Szpital Specjalistyczny im. Floriana Ceynowy Szpitale Pomorskie Sp. z o.o.

Odesłana z kwitkiem

Mając ciało obce w uchu zgłosiłam się 28.04 rano na SOR i odmówiono mi pomocy. Usłyszałam od pielęgniarki- urzędniczki, że mam pojechać do szpitala w Gdyni. Ona nic nie może na to poradzić. Na moje pytanie czy nie może zając się mną lekarz dyżurny usłyszałam kolejne stanowcze NIE. Kartuski SOR obsłużył mnie w 7 minut, pan chirurg potrafił zażartować a pielęgniarka wykazała się empatią.

Umieralnia

Trafiłam do wejherowskiego szpitala ze złamanym żebrem. Zostałam potraktowana beznadziejnie. Pomocy nie uzyskałam oprocz samej diagnozy z wielka laską, po dwóch godzinach oczekiwania i błądzenia po gabinetach, rejestracjach, gdzie każdy odsyłał mnie do kogo innego. Kultura osobista lekarzy i pielęgniarek właściwie sięga tam dna. Złośliwe docinki na każdym kroku. Z gabinetu wyszłam z płaczem, po tym jak młodziutki lekarz wyzwał mnie i z wielkimi pretensjami pytał, po co w ogole tu przyszłam i zawracam mu głowę, wzbudzając we mnie poczucie winy. Przeciez on nie ma rentgenu i go to nie obchodzi. Trzeba było udać sie do lekarza rodzinnego. Zero zaleceń, empatii, której wymaga sie od lekarza chociaż w minimalnym stopniu. Kiedy moja mama trafiła na SOR ze skręconym kolanem, pielęgniarki z wyrzutem powiedziały jej, ze na SOR przychodzi sie ze złamaniami otwartymi, a nie takimi głupotami. Zdecydowanie zachęcam do pofatygowania sie, zeby skorzystać z pogotowia w Trojmiescie. Jeśli w Wejherowie doczeka sie przyjęcia, to człowiek zostanie powitany wielkim chamstwem i tekstem "proszę sobie wziąć leki przeciwbólowe, mamy ważniejsze sprawy".

operacja endoprotezy osoba 83 lata/nie chodzi

Wypisano kobietę w wieku 83 lat z ortopedii po założeniu endoprotezy w wyniku złamania biodra, która nie umiała chodzić po operacji. Zazwyczaj ludzie opuszczają ten oddzial chodząc o kulach lub kuli.

Pacjentka

Dzial ginekologi to bardzo mile i pomocne położne przy dr.Maciejewski bardzo bezpiecznie sie czylam podczas operacji,ogolnie na dzie ginekogi czysciutko i naprawde nie mozna powiedziec zlego slowo oprócz..no wlaśnie przykro pisac ale zastepna ordynatora mimo pewnie doswiadczenia nie ma wogole podejscia do pacjentow ,nigdy nie czulabym sie dobrze u takiego lekarza. Mam nadzieję ze ta opinia dojdzie do niego i zmieni swoje podejscie do ludzi poniewaz lekarz ma nie tylko leczyc ale stwarzac poczucie bezpieczensta.

Chirurgia ogólna

Moja mama trafiła na oddział chirurgii ogólnej w trybie nagłym i muszę przyznać, że jestem pod wrażeniem sumiennej pracy i podejścia do pacjenta w wejherowskim szpitalu. Po przybyciu pogotowia, ratownicy medyczni wykazali się życzliwością i właściwą oceną niebezpiecznej sytuacji. Na SORZE również spotkałyśmy się ze zrozumieniem i wsparciem. Na oddziale chirurgii pielęgniarki bardzo zabiegane, ale zawsze serdeczne i pomocne. Mamę operował dr Jakub Blicharz i Panu Doktorowi chciałabym najbardziej podziękować. Serdeczny, empatyczny i życzliwy. MIAŁ CZAS, pomimo licznych operacji, aby porozmawiać z pacjentką i jej rodziną, omówić przebieg leczenia, a w razie wątpliwości udzielić dodatkowych informacji. Wszyscy marzymy o tym, aby w polskich szpitalach pracowali tacy lekarze specjaliści, którzy oprócz swoich ogromnych umiejętności medycznych, potrafią wykazać się też wielkim człowieczeństwem. Dziękujemy:) PS Niestety, nie zawsze jest tak kolorowo. Pozdrawiam lekarzy, którzy twierdzili, że powodem ponownej hospitalizacji jest objedzenie, pomimo że mama nic nie przełknęła. Ale tak łatwiej postawić diagnozę...

