Na Święta i na co dzień poleca być radosnym, rozdawać uśmiechy i nie narzekać. - Dawniej Polacy byli dla siebie milsi, bardziej przystępni, lepiej się rozumieli. A teraz mniej. Dlatego po każdej mszy świętej modlę się do mojej patronki: Matko Boża Uśmiechnięta, wróć Polakom szczery i serdeczny uśmiech - mówi stuletni ks. Tadeusz Płonka z gdańskiego domu zakonnego pallotynów.
2016-12-24 16:56
Nie narzekać , dobre sobie ! W około robią z nas balona i nie możemy inaczej reagować więc pozostaje ponarzekać !!!
2016-12-24 17:43
2016-12-24 22:52
My mówimy o dobrych wspaniałych ludziach
2016-12-25 09:48
2016-12-24 20:47
W życiu nie zapracował nawet na złotówkę pewnie, najpierw na garnuszku rodziców potem na koszt strzyżonych równo przez dobrego pasterza owieczek.
2016-12-24 20:59
2018-08-25 21:38
Co ty wiesz o życiu o. Tadeusza, żeby tak się wypowiadać? Kim jesteś, żeby jedną miarą wszystkich mierzyć? Od każdej zasady są wyjątki, a stereotypy są domeną ludzi ograniczonych myślowo. Co ty możesz wiedzieć, jak wyglądało życie w jego rodzinnym domu? Jeszcze w czasach przedwojennych, w małej zapomnianej wiosce? Na garnuszku rodziców to raczej obecne pokolenie żeruje, może ze swojego własnego doświadczenia piszesz?
Ów "klecha" zmarł wczoraj wieczorem, na 2 tygodnie przed swoimi 102 urodzinami.
Jeśli chodzi o o. Tadeusza to tyle powiem: Całe życie grosza praktycznie żadnego nie miał, wszystko co 'zarobił' służąc w zakonie, to oddawał potrzebującym. Czy opieka nad chorymi i potrzebującymi to może nie jest praca? W szczególności nad tymi, o których własna rodzina wygodnie 'zapomniała'? Albo tymi, którzy żadnych bliskich nie mają?
Sama aż za dobrze pamiętam, jakie na jednej z mazurskich parafii miał warunki i jak parafianom pomagał, sobie wielu rzeczy odmawiając. Ani samochodu nigdy nie posiadał, ani na żadne ekskluzywne wycieczki nie jeździł. Wsiadał w pociąg z Gdańska do Krakowa i drugą klasą jechał, żeby co roku odwiezić swoją rodzinę i krewnych.
Odchodząc, grosza żadnego nadal nie miał, emeryturę oddawał potrzebującym i zakonowi za swoje utrzymanie, dach nad głową. Pokoik w zakonie miał gorszy niż obecnie studenci mają w akademikach. Pod dostatkiem miał za to właśnie dobrego słowa, pomocnej dłoni, uśmiechu i modlitwy.
Byłam na obchodach jego 100-letnich urodzin, na które przyjechali ludzie z całej Polski i zagranicy Kolejny raz podziękować za pomoc, jakiej im udzielił. Historie, które usłyszałam podczas tych spotkań wyciskały łzy z oczu. Skromnością i pokorą o. Tadeusz mógłby każdego zawstydzić. Uśmiechem każdego zarazić.
Przykro mi ogromnie, że odszedł. Ci, którym pomógł (w tym także i ja) z pewnością będą do końca życia wdzięczni, że takiego człowieka mieli możliwość spotkać.
2016-12-24 22:49
Pozwoliliście umrzeć mojemu ojcu w sposób godny. Nigdy Wam tego nie zapomnę.
Ksiądz Dutkiewicz i Krakowiak to najwspanialsi ludzie na naszym gdańskim świecie
2016-12-24 23:24
Jestem dumny, że ksiądz Dutkiewicz mnie ochrzcił i chociaż różnie układają się moje relacje z Kościołem to nie wyobrażam sobie życia poza nim i doceniam szczere zaangażowanie wielu duchownych m.in. s. Małgorzaty Chmielewskiej, ks. Jana Kaczkowskiego, Brata Alberta, ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego oraz świeckich wiernych np. Wandy Błeńskiej czy Szymona Hołowni. Wiara odpowiednio, mądrze, dojrzale przeżywana w duchu pokory i tolerancji może podnosić człowieka i wyzwolić w nim to co najlepsze. Wesołych Świąt!!!
2016-12-25 11:33
a zwykłych wolontariuszy myjących chorych w hospicjach
myją, przewijają gdy chory się załatwi do łóżka, trzymają za rękę w chwili śmierci
2016-12-26 12:46
Liczy się zaangażowanie jednych i drugich, gdyż razem tworzą zespół. W jakimś sensie jadą na jednym wózku i pracują a właściwie współpracują na wspólny sukces instytucji czyli niesienia pomocy i ulgi (fizycznej i duchowej) umierającym i ich bliskim. Myślę, że ważne jest odpowiednie nastawienie pracowników i wolontariuszy. Tak czy inaczej wszystkim osobom pracującym dla Hospicjum nisko się kłaniam. Ja jestem mięczakiem i nie wiem, czy podołałbym (a zwłaszcza na dłuższą metę) takiej posłudze. Pozdrawiam!
2016-12-24 23:52
Pamiętam ten uśmiech do ludzi jak prawie czterdzieści lat temu widywałem księdza w szpitalu wojewódzkim. Zyczę zdrowia.
2016-12-25 15:15
2016-12-25 09:14
Ciekawe czy też by miał ochotę do uśmiechu gdyby nie miał mieszkania i środków do życia?
2016-12-25 11:30
2016-12-25 11:59
Ważne ze jest na zapłacenie abonamentu/ załadowanie karty prepaid ;)
2016-12-25 15:34
,że będą służyć kościołowi ,a nie ludowi ,a więc czego ja wymagam ,przecież księża , kardynałowie ,papieże właśnie to realizują .
2016-12-25 15:45
Prawie całe życie spędził w zakonie. Wspomina swoje dzieciństwo.
Dorosłe życie przeżył " pod ochronką" pallotynów. III RP i PRL oglądał jako widz.
2016-12-25 19:52
Co on o tym wie?
W Wigilię klienci życzyli pani z kasy w Biedronce WESOŁYCH ŚWIĄT.
Pallotyn pewnie od 80-ciu lat nie robił zakupów.
Żyje w zakonie i niech dalej sobie żyje z dala od problemów życia przeciętnego Polaka
2016-12-25 20:13
Żeby ludzie posiadali takie cechy muszą ze sobą... przebywać a nie tylko widzieć się facebook'u itd., razem się spotykać, podzielać podobne pasje, poza tym do tego potrzeba prawdziwych relacji a nie na chwile wtedy kiedy to komuś pasuje.
Obecnie prawie wszyscy siedzą w necie i do szczęścia prawie nie potrzebują ludzi... tylko komputera i sieci.
Poza tym ludzie są mocno atomizowani i nie chcą tworzyć grupy ludzi którzy się dogadują, tylko każdy ciągnie w swoją stronę.
2016-12-25 23:22
2016-12-26 09:01
Tak właśnie dzisiaj jest, niestety...
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
