O nas
Msze Święte:
NIEDZIELA: 7. 00 (radiowa), 9. 00 (dzieci), 11. 00 (Suma), 12. 30, 18. 30 (młodzież)
DZIEŃ POWSZEDNI: 7. 00, 15. 00 (poprzedzona Koronką do Bożego Miłosierdzia), 18. 30
Zbudownay około połowy XIV w. początkowo jako kaplica pod wezwaniem św. Magdaleny (w miejscu, gdzie wedle legendy ukazała się Najświętsza Panna).
W 1374 r. owa niepozorna kaplica na Starym Mieście gościła u siebie przez kilka dni zwłoki św. Brygidy, wiezione z Rzymu do Szwecji. Wydarzenie to zapoczątkowało w Gdańsku kult św. Brygidy, podtrzymywany przez osiadły tu w 1386 r. zakon brygidek (najstarsza filia tego szwedzkiego zgromadzenia, obok florenckiej).
W latach 1396-1397 brygidki zbudowały pierwszy kościółek św. Brygidy, jednonawowy. Około 1416 r. została dobudowana druga nawa sześcioprzęsłowego dotąd obiektu o przyporach wciągniętych do środka. W 1514 r. dobudowano nawę południową, a następnie chór i zakrystię.
W 1587 r. pożar strawił dachy, stropy i wyposażenie. W latach 1602-1604 kościół został odbudowany. W latach 1615-1616 nadano renesansowy wystrój wieży, którą w 1674 r. nakryto hełmem. Ostateczny kształt nadano świątyni i klasztorowi w pierwszej połowie XVIII w.
W 1817 r. władze pruskie skasowały zakon brygidek, a po wymarciu ostatnich zakonnic przejęły w 1838 r. zabudowania klasztorne, które w latach 1849-1851 uległy rozbiórce. Sam kościół św. Brygidy stał się od 1840 r. świątynią parafialną. Odnowiono ją niebawem w duchu XIX-wiecznym, wprowadzając m.in. licowanie nową cegłą.
Podczas działań wojennych w 1945 r. kościół został wypalony i w dużej mierze zburzony. Przez dłuższy czas nie był odbudowywany, a w 1957 r. spłonęły zachowane jeszcze fragmenty więźby dachowej i jeden ze szczytów nawy południowej. Świątynia pozostawała w ruinie do 1970 r., kiedy rozpoczęto jej odbudowę. Prace remontowe i wyposażeniowe trwały do 1987 r. W zakrystii umieszczono obraz H. Hana z 1612 r.: "Apoteoza św. Brygidy".
W 1374 r. owa niepozorna kaplica na Starym Mieście gościła u siebie przez kilka dni zwłoki św. Brygidy, wiezione z Rzymu do Szwecji. Wydarzenie to zapoczątkowało w Gdańsku kult św. Brygidy, podtrzymywany przez osiadły tu w 1386 r. zakon brygidek (najstarsza filia tego szwedzkiego zgromadzenia, obok florenckiej).
W latach 1396-1397 brygidki zbudowały pierwszy kościółek św. Brygidy, jednonawowy. Około 1416 r. została dobudowana druga nawa sześcioprzęsłowego dotąd obiektu o przyporach wciągniętych do środka. W 1514 r. dobudowano nawę południową, a następnie chór i zakrystię.
W 1587 r. pożar strawił dachy, stropy i wyposażenie. W latach 1602-1604 kościół został odbudowany. W latach 1615-1616 nadano renesansowy wystrój wieży, którą w 1674 r. nakryto hełmem. Ostateczny kształt nadano świątyni i klasztorowi w pierwszej połowie XVIII w.
W 1817 r. władze pruskie skasowały zakon brygidek, a po wymarciu ostatnich zakonnic przejęły w 1838 r. zabudowania klasztorne, które w latach 1849-1851 uległy rozbiórce. Sam kościół św. Brygidy stał się od 1840 r. świątynią parafialną. Odnowiono ją niebawem w duchu XIX-wiecznym, wprowadzając m.in. licowanie nową cegłą.
Podczas działań wojennych w 1945 r. kościół został wypalony i w dużej mierze zburzony. Przez dłuższy czas nie był odbudowywany, a w 1957 r. spłonęły zachowane jeszcze fragmenty więźby dachowej i jeden ze szczytów nawy południowej. Świątynia pozostawała w ruinie do 1970 r., kiedy rozpoczęto jej odbudowę. Prace remontowe i wyposażeniowe trwały do 1987 r. W zakrystii umieszczono obraz H. Hana z 1612 r.: "Apoteoza św. Brygidy".
