Jeśli w poniedziałek wieczorem chmury choć na chwilę ustąpią z nieba, będzie można podziwiać kolejną już zorzę polarną w tym roku. To jednak nie wszystko: listopad to czas leonidów, czyli spadających gwiazd.
tak, jestem miłośnikiem/miłośniczką takich zjawisk59%
raczej tak, ale nie w mieście22%
nie, w ogóle mnie to nie interesuje19%
W sobotę szczęśliwcy mogli podziwiać, jak nad Trójmiastem przelatywał meteor, a już w poniedziałek wieczorem szykuje nam się kolejny spektakl na niebie - zorza polarna.
Lodowy bolid nad Trójmiastem
- Trzeba mieć szczęście, żeby zaobserwować coś takiego jak bolid, czyli jasny meteor, który pojawił się w sobotę nad Trójmiastem - mówi Przemysław Rudź, klimatolog i popularyzator astronomii. - Wielu moich znajomych ma automatyczne stacje bolidowe - czyli zestawy automatycznych kamer, które są wycelowane w różne kierunki nieba i rejestrują każde jaśniejsze zjawisko. Wiem już, że udało im się zarejestrować to zjawisko, teraz zapewne obliczają orbitę tego obiektu.
Biały bolid, który przeleciał w sobotę nad Trójmiastem.
Ze wstępnych, jeszcze niepotwierdzonych, informacji wynika, że meteor był bryłą lodu, która spaliła się w atmosferze.
- Na pewno pojawił się na wysokości kilkudziesięciu kilometrów nad Borami Tucholskimi i przeleciał w stronę Stargardu Szczecińskiego. Za kilka dni będzie więcej wiadomo na ten temat - dodaje Rudź. To jednak wstęp do spektaklu, jaki w listopadzie będzie można podziwiać na trójmiejskim niebie.
Zorza polarna po raz kolejny
Od kilku dni astronomowie obserwują wyjątkową aktywność Słońca, które niemal dosłownie "pluje" plazmą w kierunku Ziemi. Nasza planeta przyciąga ją, a efekty mają być widoczne jeszcze w poniedziałek wieczorem, między godz. 19 i 22.
- Słońce jest ostatnio bardzo aktywne i pełne grup plam słonecznych - jednych z największych w historii obserwacji, ma bowiem 170 tys. kilometrów długości - dodaje Rudź. - To bardzo aktywny obszar na tarczy Słońca. Kilka dni temu doszło do dużego wyrzutu masy z powierzchni plazmy. Masa ta dociera właśnie do Ziemi. Możemy się więc spodziewać, że niebo będzie nam ładnie świeciło, a jeśli już - będzie jaśniej niż zwykle. Nic nie wskazuje na to, żeby tym razem zorza była tak spektakularna jak w czerwcu. Jednak intensywność tego zjawiska jest trudna do przewidzenia.
- Tym razem ma być mniej spektakularnie niż ostatnio, jednak to zjawisko potrafi płatać figle - potrafi być spektakularne, mimo że na takie się nie zapowiada i na odwrót. Na pewno łowcy zórz dziś wieczorem nie będą siedzieć przed telewizorem, a przez obiektyw będą wpatrywać się w niebo - mówi klimatolog. - Myślę, że z dużym prawdopodobieństwem możemy spodziewać się łuny. W listopadzie warto patrzeć w niebo
Poza zorzą na listopadowym niebie będzie można zobaczyć spadające gwiazdy.
- W listopadzie aktywne będą meteory roju Leonidów. Czy będzie to spektakularne zjawisko - trudno przewidzieć - dodaje Rudź. - Na pewno jest to zjawisko bardzo efemeryczne - równie dobrze może nic nie być, a może też pojawić się kilkadziesiąt w ciągu godziny. Według naukowców rój Leonidów będzie najbardziej aktywny między 10 a 23 listopada. Najwięcej ma się ich pojawić na niebie między 17 a 18 listopada.
Skąd się biorą zorze polarne
Nasza gwiazda dzienna, czyli Słońce, nieustannie we wszystkich kierunkach wysyła strumień cząstek elementarnych: protonów, elektronów, cząstek alfa, które nazywane są też wiatrem słonecznym. Dynamika wiatru słonecznego jest zmienna, w okresie wzmożonej aktywności słonecznej strumień ten ma większą intensywność, do tego pojawiają się nagłe pojaśnienia na tarczy słonecznej, zwane rozbłyskami słonecznymi.
Przy okazji dochodzi do koronalnych wyrzutów masy - są to miliardy ton plazmy słonecznej, która - jeśli zostanie wystrzelona w kierunku naszej planety (jej prędkość dochodzi do kilkuset km/s) - w ciągu najpóźniej kilku dni pojawi się w bliskim sąsiedztwie Ziemi.
A Ziemia, jak wiemy, jest jednym wielkim magnesem, zatem cząstki słoneczne, które wpadają w obręb oddziaływania pola magnetycznego doznają przyśpieszenia i zostają skierowane ku obu biegunom. Zorza polarna występuje więc nie tylko na biegunie północnym (wówczas nazywa się aurora borealis), ale analogiczne zjawisko występuje nad biegunem południowym (wówczas mówimy o aurora australis).
Na wysokości kilkudziesięciu kilometrów w atmosferze Ziemi występują naładowane cząstki gazów atmosferycznych. W sytuacji, kiedy cząstki plazmy słonecznej zagęszczają się, w tym miejscu dochodzi nad północnym i południowym biegunem do interakcji z cząstkami atmosfery ziemskiej i cząstki te zaczynają świecić. I to jest zorza polarna. Ma ona często postać smug, draperii, kolumn wystrzeliwujących pionowo w górę.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