Sor

SOR w Wejherowie wogóle nie funkcjonuje. W godzinach nocnych nie ma szans liczyć na jaką kolwiek konsultacje z lekarzem, bo już nie wspomnę o pomocy. Lekarze sobie smacznie śpią i mają wszystko gdzieś. Pacjenta traktują jak intruza. Nawet jak nie ma ludzi to trzeba czekać do rana aż któryś się ruszy i jeszcze bardzo obrażony że coś chcesz od niego. A i tak niczego się nie dowiesz, bo zbywa pacjenta i z bólem wyśle do lekarza rodzinnego. Jak chce się otrzymać zwolnienie lekarskie po całej nocy czekania na lekarza, to nagle nie ma bloczka i każą czekać na zmianę lekarza albo udać się do lekarza rodzinnego. ODRADZAM!!!

Chirurgia dziecięca

Właśnie wróciłam z synkiem z 3 dniowego pobytu. Jestem pod wrażeniem. Miłe i pomocne pielęgniarki. Lekarze powinni trochę więcej poświęcić czasu na rozmowę z rodzicem i wytłumaczenie, co będzie się działo z dzieckiem w czasie i po operacji-zabiegu. Jedynie anestezjolog kompetentnie wytłumaczył laikom , co może niepokoić. Plusem są szybkie terminy, czystość oddziału i dobre serce pracowników.

SOR - bardzo złe wspomnienia

W tym miejscu dowiedziałam się, że zachorowałam na cukrzycę typu 1. Chorobę przewlekłą i trudną. Od lekarza pełniącego dyżur i pielęgniarek usłyszałam przed postawieniem diagnozy obraźliwe teksty o głodzeniu się, anoreksji, wymyślaniu chorób, pomimo moich zapewnień o normalnym odżywianiu. Dopiero po pomiarze cukru uznali, że to może być kwestia choroby... Zostałam podłączona do kroplówki na 4 godziny i pozostawiona sama sobie. Kilkakrotnie pytałam o wyniki badań, za każdym razem byłam zbywana. Po 6 godzinach lekarz uznał, że trzeba podać insulinę, bo w końcu dostanę kwasicy ketonowej. Podano mi insulinę i zostawiono znów samej sobie - jak się później dowiedziałam od diabetologa, pierwsze dawki insuliny trzeba dokładnie monitorować pacjenta, można nawet oślepnąć - organizm różnie reaguje. W środku nocy miałam dość i uznałam, że uciekam do trójmiasta na oddział diabetologii. Od lekarza przy wypisie na własne życzenie usłyszałam złośliwie: powodzenia na nowej drodze życia. Wyszłam stamtąd bez słowa, chociaż chciało mi się wyć. Do tej pory to pamiętam, nie wiem jakim trzeba być człowiekiem, żeby potraktować kogoś w tak okrutny sposób.

Mylne pierwsze wrazenie

Urlop nad morzem. Niestety ostry bol ucha zmusil mnie do skorzytabia z SOR.bylam zachwycona obsluga. W 20 minut bylo po sprawie. Antybiotyk i wypis. Po kilku dniach zakazenie przenioslo sie na drugie ucho. Bol nie do wytrzymania. Ponowna wizyta byla dramatem. Zostalam zbesztana przez ta samą lekarke ktora 7 dni wczesniej mi pomogla. Krzyczala tez na mnie jej kolezanka zza biurka...że jakim prawem tu przyszlam że nie powinnam sie tu zglaszac, ze zawracam glowe (!!!) I co ja wogole sobie mysle? A przeciez skirowano mnue tu z rejesyracji...W szoku zażądalam oddania dokumetow (karty przyjecia z rejestracji)...miałam zamiar wyjsć. Zatrzymala mnie mloda dziewczyna(chyba stazystka) obecna przy calej sytuacji...posadzila na fotel, zbadala, postawila diagnoze i zalecila kolejny antybioyk. Paniusia zza biurka wypisala recepte. Druga przystawila pieczątkę. Wyszlam bardzo zdenerwowana. Chociaz udzielono mi pierwszej pomocy (tylko dzieki tej mlodej lekarce bo pelniaca dyzur nawet nie wstsla zza biurka zeby do mnie chocby podejsc) to to jak zostalam potraktowana ( zbesztana) na dlugo pozostanie w mojej pamieci. Podzielilam sie swoja opinia dzisiaj w sekretariacie Administracji szpitala.