- Warto zobaczyć podziemia Gdyni - zachęca Teresa Arent z Miejskiej Biblioteki Publicznej w Gdyni. I ma sporo racji, bo takiego oblicza miasta jeszcze nie znamy...
. Gośćmi będą Adam i Joanna Wojcieszonek. Wstęp wolny. 
2011-06-28 19:06
gdzie to jest
2011-10-05 17:46
Historia którą postaram się max. streścić miała miejsce w latach 1952-1953.Na odcinku pomiędzy Gdyńską plażą a Redłowem pozostały szczątki bulwaru wysadzonego przez Niemców. w tych czasach mówiiło się że są to pozostałości Bulwaru Szwedzkiego( Bulwar Nadmorski ).Były tam wielkie bloki betonu częściowo w płytkiej wodzie,po których wtedy jako mali chłopcy skakaliśmy jak po takim torze przeszkód.Spacery dla mieszkańców Gdyni odbywały się wtedy na dwóch piaszczystych ścieżkach biegnących równolegle do do brzegu morza na stoku dość stromego zbocza porośniętego krzakami i drzewami.Nieco powyżej tych ścieżek znajdował się dół głęboki do 3m. o średnicy około metra. Boki częściowo wypełnione korzeniami drzew.Oczywiście jako 12-letni chłopcy musieliśmy tam zejść.Na samym dnie tej częściowo zasypanej studzienki znajdował się otwór owalny o wysokości około 0,5m. Przez który wczołgaliśmy się do wnętrza. Po 2-3m strop zaczął się podnosić a piaszczysta podłoga zaczęła wnosić się do góry.Postanowiliśmy się wycofać. Po kilku dniach zaopatrzeni w szpulę nici ( dratwy ) świeczki,wróciliśmy do studni i po uwiązaniu sznurka do któregoś z korzeni na czworakach a potem wyprostowani gdyż znajdowaliśmy się w jakiejś niszy,stropu nie można było zauważyć.Oświetlaliśmy drogę świeczkami,bo któryś z nas stwierdził że świeczka jest najbezpieczniejszym światłem w podziemiach.Gdyby zabrakło tlenu do oddychania to najpierw zgaśnie świeczka.Tzn.że będzie to znak że należy się szybko wycofać.Jakieś dobre60-70m.szliśmy pod górę i wreszcie w blasku świec zauważyliśmy że strop się obniża.Następnie podłoga się wyrównała.Znalezliśmy się w dość wysokim korytarzu. Na ścianach rozciągnięte były ciemne przewody. Korytarz rozdwoił się .Można było iść w lewo lub w prawo.Wybraliśmy w prawo i po chwili znalezliśmy się w dość dużym pomieszczeniu długim na około 60-70m szerokim na około 20m.Strop dosyć wysokiw krztałcie łuku.Pamiętam że te przewody rozciągnięte wzdłuż komnaty i korytarzy napawały mnie trochę lękiem.Wszystko to co tam się znajdowało ;ściany,podłoga,sufit , było wydrążone w ziemi. Nie było tam ani skrawka betonu.Przez komnatę można było iść dalej ale nasz sznurek już się skończył i postanowiliśmy wraczć. Po wyjściu ze studzienki postanowiliśmy że jeszcze tu wrócimy.Ale ja już w tym nie uczestniczyłem.Po kilku latach koniec lat 50-tych.Stwierdziłem że studzienka jest do połowy zasypana ziemią .W latach 60-tych po wielkiej ulewie, to miejsce które żeśmy penetrowali zapadło się.Drzewa jednak rośły dalej. Widać było dokładnie to zapadlisko po koronach drzew.Z czasem drzewa wyrównały korony i trudno było zlokalizować to miejsce.Jeśli moje wspomnienia komuś przypomniały dawne lata to bardzo się cieszę.
2012-11-05 09:59
3GE! - Trójmiejska Grupa Eksploracyjna
Zapraszamy do Oglądania Galerii
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
