Józef Widerlik, Bogdan Sypka, Kazimierz Zastawny i Waldemar Rebinin to czworo zabitych w trakcie grudniowych protestów w 1970 r. Miasto Gdańsk wraz ze Stowarzyszeniem Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Poległych Stoczniowców 1970 uczciło ich pamięć pamiątkowymi płytami chodnikowymi. Kolejne dwie płyty chodnikowe - Jerzego Matelskiego oraz Stefana Mosiewicza zostaną odsłonięte w środę, 16 grudnia. Z kolei pamięć Kazimierza Stojeckiego i Andrzeja Perzyńskiego zostanie uczczona w miejscu nieopodal pomnika Kindertransportów, jednak dopiero po zakończeniu remontu dworca Gdańsk Główny.
12 grudnia 1970 r. wieczorem za pośrednictwem radia poinformowano społeczeństwo o podwyżkach cen żywności głównych artykułów średnio o 23 proc. (mąka o 17 proc., ryby o 16 proc., dżemy i powidła o 36 proc.). 13 grudnia komunikaty o podwyżkach cen podała prasa.
Nie spodobało się to robotnikom m.in. Stoczni Gdańskiej, którzy w ramach protestu wyszli strajkować na ulicę.
Władza przeciw protestującym wysłała uzbrojonych milicję i wojsko. W Gdańsku, Gdyni, Elblągu i Szczecinie zginęło wówczas 45 osób, a 1164 osób odniosło rany. Zatrzymano przeszło 3 tys. osób. W wyniku starć oraz wypadków zginęło też kilku funkcjonariuszy MO oraz żołnierzy LWP, a kilkudziesięciu zostało rannych.
Gdańsk uczcił pamięć ofiar Grudnia '70
We wtorek, 15 grudnia, w miejscach śmierci czterech gdańskich ofiar odsłonięto pamiątkowe płyty chodnikowe. Kolejne dwie zostaną odsłonięte w środę, 16 grudnia, a ostatnie po remoncie Dworca PKP nieopodal pomnika Kindertrasportu.
Miejsca, w których umieszczono pamiątkowe płyty chodnikowe
ul. Garncarska 29 W tym miejscu 15 grudnia 1970 r. został zabity Kazimierz Zastawny, lat 24, ślusarz w Fabryce Urządzeń Okrętowych Techmet w Pruszczu Gdańskim.
godz. 17.00, obok stoczniowej Bramy nr 2 W tym miejscu 16 grudnia 1970 r. zostali zabici Jerzy Matelski, lat 27, dźwigowy w Stoczni Gdańskiej im. Lenina, oraz Stefan Mosiewicz, lat, 22, malarz z Wydziału W1 Stoczni Gdańskiej im. Lenina.
Po zakończeniu remontu dworca PKP Gdańsk Główny, odsłonięte zostaną jeszcze dwie tablice:
Nieopodal Pomnika Kindertransportów W tym miejscu 15 grudnia 1970 r. został zabity Kazimierz Stojecki, lat 58, robotnik transportu z Wydziału T2 Stoczni Gdańskiej im. Lenina.
Józef Widerlik - pierwsza ofiara rewolty grudniowej, zabity 15 grudnia 1970 r. 24-letni stolarz okrętowy z Wydziału W5 Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Urodził się w Kraśniku na Lubelszczyźnie. W domu mówili do niego "Oleś". Był ciepłym, rodzinnym człowiekiem. Lubił sport, szczególnie piłkę nożną. We wrześniu 1970 r. został zatrudniony w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Dał znać matce, że nie przyjedzie do domu na święta, a sylwestra spędzi z "panną". Funkcjonariusz milicji - na oczach tłumu, który natychmiast dokonał na nim samosądu - postrzelił go w szyję. Józef Widerlik nie odzyskał przytomności i zmarł następnego dnia w szpitalu. Pochowano go w nocy na cmentarzu Emaus przy ulicy Kartuskiej w Gdańsku jako osobę nieznaną. Matka o śmierci syna dowiedziała się z telegramu, który odebrała dzień później, wkrótce później przeszła zawał serca. Rodzina rozpoczęła poszukiwania miejsca pochówku. Władze namawiały ją, aby nie ekshumowała zwłok, w zamian oferując mieszkanie socjalne w Gdańsku. W lutym 1971 r. zwłoki przeniesiono na cmentarz parafialny w Kraśniku. Tablica ku jego pamięci znajduje się na rogu ulic Nowe Ogrody i 3 Maja, obok Urzędu Miejskiego w Gdańsku.
