Do niedawna był to jedynie opustoszały, zrewitalizowany park w Chwarznie 
. A już niedługo będzie to opustoszały, zrewitalizowany park, ale z trzymetrowym pomnikiem Chrystusa.
Dzieje się ostatnio na tym moim Chwarznie. Dopiero co wsadziłem
kij w szprychy organizatorom Cyklo Gdynia, a media już obiegła elektryzująca wiadomość dotycząca
pomnika Chrystusa, który niebawem ma uświetnić zrewitalizowany niedawno park właśnie w dzielnicy.
Gdybym był złośliwy, to mógłbym uznać, że ktoś tu sięga po metodę promocji stosowaną przez nasze gwiazdki: nieważne, co mówią, ważne, że w ogóle mówią.
I o dziwo, być może sprawdzi się to również w przypadku dzielnicy Chwarzno-Wiczlino. Okazuje się, że dzięki doniesieniom medialnym o pomniku, wielu gdynian dowiedziało się w ogóle o istnieniu takiej dzielnicy, o mieszkańcach Sopotu i Gdańska nie będę już nawet wspominał. "A więc to tu jest ta Gdynia Zachód" - to zdanie pojawiło się na ustach wielu, kiedy usłyszeli o nowym pomniku.
Skoro dla wielu osób zachód Gdyni jest równie tajemniczy jak Dziki Zachód dla pionierów zasiedlających Amerykę, to pozwolę sobie pokrótce nakreślić miejsce, w którym ma stanąć pomnik.
Tak naprawdę to można przemilczeć, że będzie to kolejny pomnik, których i tak w Gdyni, jak i całym Trójmieście, jest mnóstwo i to z przeróżnej dziedziny, a stawianie kolejnych jest jak budowanie piaskownicy na pustyni. Można również nie wspominać, że do ustawienia pomnika Chrystusa budżet Gdyni dołoży ponad 20 tys. zł, jakby nie było lepszych sposobów na wydanie tych pieniędzy. Choć może skoro można zmarnować kilkadziesiąt milionów złotych na lotnisko, które marnieje na
Babich Dołach lub kolejkę na Kamienną Górą liczącą zaledwie 52 metry, to czy żałować tych 20 tysięcy?
Nie można za to nie wspomnieć o samym miejscu, w którym ma stanąć pomnik. W mediach można byłoby przeczytać, że trzymetrowy Chrystus ma stanąć w - lub obok - zrewitalizowanego parku. Na pozór nie ma w tym nic nadzwyczajnego, ale pewnie niewiele osób wie - oprócz mieszkańców Chwarzna - że użycie słowa "park" w tym przypadku to jednak jest spore nadużycie. To trochę tak jakby fiata pandę nazwać samochodem rodzinnym. Kilkanaście drzew, które można obejść w trzy minuty. Owszem: kiedyś był tu park. W XIX wieku mieścił się w tym miejscu zespół dworkowo-pałacowy rodziny, która odłączyła administracyjnie Chwarzno od Kolibek (czyli zasłużonych), a najstarsze drzewa mają ok. 140 lat.
Jeszcze niedawno teren ten był opustoszały i zapomniany przez okolicznych mieszkańców, ale dwa lata temu został zrewitalizowany. I teraz park nadal jest opustoszały, ale ma za to dziwne drewniane konstrukcje pełniące rolę chodników, które wyglądają jak pomost, z tym że nie płynie pod nim woda, tylko rosną dziwne trawy oraz inna zieleń. Do tego dochodzi prosta ścieżka i sporo schodów. I tyle.
Rzadko kto w ogóle odwiedza ten park, poza panami gustującymi w spożywaniu alkoholu w miejscach publicznych. Wiekowe drzewa sprawiają, że światło słonecznie niemal w ogóle nie przebija się przez ich gęste gałęzie, więc panujący w "parku" mrok skutecznie ukrywa spożywających przed okiem stróżów prawa.
Na próżno szukać w tym miejscu matek z dziećmi. Po pierwsze, po co mają tam chodzić, skoro dzieciaki nie miałyby tam co robić, bo nikt nie pomyślał o jakimś miejscu zabawy dla nich. A po drugie, jest tam tyle schodów i spadów, że wózkiem i tak byłoby ciężko je pokonać. Okazjonalnie można za to spotkać zakochane pary, którym mała liczba spacerowiczów jest akurat na rękę.
Na szczęście już niedługo to się zmieni. Na samym środku lub obok ciemnego parku stanie pomnik Chrystusa, który będzie działał jak magnes i odmieni opustoszały park. Matki zaczną spokojnie wypoczywać na ławkach, a w okolicy będzie rozlegał się śmiech rozbrykanych maluchów. Osoby starsze będą z przyjemnością i lekkością wspinały się po zrewitalizowanych schodach i wzniesieniach, a kilkupokoleniowe rodziny będą wszem i wobec wychwalały, że jest to ich ulubione miejsce na weekendowy piknik. Jedynie zakochane pary i spożywający panowie będą psioczyć po kątach, ale kto by się nimi przejmował. Tym bardziej, że tacy to i tak szybko odnajdą się w innym miejscu.
A pomysłodawcy tych wspaniałych projektów z dumnie wypiętą piersią będą opowiadać, że warto było wydać blisko 1,5 mln zł na rewitalizację zabytkowego parku i kilkadziesiąt tysięcy na pomnik, skoro udało się stworzyć tak niepowtarzalne miejsce, które jest tak uwielbiane przez mieszkańców. Cud. Prawdziwy cud.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
