Urząd Stanu Cywilnego Urzędu Miejskiego w Gdańsku

Doskonała Pani Kierownik, Przyjazna Obsługa

W dniu dzisiejszym miałem okazję odbyć rozmowę z panią Kierownik USC. Nie tylko pomogła merytorycznie ale również okazała wielkie zrozumienie. Jeśli ktoś oczekuje fachowej i rzetelnej obsługi w Gdańskim USC na pewno ją znajdzie.

sluzbowo

W rozmowie telefonicznej pomyslalem ze od dawnych czasow , nic sie nie zmienilo. oto cytat Pani " mamy 10 dni roboczych na wydanie dokumentu.Na moja prosbe ze ten dokument jest mi bardzo potrzebny uslyszalem jak wyzej.Mialem umowiona wizyte u notariusza.Wystarczylo dodac do systemu a odebralbym ten dokument w swoim miescie. Niestety opinia moja jest negatywna bo uwazam ze to mozna bylo zalatwic bardziej poludzku.

Bezduszność, formalizm w podejściu do petenta

Udałem się do USC w Gdańsku po odpis aktu małżeństwa, który potrzebny mi być natychmiast , aby uzyskać załatwić sprawy spadkowe. Niestety na odpis kazano mi czekać aż 10 dni, ponieważ dokument należało wyciągnąć z innej miejscowości. Mamy XXI wiek, a urzędach w Gdańsku zapanował formalizm i bezduszność. Pracujących młodych ludzi nic nie interesuje, że dokument potrzebny jest prawie na dziś. Do tego osoby te są niemiłe w bezpośrednim kontakcie z petentem.

Brak człowieczeństwa

Na stałe mieszkam i pracuję za granicą, niedawno rozwiodłam się i chciałam wrócić do nazwiska panieńskiego. W związku z tym że na uprawomocnienie się rozwodu trzeba czekać 21 dni nie mogłam tego zrobić za jednym podejściem. Dziś po 3 miesiącach i 5 dniach od uprawomocnienia się wyroku byłam w stanie przyjechać do Polski by wystąpic o powrót do nazwiska panieńskiego. I tak od Pani z-cy kierownika USC usłyszałam 5 dni po czasie ustawowym - OK. moja wina że 5 dni za póżno na oświadczenie. A chcąc zmienić nazwisko w trybie zwykłym usłyszałam: "rozwód nie jest ważnm powodem do zmiany nazwiska" " mam sie udać do konsulatu skoro mieszkam za granicą" " no i co z tego że do polskiego konsulatu mam tyle drogi co z Gdańska do Krakowa" Zachowanie przemiłej Pani sprawiło że poczułam się jak gówniara i prawie się tam popłakałam, dodam że mój rozwód był spokojny, kulturalny i za porozumieniem stron. Teraz wyobrażcie sobie co by czuła ofiara przemocy domowej co uciekła do faceta co ją maltretował i chce się pozbyć jego nazwiska i słyszy. "rozwód nie jest wystarczająco ważnym powodem" To że nie załatwiłam sprawy mniej mnie obeszło jak całkowity brak empatii i potraktowanie mnie jak intruza