Bogdan Sypka - 20-letni student Wydziału Zootechniki Wyższej Szkoły Rolniczej w Szczecinie, zabity 15 grudnia 1970 r. Urodził się w Gdańsku. Jako wolontariusz pomagał w ZOO. Z ciocią słuchał Radia Wolna Europa. Najbliżsi mówili o nim "niespokojny duch". Przyjechał z uczelni do rodzinnego domu po ciepły płaszcz, bo zrobiło się zimno. Według oficjalnych informacji prowadził samochód ciężarowy, który rozpędzony wjechał w szpaler milicjantów. Wyskoczył z auta tak niefortunnie, że wpadł pod koła innego, kierowanego w stronę milicji samochodu. Został pochowany jako osoba nieznana, bez udziału rodziny, w nocy 20 grudnia na cmentarzu Emaus przy ulicy Kartuskiej w Gdańsku. Rodzice przez trzy tygodnie bezskutecznie szukali syna. Tablica ku jego pamięci znajduje się przy ulicy Hucisko, na wiadukcie nad torami, po stronie sądu.
Kazimierz Zastawny - 24-letni ślusarz w Fabryce Urządzeń Okrętowych Techmet w Pruszczu Gdańskim, zabity 15 grudnia 1970 r. Urodził się w Sobocicach koło Wrocławia. Jego wielką pasją było kolarstwo. Wiosną 1970 r. przybył do Gdańska. Najpierw pracował w Stoczni Północnej, a później w Fabryce Urządzeń Okrętowych Techmet w Pruszczu Gdańskim. Popołudniami się kształcił, najpewniej w liceum dla pracujących. Zginął trafiony kulą w serce. Wszystko wskazuje na to, że nie brał udziału w robotniczych protestach, a zmierzał do szkoły. Tablica ku jego pamięci znajduje się przy ulicy Garncarskiej 29.
Waldemar Rebinin - 26-letni kierowca w Wojewódzkiej Kolumnie Transportu Sanitarnego w Gdańsku, zabity 15 grudnia 1970 r. Urodził się w Grójcu, rodzina przeprowadziła się do Elbląga. Interesowała go radiotechnika, pływał, jeździł konno. Ożenił się, doczekał córki i syna. Pół roku przed tragedią rozpoczął pracę w Wojewódzkiej Kolumnie Transportu Sanitarnego w Gdańsku. 15 grudnia był w pracy, oznakowanym autem wiózł w rejon walk ulicznych materiały opatrunkowe i lekarstwa. Został zastrzelony. Rodzice nie wzięli udziału w pochówku, kazano im zostać w cmentarnej kaplicy. Tablica ku jego pamięci znajduje się przy ulicy Podwale Grodzkie 4, obok hotelu, po stronie dworca PKP.
Jerzy Matelski - 27 lat, dźwigowy w Stoczni Gdańskiej im. Lenina, zabity 16 grudnia 1970 r. Urodził się w Ozorkowie koło Łodzi. Pracował od 16. roku życia, z wykształcenia mistrz przędzalni. W 1965 r. przeniósł się do Gdańska. Tutaj się ożenił i doczekał córki. W maju 1966 r. podjął pracę w Stoczni Gdańskiej im. Lenina, najpierw jako robotnik transportu, a później dźwigowy. Był członkiem PZPR. Rozpoczął naukę w technikum. Zginął około godziny 8:00 przed bramą nr 2 Stoczni Gdańskiej im. Lenina, trafiony w klatkę piersiową kulą z karabinu maszynowego. W rodzinie przechowywana jest relacja, jakoby poniósł śmierć na dachu, gdzie podłączał radiowęzeł - kula trafiła kolegę, chciał go odciągnąć i też został postrzelony. Pochowano go w nocy 18 grudnia na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku. Rodzina nie wzięła udziału w pogrzebie. Dowiedziawszy się o śmierci Jerzego tego samego wieczoru, w obawie o swoje życie nie udała się na cmentarz. Matka próbowała sprowadzić ciało syna do rodzinnego Ozorkowa. Jej starania okazały się bezskuteczne, ponieważ władze nie wyraziły na to zgody. Tablica ku jego pamięci znajduje się przy Stoczniowej Bramie nr 2.
Stefan Mosiewicz - 22 lata, malarz z Wydziału W1 Stoczni Gdańskiej im. Lenina, zabity 16 grudnia 1970 r. Urodził się w Krasnej Łące w powiecie sztumskim, był najstarszym z dziewięciorga rodzeństwa. Już jako dziecko pomagał w gospodarstwie. Nie chciał jednak zostać na wsi, sądząc, że w mieście czeka go lepsze życie. Uchodził za spokojnego chłopaka. We wrześniu 1969 r. został zatrudniony w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Regularnie odwiedzał rodzinę i dziewczynę, wyręczał w pracy mamę, dokładał się do spłaty pożyczki na budowę domu i leczenia siostry. Zginął około godziny 8:00 przed Bramą nr 2 Stoczni Gdańskiej im. Lenina, trafiony w głowę kulą z karabinu maszynowego. Pochowano go 18 grudnia na cmentarzu Srebrzysko. Informację o śmierci przywiózł rodzinie na kilka dni przed świętami kolega z pracy. Matka przez rok nie uporała się z załamaniem nerwowym. Ciało Stefana Mosiewicza przeniesiono na cmentarz w Krasnej Łące dopiero w 2009 r. Tablica ku jego pamięci znajduje się obok Stoczniowej Bramy nr 2.
