Do kościoła w Emaus 
młody Hubert chodził na ministranckie zbiórki. Z kolei ojciec chłopca był przewodniczącym Stowarzyszenia Kolpinga, które działało przy tutejszej parafii.
Hitlerowcy naciskali na tatę, żeby zmienił nazwisko. Nie zgodził się. W czasie wojny przymusowo więc wcielono ojca do wojska i wysłano na front wschodni - opowiada ponad 80-letni ks. Hubert. W cyklu Trójmiejskie opowieści wspomnieniami dzieli się przedwojenny mieszkaniec gdańskich Siedlec.
. To była część wielkiego dzieła, którego twórcą był niemiecki ksiądz Adolph Kolping. Pod koniec wojny ojciec siedział z żołnierzami w piwnicy gdzieś pod Królewcem. Nie chcieli dalej walczyć. Wnet jakichś esesman wpadł i zaczął krzyczeć:Nie musiał już jednak strzelać. Dali mu dwa konie i wóz. Miał dowozić amunicję z tyłów na pierwszą linię. Opowiadał, że dobre były konie. Potrafiły zwietrzyć niebezpieczeństwo i same wyrwać do przodu. Jeździł więc z amunicją, a że gdzieś musiał nocować, znalazł pewnego razu ziemiankę. Zapukał. W środku byli starsi ludzie - Rosjanie. Przyjęli go. Usiadł, wyjął chleb i powiedział:
- Walczyć! Bo was rozstrzelam!
Materiał ze stycznia br.
2016-03-19 21:19
To przedszkole istnieje tam od końcówki lat 40-tych XX w.Chodziłam do niego w 1949 roku. Bardzo dobrze pamiętam tą dużą salę na parterze gdzie leżakowaliśmy na materacach na podłodze. Był piękny jasny parkiet i stało tam kilka /może 2/ drewnianych zjeżdżalni. Pamiętam też ten ogród przed budynkiem - do przedszkola wchodziło się od ul.Kartuskiej przez furtkę w ogrodzeniu i dalej ścieżką wśród zieleni.
Do przedszkola chodziłam krótko, ale jego obraz wbił mi się w pamięć na całe życie.
2016-03-19 23:56
Proszę wpaść w czerwcu na obchody 70. lecia Przedszkola nr 2. Lepiej, żeby większość gości stanowili dawni wychowankowie, czy nauczyciele, niż złotouste urzędasy zbijające sobie PR.
2016-03-19 22:21
...
2016-03-19 22:39
tam gdzie teraz niszczeja wszystkie budynki, piekne zabytkowe, gdzie kiedys miescila sie TP Gdansk, byla tam piekna kawiarnia, na szczycie , byla kultura , teraz syf, wyraz slowo kultura zniknala z naszego slownika
2016-03-20 01:19
się pytam.
2016-03-20 07:14
którym udało się słowa przekuć i przelać w czyny. No i źle się to skończyło, dla Niemiec i świata.
2016-03-20 22:15
dla Niemiec w sumie dobrze...
To my im du..y podcieramy
2016-03-20 07:19
Przy ulicy Kościelnej - łączący dziś Kartuską i Malczewskiego, na przeciw pijalni piwa Pod Skarpą. Dziś, chyba w plebani tego kościoła, która ocalała, mieści się siedziba sióstr zakonnych.
Sąsiad miał żonę Niemkę, zmarła jakoś 10 lat temu. Opowiadała, że pod koniec wojny w kościele tym stworzony został szpital polowy. Rosjanie zniszczyli go za pomocą artylerii, ponoć sporo osób zginęło pod gruzami.
2016-05-23 09:54
W 1952 r chodziłam do I klasy ówczesnej 12-tki, mieściła się w tym szarym baraczku
od strony Kartuskiej. Okna klasy wychodziły na zaplecze i do dziś mam przed oczami
ruiny tego kościoła, a głównie przepiękną / jak na percepcję siedmiolatki biednego, powojennego okresu/ mozaikę ułożoną z kafli na resztkach podłogi. Wtedy nie wiedziałam co to za obiekt, ale bardzo mi się podobał.
2016-03-20 09:15
2016-03-20 10:47
Więcej takich historii! One tworzą tożsamość, wybijają z niektórych głów szowinizm ucząc, że tamte czasy nie były takie proste i oczywiste, jak się niektórym dzisiejszym przemądrzałym i pryncypialnym wydaje. Trzeba się śpeszyć, bo tacy świadkowie odchodzą i coraz mniej ludzi, którzy o tych wszystkich rzeczach mogą relacjonować na podstawie własnych doświadczeń.
2016-03-20 11:53
Dzięki za Twój komentarz. Wspomnienia, które zebrał red. Gilewicz pochodzą od niezwykłego kapłana, tak skromnego, że zażyczył sobie, by nie podawać jego nazwiska. Misjonarza, który pracował w Afryce - takiego kapłana z powołania, do którego się tęskni. Jak czyta się ironizujące teksty wymądrzających się trolli o wybielaniu się Niemców z odpowiedzialności za II wojnę św., zastanawiam się, co to ma do księdza Huberta, czy jego taty, mamy? Jak można w ogóle podważać autentyczność relacji jego ojca z czasów służenia w Wehrmachcie. Jak można kpić sobie z opowieści o tym, że jego rodzina zapłaciła wysoką cenę za trwanie przy polskim nazwisku. To wyjątkowo zacna, gdańska rodzina - nie polska, nie niemiecka/pruska - tylko gdańska, z bardzo trudnymi relacjami narodowościowymi na styku kilku kultur.
2016-03-20 13:16
2016-03-20 22:15
i kodem!
2016-03-20 22:06
Ja jestem tylko o rok mlodszy od ks. Huberta. Nasze matki to byly bardzo bliskie kolezanki.
Pracowaly na dwie zmiany w fabryce wlokieniczej na Biskupiej Gorce.
Nas dzieci laczyla scisla przyjazn.
Kazdy sie cieszyl, jak w letnia niedziele sie szlo po mszy sw. do Metemblewa na dzienna wycieczke. To byly lata 40. koniec i poczatek 50.-tych.
Moge tylko potwierdzic, co Hubert napisal.
Dieter
2016-03-20 23:43
Dodam jeszcze jak Hubert wykiwal Ogolniaka w Emaus.
Wszyscy musieli podac, gdzie kto sie zameldowal na studia. Hubert podal Polibude.
Dopiero jak swiadectwo maturalne mial w reku, powiedzial, ze bedzie ksiedzem.
2016-03-21 06:45
Zastanawiam się czemu Trójmiasto nie napisało jeszcze nic na temat wartowni nr 4 na Westerplatte, z której nowego pomarańczowego koloru śmieje się cała Polska.Nie jest to zgodne ani z projektem przedstawionym przed remontem, ani z historycznym wyglądem wartowni. Za taki numer powinien zostać odwołany zarówno miejski jak i wojewódzki konserwator zabytków!
https://radiogdansk.pl/index.php/wiadomosci/item/38944-westerplatte-na-pomaranczowo-nikt-nie-czuje-sie-odpowiedzialny-niegotowe.html
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
