• Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport

Nasz fotoreporter zdobył Grand Press Photo

Rafał Borowski
16 maja 2019 (artykuł sprzed 4 lat) 
  • Zwycięski fotoreportaż Piotra Hukało przedstawiający okoliczności śmierci, walki o życie oraz ostatnie pożegnanie przez gdańszczan prezydenta Pawła Adamowicza.
  • Zwycięski fotoreportaż Piotra Hukało przedstawiający okoliczności śmierci, walki o życie oraz ostatnie pożegnanie przez gdańszczan prezydenta Pawła Adamowicza.
  • Zwycięski fotoreportaż Piotra Hukało przedstawiający okoliczności śmierci, walki o życie oraz ostatnie pożegnanie przez gdańszczan prezydenta Pawła Adamowicza.
  • Zwycięski fotoreportaż Piotra Hukało przedstawiający okoliczności śmierci, walki o życie oraz ostatnie pożegnanie przez gdańszczan prezydenta Pawła Adamowicza.
  • Zwycięski fotoreportaż Piotra Hukało przedstawiający okoliczności śmierci, walki o życie oraz ostatnie pożegnanie przez gdańszczan prezydenta Pawła Adamowicza.
  • Zwycięski fotoreportaż Piotra Hukało przedstawiający okoliczności śmierci, walki o życie oraz ostatnie pożegnanie przez gdańszczan prezydenta Pawła Adamowicza.
  • Zwycięski fotoreportaż Piotra Hukało przedstawiający okoliczności śmierci, walki o życie oraz ostatnie pożegnanie przez gdańszczan prezydenta Pawła Adamowicza.

Nasz redakcyjny kolega - fotoreporter Piotr Hukało - zdobył Grand Press Photo w kategorii fotoreportaż. To najbardziej prestiżowy w naszym kraju konkurs dla zawodowych fotoreporterów. Praca Piotra składa się z siedmiu czarno-białych zdjęć, dokumentujących tragedię, która wstrząsnęła nie tylko Trójmiastem w połowie stycznia, podczas gdańskiego finału WOŚP. Fotografie zostały wykonane podczas pracy dla redakcji Dziennika Bałtyckiego.



Rafał Borowski: Wydarzenia związane z zamachem na prezydenta Adamowicza - tak można podsumować historię, którą utrwaliłeś na tych kilku zdjęciach. Wyjaśnij proszę, które dokładnie momenty tych tragicznych dni w połowie stycznia można prześledzić w twoim fotoreportażu?

Piotr Hukało: Mój fotoreportaż składa się z siedmiu zdjęć i przedstawia wydarzenia od chwili ataku na prezydenta Adamowicza do jego pogrzebu. To nie jest sekwencja wszystkich wydarzeń, które miały miejsce w tygodniu we wskazanych ramach czasowych. Wybrałem jedynie te momenty, które moim zdaniem są najistotniejsze w tej tragicznej historii: zatrzymanie zamachowca, walka o życie prezydenta na scenie, konferencja prasowa tuż po zakończonej operacji w szpitalu UCK, ułożenie ogromnego serca ze zniczy na pl. Solidarności nazajutrz po informacji o śmierci, kolejka ludzi, którzy przyszli pożegnać się z prezydentem przy jego trumnie w gmachu ECS, harcerka oddająca hołd przed trumną, w tle widać najbliższych Adamowicza i Aleksandrę Dulkiewicz, wreszcie przewiezienie trumny do Bazyliki Mariackiej.

R.B.: Jedno ze zdjęć jest szczególnie poruszające, mam na myśli oczywiście to, na którym utrwaliłeś reanimację prezydenta tuż po zadaniu ciosów przez zamachowca. Między ratownikami można dostrzec nieprzytomnego Adamowicza. Nie obawiałeś się, że publikacja tej fotografii wywoła kontrowersje? Że zostanie uznana za przekroczenie granicy dobrego smaku.

