Niespodziewanego odkrycia dokonano podczas prac remontowych na elewacji Domu Opatów Pelplińskich w Gdańsku
. Zabytkowy budynek z pierwszej połowy XVII wieku, pod pnączami majestatycznego bluszczu porastającego ścianę, skrywał ślady czerwonej monochromii oraz polichromii pochodzącej z okresu budowy kamienicy. Odkrywkę zabezpieczono przed dalszą degradacją.
tak, zawsze warto pokazywać takie pamiątki
80%
nie, w tym miejscu powinien pozostać bluszcz
20%
Zabytkowy obiekt, na którym dokonano odkrycia, od 1995 r. należy do
Uniwersytetu Gdańskiego - znajduje się w nim Instytut Historii Sztuki. Kamienica została wzniesiona w pierwszym kwartale XVII w., a jej autorstwo przypisywane jest
Abrahamowi van den Blockowi, który odpowiadał także m.in. za dekoracje
Wielkiej Zbrojowni czy projekt i wykonanie
Złotej Bramy.
Tajemnica skryta pod bluszczem
Budynek nie wzbudzałby może zainteresowania, gdyby nie porastający jego ścianę bluszcz. Wraz ze zmieniającą się porą roku, zmieniał się wygląd całej ściany budynku i budynków do niego przylegających. Jak się okazało, bluszcz przysłaniał też prawdziwy historyczny skarb.
Najładniejsza kładka w Gdańsku do remontu
Aby zapobiec dalszej degradacji mono- i polichromii, całą elewację poddano wzmocnieniu strukturalnemu przy użyciu specjalnych preparatów.
Prace się przedłużą
Umowę na remont elewacji Domu Opatów Pelplińskich podpisano w grudniu ub.r. Początkowo prace miały trwać przez cztery miesiące, ale wszystko wskazuje na to, że się przedłużą. Dalsze prace - badania konserwatorskie odkrytych mono- i polichromii i realizacja konserwacji - będą zależały od decyzji
Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.Usługi remontowe i budowlane w Gdańsku
W tej chwili wartość prowadzonych prac szacowana jest na 308 tys. zł brutto.
Najwcześniejszym, udokumentowanym w 1623 r. właścicielem kamienicy był Peter Henningk. W 1686 r. kamienicę nabył wojewoda pomorski Władysław Łoś dla swego brata, Ludwiga A. Łosia, opata klasztoru pelplińskiego. Dom przekształcono w zajazd z pokojami dla duchownych i świeckich. Po kasacie klasztoru w 1823 r., zajazd nadal funkcjonował i nosił nazwę "Pelplinische Herberge". W latach 1837-60 właścicielem domu był karczmarz P. J. Schewitzky. Za jego czasów wnętrze domu zostało przekształcone w apartament, przebudowano oficynę i zlikwidowano przedproże. W r. 1843 fasadę otynkowano i wymieniono część kamiennego detalu (główki). Kolejny właściciel Philipp Schmidt ponownie remontował fasadę, zlecił konserwację portalu i drewnianej klatki schodowej, a sień podzielił na dwie kondygnacje. W 1911 r. kamienica została wykupiona przez zarząd miasta i adaptowana na potrzeby administracyjne. Przeprowadzony został remont budynku i konserwacja fasady, wzniesiono też nową oficynę. Dom w dobrym stanie przetrwał wojnę, zniszczoną oficynę odbudowano po wojnie. Od 1995 r. właścicielem obiektu jest Uniwersytet Gdański.
źródło: zabytek.pl
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
