Zapraszamy na koncert zespołu Oxford Drama, który odbędzie się w klubie Żak. Członkami zespołu są Marcin Mrówka - gitara, wokal, Małgorzata Dryjańska - wokal, gitara, Anna Pasič - instrumenty klawiszowe, wokal, Jakub Kutera bas, Jarosław Zagrodny - perkusja.
Jarek Szczęsny: Czysty strumień wspaniałej muzyki. Któż z nas nie zastanawiał się nad czasem? Dokąd starcza mi podręcznej pamięci kwestia czasu zajmowała mnie poprzez styczność z literaturą Stanisława Lema czy Philipa K. Dicka. () Tym razem wrocławski zespół Oxford Drama wziął na warsztat to zagadnienie. Małgorzata Dryjańska i Marcin Mrówka byli już przeze mnie chwaleni przy okazji ich pamiętnej płyty Songs. Wykazali się wiarą we własne siły i nowy album What`s The Deal With Time? wydali samodzielnie z pomocą Hanny Cieślak (okładka) i Michała Kupicza (miks i mastering).
Ich odwaga doceniona została przez Henry`ego Rollinsa, który w amerykańsku radiu KCRW zagrał ich utwór Not My Friend. Zresztą ten utwór otwiera ich trzeci album. Mistrzowski poziom realizacji i samej kompozycji sytuują ją, w moim odczuciu, w szczycie polskiego (i nie tylko) dorobku współczesnego popu. Oxford Drama szanują słuchacza fundując mu wspaniale zagrane piosenki, napisane z emocjonalnym żarem, sensem (rzadkość warta podkreślenia) i polotem. Żywię przekonanie, że ich celem jest nagrywanie dobrych płyt w sensie całości, a nie zbioru przypadkowych piosenek. Promieniuje z nich inteligencja i dojrzałość, a muzyka nie wymaga prasowania. No i elegancko.
Nowamuzyka.pl
Bartek Chaciński: Małgorzata Dryjańska i Marcin Mrówka przypominają mi się za każdym razem, kiedy ktoś rzuca pytanie o polskie szanse eksportowe w muzyce pop. To jasne, że nie należy do nich Rafał Brzozowski, ale przez wiele lat nauczyliśmy się też, że nie bardzo się udaje eksportować wykonawców, którzy na miejscu notują duże sprzedaże. Częściowo ze względu na barierę językową. U nas sprzedaje się muzyka po polsku, na Zachodzie nie bardzo. To, czego Oxford Drama nie są w stanie zrobić tutaj skoro ta popularność w ich przypadku ma swój językowy ogranicznik, szklany sufit mogą nadrobić tam.
Odpowiedzi na zadane wyżej pytanie udzielił zresztą niedawno Henry Rollins, grając bardzo dobrą piosenkę Not My Friend w amerykańskim radiu KCRW. Dobry, szanowany choć raczej w kręgach muzyki alternatywnej prezenter, niezłe towarzystwo na antenie. To robi wrażenie, tym bardziej że Dryjańska i Mrówka tworzą raczej muzykę albumową niż singlową. Fantastyczną, ale nienatrętną, a nawet subtelną. Trochę może sentymentalnie jesieniarską, ale zarazem wiosennie optymistyczną, a przynajmniej marzycielską. () Na całym albumie eleganckie gitarowe aranżacje, śmiałe sekwencje akordowe (This Is the Internet), pełna oddechu produkcja i delikatne linie wokali prowadzą nas w takim kierunku, że trudno uwierzyć (poza fragmentami, np. Too Busy), że kiedyś Oxford Drama szufladkowano jako syntezatorowy pop.
Polifonia.blog.polityka.pl
Warunki uczestnictwa w koncertach zgodnie z aktualnymi zasadami sanitarnymi.
Sprzedaż biletów oraz rezerwacje prowadzi kasa Klubu Żak codziennie w godzinach od 15.00 do 21.00 (w sb i nd od g.16.00). Kontakt: kasa@klubzak.com.pl; Tel. 58 344 05 73 lub 58 345 15 90 w.117.
rock / punk - koncerty w Trójmieście
Ich odwaga doceniona została przez Henry`ego Rollinsa, który w amerykańsku radiu KCRW zagrał ich utwór Not My Friend. Zresztą ten utwór otwiera ich trzeci album. Mistrzowski poziom realizacji i samej kompozycji sytuują ją, w moim odczuciu, w szczycie polskiego (i nie tylko) dorobku współczesnego popu. Oxford Drama szanują słuchacza fundując mu wspaniale zagrane piosenki, napisane z emocjonalnym żarem, sensem (rzadkość warta podkreślenia) i polotem. Żywię przekonanie, że ich celem jest nagrywanie dobrych płyt w sensie całości, a nie zbioru przypadkowych piosenek. Promieniuje z nich inteligencja i dojrzałość, a muzyka nie wymaga prasowania. No i elegancko.
Nowamuzyka.pl
Bartek Chaciński: Małgorzata Dryjańska i Marcin Mrówka przypominają mi się za każdym razem, kiedy ktoś rzuca pytanie o polskie szanse eksportowe w muzyce pop. To jasne, że nie należy do nich Rafał Brzozowski, ale przez wiele lat nauczyliśmy się też, że nie bardzo się udaje eksportować wykonawców, którzy na miejscu notują duże sprzedaże. Częściowo ze względu na barierę językową. U nas sprzedaje się muzyka po polsku, na Zachodzie nie bardzo. To, czego Oxford Drama nie są w stanie zrobić tutaj skoro ta popularność w ich przypadku ma swój językowy ogranicznik, szklany sufit mogą nadrobić tam.
Odpowiedzi na zadane wyżej pytanie udzielił zresztą niedawno Henry Rollins, grając bardzo dobrą piosenkę Not My Friend w amerykańskim radiu KCRW. Dobry, szanowany choć raczej w kręgach muzyki alternatywnej prezenter, niezłe towarzystwo na antenie. To robi wrażenie, tym bardziej że Dryjańska i Mrówka tworzą raczej muzykę albumową niż singlową. Fantastyczną, ale nienatrętną, a nawet subtelną. Trochę może sentymentalnie jesieniarską, ale zarazem wiosennie optymistyczną, a przynajmniej marzycielską. () Na całym albumie eleganckie gitarowe aranżacje, śmiałe sekwencje akordowe (This Is the Internet), pełna oddechu produkcja i delikatne linie wokali prowadzą nas w takim kierunku, że trudno uwierzyć (poza fragmentami, np. Too Busy), że kiedyś Oxford Drama szufladkowano jako syntezatorowy pop.
Polifonia.blog.polityka.pl
Warunki uczestnictwa w koncertach zgodnie z aktualnymi zasadami sanitarnymi.
Sprzedaż biletów oraz rezerwacje prowadzi kasa Klubu Żak codziennie w godzinach od 15.00 do 21.00 (w sb i nd od g.16.00). Kontakt: kasa@klubzak.com.pl; Tel. 58 344 05 73 lub 58 345 15 90 w.117.