P.H.: Zdaję sobie sprawę, że to zdjęcie może budzić spore kontrowersje, szczególnie wśród osób, które były bezpośrednio związane z prezydentem. Oglądanie przez nich takiego obrazu na pewno będzie bardzo trudne. Jednak moim zdaniem nie można odciąć się od rzeczywistości. Ta tragedia naprawdę się wydarzyła, na oczach tysięcy gdańszczan, a ja byłem jednym ze świadków. Obowiązkiem każdego fotoreportera jest relacjonowanie otaczającej go rzeczywistości. Fakty niestety są takie, że tego wieczora zło zatriumfowało. Nie mogłem po prostu uniknąć tego, co wydarzyło się na moich oczach.

Piotr Hukało Piotr Hukało
R.B.: W jakich okolicznościach znalazłeś się właśnie w tym tragicznym momencie pod sceną?

P.H.: To było po prostu kolejne zlecenie fotorelacji z finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy w Gdańsku, które wykonywałem pracując jeszcze dla Dziennika Bałtyckiego. Nic nie zapowiadało, że stanie się ono jednym z najbardziej wstrząsających doświadczeń w moim życiu. Po kilku godzinach musiałem jeszcze raz wrócić do centrum, żeby zrobić kilka zdjęć. Byłem już zmęczony, a na dodatek zaledwie kilkanaście minut wcześniej miałem spory kłopot z zaparkowaniem samochodu. Prawdę mówiąc, po prostu nie chciało mi się już wracać na koleją część zlecenia, ale to był mój obowiązek. I jak obaj wiemy, tuż po godzinie 20, w jednej chwili stało się coś, co nieodwracalnie zmieniło życie naszego miasta.

R.B.: Gdy na scenie rozpoczęła się walka o życie o prezydenta, nie miałeś chwili zawahania, czy w ogóle powinieneś chwytać za aparat?

P.H.: Zawahanie było. Wymieniłem nawet kilka zdań z kolegami z innych redakcji, dzieląc się wątpliwościami. Uznałem jednak, że mimo emocji powinienem fotografować, a dopiero później, w trakcie obróbki ocenić, które zdjęcia przekazać do publikacji. Reasumując, zrobiłem to, co podpowiadało mi moje poczucie zawodowego obowiązku.

R.B.: Każde ze wspomnianych wydarzeń to materiał na fotoreportaż, musiałeś dokonać selekcji z ogromnej liczby zdjęć. Jesteś w stanie choć mniej więcej określić z ilu?

P.H.: Trudno mi dokładnie określić, ile wyszło mi tzw. surówki, ale szacuję, że to było ok. 2 tys. zdjęć. Wszystkie wybrane przeze mnie do fotoreportażu zdjęcia, w moim odczuciu wyróżniały się czymś na tle pozostałych. Przede wszystkim dlatego, że nie są one typowymi zdjęciami prasowymi. Co więcej, uważam, że pojawiły się u niektórych wątpliwości, czy w ogóle mogłyby one ukazać się w prasie. A to dlatego, że niekiedy są one zbyt metaforyczne, jednak dla mnie to ich walor, a nie wada. Nie oszukujmy się, w dzisiejszych mediach zdjęcia muszą jasno komunikować odbiorcy, co autor miał na myśli. Tymczasem zdjęcia z mojego fotoreportażu - mam nadzieję - skłaniają odbiorcę do tego, aby spojrzeć na nie chwilę dłużej i zastanowić się nad ich przekazem. One mają wzbudzić pewne emocje, a nie natychmiast zostać "zeskrolowane" przy pomocy myszki.

R.B.: Jak przebiegał proces "obróbki" wybranych zdjęć? Czym różnią się one od oryginałów?

P.H.: Obróbka to za duże słowo, one zostały przede wszystkim sprowadzone z koloru do czerni i bieli. Uznałem, że takie wydarzenia lepiej przedstawiać w stonowanej kolorystyce. Zwłaszcza, że np. na zdjęciu, na którym widać ludzi otaczających karawan wiozący trumnę z ciałem prezydenta, tłum ludzi jest w oryginale różnokolorowy, wręcz pstrokaty. W takiej formie uwagę odbiorcy rozpraszałby kolorowy tłum, a zdjęcie stałoby się zwykłym obrazem. Nie może być jednak mowy o obróbce wpadającej w kontekst fotomontażu. W żadnym przypadku nie zostały usunięte jakiekolwiek elementy kadru. Moja ingerencja polega jedynie na zmianie jasności i kontrastu.

