Przy pomocy georadarów pasjonaci szukają rzeźby, którą ponad 60 lat temu zakopano w parku Oruńskim
. Chodzi o posąg Leniwej Magdaleny, będący, dzięki lokalnej legendzie miejskiej mocno związany z dzielnicą.
znam, ale niezbyt wiele i raczej dość pobieżnie
24%
nie znam żadnej tego typu historii
58%
Pomnik Leniwej Magdy, bądź też, jak wolą niektórzy - Leniwej Panny, ostatni raz można było podziwiać po zakończeniu II wojny światowej. Stał u podnóży Góry Łez w parku Oruńskim. Nie był to jednak dla niego dobry czas: miejscowi wandale nie dawali mu spokoju, pozbawili go nawet głowy, a ci mieszkańcy okolicy, którym na sercu leżało dobro rzeźby, obawiali się, że zostanie ona doszczętnie zniszczona.
Byli wśród nich bracia, Mikołaj oraz Wawrzyniec Samp, którzy postanowili uchronić pomnik... zakupując go, aby poczekał na lepsze czasy.
- Pamiętam, że chodziłem wtedy do liceum plastycznego w Orłowie. Razem z bratem Mikołajem chcieliśmy zabrać zniszczoną rzeźbę, jednak nie mieliśmy gdzie. Dlatego zakopaliśmy Leniwą Magdę, by dożyła lepszych czasów, czasów gdy nikt jej już nie zniszczy. Ziemia bardzo dobrze przechowuje takie materiały, dlatego liczę, że posąg będzie w takim samym stanie, w jakim go zakopaliśmy - mówi Wawrzyniec Samp.Z pomnikiem wiąże się lokalna legendaWedług lokalnej miejskiej legendy historia pomnika sięga samych początków XIX wieku. Wtedy to przepiękny dworek niedaleko potoku u podnóży wzniesienia na Oruni zamieszkiwała zamożna gdańska rodzina. Zatrudniała ona służbę, a jedną ze służek była Magdalena, wedle legendy niezwykle leniwa młoda kobieta, która na większość poleceń reagowała wzruszeniem ramion.
Magdalena pracowała w dworku razem z matką, która po każdej wpadce córki wstawiała się za nią i przekonywała pracodawców, aby jej nie zwalniali z pracy.
Pewnego razu syn właścicieli dworku zachorował. Magdę wysłano po dzban wody z pobliskiego potoku, bo wierzono, że ma ona moc uzdrowicielską. Legenda głosi, że Magda w drodze powrotnej, zmęczona wykonywaniem zadania, postanowiła odpocząć i... sama wypiła cały dzban wody i zamieniła się w kamienny posąg.
To oczywiście tylko legenda - powtarzana przez miejscowych głównie po to, aby przestrzec dzieci przed piciem wody z potoku.
Georadary pozwolą odszukać zakopaną rzeźbę?Czy zakopany 60 lat temu pomnik uda się odnaleźć? Wierzy w to
Krzysztof Kosik - autor trzech książek na temat Oruni i znawca jej historii. To właśnie on nadzoruje poszukiwania rzeźby.
- Poszukiwania trwają, jednak nie jest łatwo, gdyż mamy tylko jednego świadka - pana Wawrzyńca. Przez ponad 60 lat wiele się zmieniło, teren, jak i drzewa wyglądają już nieco inaczej. Dwie próby georadarowe zakończyły się fiaskiem, bo nawalił sprzęt. Teraz czekamy na kolejny georadar i może w końcu uda się odnaleźć zakopaną rzeźbę - mówi Krzysztof Kosik.
Gdyby faktycznie udało się znaleźć pomnik, to zostanie od odrestaurowany i znów stanie w parku Oruńskim. Byłaby to forma uczczenia setnej rocznicy przekazania parku na rzecz miasta Gdańska przez
Emilie Hoene.
Wawrzyniec Samp urodził się 25 czerwca 1939 r. w Gdańsku. Jest absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku na wydziale Rzeźby. Od roku 1965 członek zwyczajny Związku Polskich Artystów Plastyków, rzeczoznawca do spraw rzeźby współczesnej. Zajmuje się rzeźbą, grafiką artystyczną i użytkową, medalierstwem, projektowaniem złotniczym i - w zakresie kowalstwa artystycznego - heraldyką, aranżacją architektury i wyposażenia wnętrz sakralnych, rekonstrukcjami. Jego największe prace to: pomnik "Tym co za polskość Gdańska", pomnik Jana Pawła II przy kościele św. Brygidy, pomnik kard. Stefana Wyszyńskiego w Koninie, płyta honorująca pracowników Poczty Polskiej w Wolnym Mieście Gdańsku oraz herb województwa pomorskiego.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