Andrzej Perzyński - lat 19, malarz konserwator w Stoczni Gdańskiej im. Lenina, zabity 15 grudnia 1970 r. Urodził się w kociewskiej wsi Frąca. Jako 18-latek rozpoczął pracę w Stoczni Gdańskiej i było to jego pierwsze miejsce pracy, jeśli nie liczyć gospodarstwa rolnego rodziców. Cieszył się z powołania do wojska, umawiał się z kolegami na przysięgę. 15 grudnia w rejonie ulic Podwale Grodzkie i Wały Jagiellońskie pocisk trafił go w głowę. Zmarł w szpitalu mimo operacyjnej próby ratowania życia. Rodzina dowiedziała się o jego śmierci cztery dni później. Pochówek odbył się w nocy 19 grudnia na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku z udziałem najbliższych. Dzięki staraniom rodziny w lutym 1971 r. dokonano ekshumacji zwłok i przeniesiono je na cmentarz parafialny w Lalkowach. Tablica ku jego pamięci znajdzie się pomiędzy budynkami dworca PKP a wjazdem na ulicę Błędnik - jej odsłonięcie odbędzie się po zakończeniu remontu dworca PKP.
Kazimierz Stojecki - 58 lat, robotnik transportu na Wydziale T2 Stoczni Gdańskiej im. Lenina, zabity 15 grudnia 1970 r. Urodził się w Piotrkowie Trybunalskim. Po wojnie wraz z żoną i dwójką dzieci przyjechał do Gdańska. Od 1957 r. był zatrudniony w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Bardzo lubił śpiewać, codziennie czytał gazetę, latem z kilkoma zaprzyjaźnionymi rodzinami jeździli na plażę na Stogi, jesienią na grzyby. 15 grudnia został zmiażdżony pod gąsienicami transportera wojskowego w okolicach dworca PKP Gdańsk Główny. Ustalenie dokładnej przyczyny jego śmierci nie jest możliwe. Rodzinie nie pokazano ciała, rozpoznała pasek, na którym widniała dedykacja: "Kochanemu dziadkowi - wnuki". Pochowano go bez udziału rodziny na cmentarzu przy ul. Łostowickiej w Gdańsku. Tablica ku jego pamięci znajdzie się nieopodal pomnika Kindertransportów - jej odsłonięcie odbędzie się po zakończeniu remontu dworca PKP.
Odsłonięcie pamiątkowych płyt to wspólna inicjatywa miasta Gdańska i Stowarzyszenia Społeczny Komitet Budowy Pomnika Poległych Stoczniowców 1970 w Gdańsku.
Minęło 50 lat od tych wydarzeń, okropne tylu ludzi przed którymi życie się otwierało musiało zginąć. Biedne rodziny bo smutne to były dla nich Święta. Każda pamięć jest ważna a płyta w chodniku dlaczego nie. Przejdziemy popatrzymy może pomyślimy...
grudnia? A czy grudzień ich wtedy zabił? Bo na moje to ofiary innych ludzi, a nie Bogu ducha winnego grudnia, ot miesiąc jak każdy inny. Myślcie ludzie, to nie boli.
Opcjonalny
3 lata
61
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2020-12-16 11:56
tak
zadepczemy Ich po raz drugi !!! kur.. , to nie Hollywood Boulevard oraz Vine Street !!!!!!
Powinni być dawno upamiętnieni. Chociażby płytą. Bo to nasza historia
ale się adamowiczowi pomnika kindertransportów zachciało, bo to takie europejskie brać na klatę cudze winy...
3 lata
21
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2020-12-17 02:21
Co do tych tablic
Zmarł głodujący przed Urzędem Miasta w Gdańsku. Prezydent Adamowicz nie chciał go wysłuchać Nie żyje Wojciech "Harry" Dąbrowski. Przez kilka tygodni w namiocie, pod oknami prezydenta Gdańska, Pawła Adamowicza głodował. Wojciech Dąbrowski przez półtora miesiąca mieszkał i protestował przed Urzędem Miejskim w Gdańsku przeciwko eksmisji z lokalu komunalnego, w którym mieszkał razem z chorą żoną.
nie. i co ciekawe
niedaloko od tej plyty mial miejsce protest w ktorym zmarl za adamowicza gdanszczanin, bo prezydentowi nie chcialo sie zn im spotkac.
Dobry pomysł, w końcu pomordowani przestaną być anonimowi, a i o oprawcach będzie się pamiętało. I dziś rodzinom i jednych i drugich będą te płyty przypominać kim są ich przodkowie.
Gdańsk
3 lata
00
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-12-27 01:22
Taka sama ofiara komunistów...
A co z zapomnianą ofiarą sierż. Zamroczyńskiego, zatłuczonego prętami przez oszalały tłum? Jego nie upamiętnicie, bo był w Zomo?
Średni wynik
67%
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
