Kobiet-patronek ulic w Trójmieście jest sześcio- czy nawet siedmiokrotnie mniej niż mężczyzn. Przyczyn takiego stanu rzeczy jest kilka.
W ostatnich dniach Polki obchodziły 100-lecie wywalczenia praw politycznych. Przypomnijmy, że w Polsce kobiety uzyskały prawa wyborcze 7 listopada 1918 roku wraz z powstaniem rządu Ignacego Daszyńskiego, który zadeklarował prawa polityczne dla wszystkich obywateli, bez względu na płeć. 28 listopada 1918 r. zostały one potwierdzone dekretem Józefa Piłsudskiego, który wówczas pełnił funkcję Tymczasowego Naczelnika Państwa.
Jednak prawa polityczne i wyborcze a pozycja w kulturze, życiu publicznym, zawodowym i codziennym to nie to samo. O ile w 1918 r. Polska była pod tym względem w światowej awangardzie (w pierwszej dwudziestce krajów), o tyle dziś jest z tym bardzo różnie.
Wszystkie ulice Trójmiasta znajdziesz na mapiePrzyjrzyjmy się, jak wiele kobiet uhonorowano w Trójmieście, czyniąc je patronkami ulic, parków czy innych miejsc publicznych.
W Gdańsku: 68 patronek ulic
W Gdańsku są
1763 nazwy ulic, parków, mostów, skwerów, placów. Wśród nich tylko 73 nazwy są nazwami kobiecymi, wśród których 43 to postacie historyczne lub literackie (np. św. Barbara, Matka Polka, Minerwa). Samych nazw ulic i placów jest 1709. Kobiet jest wśród nich 68.
Nie oznacza to, że pozostali patroni to wyłącznie mężczyźni. Znakomita większość (ponad 60 proc.) nazw ma bowiem charakter neutralny: Cedrowa, Spacerowa, Grudziądzka, Kombatantów, Podwale Grodzkie, Grunwaldzka czy nawet... Krasnoludków.
W Gdyni: 44 ulice honorujące kobiety
Potwierdza to statystyka nazw ulic w Gdyni. Na 980 nazw ulic, nazwy neutralne stanowią aż 67 proc. (jest ich 657): Śląska, Świętojańska, Morska, Chwaszczyńska, Chwarznieńska, Małokacka itp.
Mężczyźni są patronami 279 ulic, co stanowi ok. 28,5 proc. Kobiety-patronki ulic w Gdyni są 44, czyli ok. 4,5 proc. wszystkich.
Sopot: patronki sześciu ulic i dwóch parków
Na 162 różnego rodzaju patronów ulic w Sopocie tylko sześć to kobiety:
Królowa Jadwiga,
Maria Konopnicka,
Eliza Orzeszkowa,
Emilia Plater,
Maria Skłodowska-Curie,
Agnieszka Osiecka. Patronki mają też dwa miejskie parki:
Sanitariuszki Inki i
Marii Kaczyńskiej (wspólnie z małżonkiem, prezydentem
Lechem Kaczyńskim).
Dlaczego żeńskich patronek jest tak mało? Przyczyn jest kilka.
- W Gdańsku niemal wszystkie ulice Starego i Głównego Miasta posiadają nazwy historyczne, które służyły identyfikacji danego miejsca lub wskazywały jego charakter: Garncarska, Piwna, Straganiarska, Kowalska, Za Murami, Wodopój, Na Piaskach. W tamtych czasach "na patronat" mogli liczyć niemal wyłącznie święci, w tym także św. Barbara czy św. Maria.
- Po wojnie, gdy Gdańsk i Sopot po raz pierwszy ustalały polskie nazwy swoich ulic, honorowano bardzo chętnie uczestników walk oraz polityków i działaczy społecznych. Sięgano do katalogu postaci z wieku XIX i pierwszej połowy wieku XX. Nie ma co ukrywać, że w tamtych latach aktywność kobiet na tych polach była mniejsza niż obecnie.
- Podobnie było na początku lat 90., gdy nazwy nawiązujące do okresu PRL zamieniono na neutralne (Patryka Lumumby na Jagiellońską, Bohaterów Stalingradu na Orłowską) lub nawiązujące do okresu II RP (Karola Marksa na gen. Józefa Hallera, Czołgistów na Piłsudskiego).
- Zwykle chętnie honorujemy historycznych władców, wśród których dominowali mężczyźni, choć w Gdańsku są ulice Królowej Bony i Anny Jagiellonki.
- W Gdyni i Gdańsku powstaje stosunkowo niewiele nowych ulic, które wymagają nadania nowych nazw. W Sopocie nie ma ich wcale. Dlatego też brak równowagi między kobietami i mężczyznami wśród patronów ulic, odziedziczony po poprzednich pokoleniach, będzie nam towarzyszył jeszcze długo.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