Piotr Hukało ma 31 lat, do zespołu redakcji Trojmiasto.pl dołączył na początku marca. Wcześniej pracował m.in. w Dzienniku Bałtyckim, portalu Chojnice24.pl oraz Gazecie Pomorskiej. Jak zapewnia, fotografia jest dla niego czymś więcej niż pracą - to pasja, która towarzyszy mu od najmłodszych lat.

Opinie (54) ponad 10 zablokowanych

  • Brawo (2)

    Piękne zdjęcia

    • 41 40

    • ola zartujesz? piekne to moga byc zdjecia z urodzin dziecka a nie z smierci

      • 11 4

    • Chciałaś pewnie napisać dobre w sensie fachowo zrobione.

      • 0 0

  • Chapeau bas...

    Panie Piotrze!
    To nie są zdjecia, to niesamowite emocje, które udało się Panu zatrzymać w kadrze.
    Poruszające obrazy, pelne refleksji.
    Życzę kolejnych sukcesów.
    Proszę dalej rozwijać swoj talent.

    • 56 39

  • (4)

    Kult jednostki.

    • 34 45

    • Ale żałosny komentarz. Naprawdę można być tak głupim?

      • 8 3

    • chodzi ci o sytuację Kaczyńskiego w Pisie?

      • 3 0

    • trzeba uważać na fałszywych władców

      • 0 0

    • Sztuczna afera. Gdy umarł mój sąsiad nikt o tym nie mówił i nie pisał.

      • 1 0

  • Gratuluje

    Bardzo dobre fotografie

    • 31 21

  • (1)

    Nie wiem jak hieny mogą pisać,że Śp Adamowicz żyje?!

    • 19 24

    • a dowody czy foty są ze szpitala lub zakładu

      • 11 4

  • Prawdziwy bohater

    • 10 21

  • Zamiast pisać (1)

    To daliście mu podwyżkę?

    • 19 9

    • on pracuje dla idei

      • 2 0

  • Gratulacje

    Świetne zdjęcia!

    • 22 17

  • Gratuluję sukcesu! Zdolny człowiek widać.

    • 14 9

  • (3)

    na ludzkim nieszczesciu robic kariere, obrzydliwe
    gdzie wysłał te zdjecia z tragedii?
    a gdyby ktos z jego rodziny umierał i inna osoba robiła zdjecia jak umiera jego bliska osoba i wysyłała na konkurs, to jakby sie czuł?
    z kostnicy też wrzucił.......? Piotrek Hukało, niesmacznie.

    • 42 52

    • Pan Piotr wykonał swój dziennikarski obowiązek

      Rolą dziennikarza jest relacjonowanie, uwiecznianie historycznych wydarzeń, którym na pewno jest zamach na Adamowicza i jego śmierć. Nie ważne z jakiej opcji politycznej ktoś jest, ważne, że takie zdarzenia wstrząsają ludźmi i zmieniają świat bezpowrotnie.

      • 16 4

    • Jaka karierę "na ludzkim nieszczesciu" ??? (1)

      Praca Piotra polega na dokumentowaniu rzeczywistości. Chwil dobrych, ale również tych złych, tragicznych. Każdy chciałby oglądać obrazki pięknego nieba i słoneczka, ale życie nie składa się z takich obrazków. Ten konkurs to konkurs zdjęć dokumentalnych, a nie artystycznych, lub fotomontaży. Więc nie bredź o hienie.
      Piotr - brawo za zdjęcia, i dodatkowo za pełne wyczucie sytuacji, za własne wątpliwości, które udowadniają, że nie jesteś hieną, lecz dobrym człowiekiem! :)

      • 17 3

      • Sorry, ale zdjęcie z reanimacji... To jest trochę niesmaczne. Wyobraź sobie nawet nie, że ktoś bliski Ci umiera, ale że umierasz Ty. Ostatnie chwile, ból koszmarny, omiatasz wzrokiem okolicę... I wśród przejętych, pochylonych nad Tobą ludzi dostrzegasz kogoś schowanego za aparatem, którego to, co się dzieje, Twoje uciekające życie, nie obchodzi aż tak, żeby odłożyć aparat...

        • 3 3

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Najczęściej czytane