak nie był aż tak "złośliwy" skoro ustąpił w kilka miesięcy. Blog jej nie wystarczył,ponieważ nie przynosił korzyści,jakie niesie prowadzenie fundacji.

    autokrata

    5 lat

    • 0 2

  • 2018-02-07 10:55

    "Komu życie nie jest pisane temu żaden lek nie pomoże" lub inna wersja " Kto ma umrzeć to umrze" (2)

    te dwa wielowiekowe chińskie przysłowia oddają doskonale kwintesencję naszego kruchego życia

    6 lat

    • 4 0

    • 2018-02-10 13:04

      (1)

      Dlaczego ta pani nic nie mówi o dzieciach i mężu? No chyba że ich nie ma?

      6 lat

      • 2 1

      • 2018-02-14 19:09

        bo ich nie ma

        tratra

        6 lat

        • 0 0

  • 2018-02-06 14:36

    Tak trzymaj! (1)

    Fajna jesteś. A nawet świetna.

    Janis

    6 lat

    • 16 13

    • 2018-02-14 19:08

      w którym miejscu ????? ha ha , dobre....

      antek

      6 lat

      • 0 0

  • 2018-02-06 14:21

    Dzielna i twarda kobieta! (6)

    Szkoda że nasz Adrianek nie jest taki twardy i dzielny!

    Anton Maciarenko - agent J 23

    6 lat

    • 18 31

    • 2018-02-06 17:33

      (1)

      Ta pani do bidnych nie należy skoro tak sobie wszędzie wyjeżdża mimo to że nie pracowała dlatego z tego wyszla.Przeciętny biedny Polak to ledwo na bilet ma i już dawno wąchał by kwiaty od spodu

      6 lat

      • 8 5

      • 2018-02-14 19:06

        ta pani robi kariere poprzez swoją chorobę... przykre

        6 lat

        • 0 0

    • 2018-02-06 14:54

      Trolu ty zato jestes nieuleczalnie chory ale psychicznie :) (3)

      6 lat

      • 10 7

      • 2018-02-06 14:59

        (1)

        Robi dobrą robotę dla obecnego rządu.Kretyńskie komentarze jak cała opozycja z KODomitami na czele.

        6 lat

        • 9 9

        • 2018-02-06 19:57

          PiSoderaści - dzielni i twardzi jak Roman Bratny!

          6 lat

          • 3 1

      • 2018-02-06 15:18

        Ale za to ma zatwardzenie

        6 lat

        • 3 0

  • 2018-02-06 16:23

    Tak trzymaj (1)

    Dajesz nadzieję wielu osobom :)

    Dm

    6 lat

    • 5 6

    • 2018-02-07 17:19

      no na pewno na przygodę życia.! nie bądź smieszny !

      6 lat

      • 0 0

  • 2018-02-06 18:55

    (4)

    To chore.
    Walka z rakiem to przygoda?
    Przez półtora roku patrzyłam na ojca,który umierał na raka,z każdym dniem bardziej!
    Ostatnie kilka miesięcy to tortura i morfina non stop.
    Więc super,że ktoś to traktuje jako przygodę.

    Córka

    6 lat

    • 26 1

    • 2018-02-07 17:17

      lansowanie się przez raka.... no świetna przygoda fakt....

      Mikołaj

      6 lat

      • 3 0

    • 2018-02-06 19:30

      (1)

      wszystko zależy od sytuacji stadium choroby i rodzaju. Ten artykuł miał pewnie pokazać że istnieje alternatywa dla takich sytuacji. Człowiek może się załamać ale także oswoić z tym "świństwem" i nazwać go tak jak potrafi. Bohaterka nazwała chorobę "przygodą" a dzięki temu mogła dostrzec ważne rzeczy i walczyć z rakiem. Teraz pomaga innym i to jest w tym wszystkim najpiękniejsze. Pani Magdaleno wytrwałości w dążeniu do celu bo mam nadzieje że to co Pani robi w dużym stopniu pomoże osobom chorym na raka.

      6 lat

      • 3 6

      • 2018-02-07 10:58

        Sedno sprawy

        6 lat

        • 0 0

    • 2018-02-06 18:59

      co kto lubi

      6 lat

      • 2 2

  • 2018-02-06 19:25

    dziunia wracja do roboty w u marszałka (1)

    a nie rób lansu

    oberst

    6 lat

    • 14 2

    • 2018-02-07 17:16

      oj znana jest z tego...

      6 lat

      • 3 0

  • 2018-02-06 15:26

    Przygoda? Serio? (4)

    Miałem w rodzinie osobę, której "przygoda" trwała jakieś 8-9 miesięcy. Po 3 miesiącach agresywnej chemii lekarze stwierdzili, że się nie udało i dają max pół roku.
    Powiem szczerze - porównywanie walki z rakiem do przygody jest przynajmniej nie smaczne. Bo takich przygód nikomu nie życzę.

    M

    6 lat

    • 53 1

    • 2018-02-07 17:14

      jej chyba rak chyba na głowę padł - rak przygodą ????

      tede

      6 lat

      • 0 0

    • 2018-02-07 16:14

      To jest jej indywidualne podejście

      Pochwalam wszystko, dzięki czemu taka osoba moze odwrócić myśli od tego dramatu, nie załamać się. To bardzo ważne. Ona radziła sobie z tym w taki sposób, ktos inny płacze a ktos jeszcze inny stara sie o tym nie myśleć wogole itd
      Podziwiam ludzi, którzy sie nie poddali, trzeba mieć w sobie siłę żeby nie dać sie czarnym myślom gdy jest źle.

      6 lat

      • 0 0

    • 2018-02-06 19:53

      sekcja spa

      Moja mama z guzem 4 stopnia zlosliwosci w trakcie leczenia powiedziala: my z rakiem piersi to na onkologii sekcja spa. Naswietlanie cwiczenia i relaks. Można?są takie silne kobiety

      Asia

      6 lat

      • 2 4

    • 2018-02-06 16:23

      Refleksja

      Miałam nowotwór piersi, wyzdrowiałam, byłam dzielna, miałam ogromne wsparcie rodziny i przyjaciół, ale raczej nie nazwałabym moich przejść przygodą.

      Monia

      6 lat

      • 19 0

1
2
3
4

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Najnowsze

więcej wiadomości (38)

Najczęściej komentowane

Mała uliczka, duży problem (z parkowaniem)

Mała uliczka, duży problem

Były senator skazany na więzienie za znęcanie się nad psem

Były senator skazany na więzienie

więcej

Najczęściej czytane