Niekwestionowana tragedia, jaką jest utrata dziecka przed jego narodzinami skłoniła Ministerstwo Zdrowia do doprecyzowania standardów, jakich powinny przestrzegać szpitale podczas opieki nad kobietami po tzw. niepowodzeniach położniczych. Czy ich wprowadzenie w życie dużo zmieni w codzienności trójmiejskich szpitali?
2015-11-20 13:23
Dowiedzialam sie od profesora ze dziecko nie ma najmniejszej szansy na przezycie po porodzie i nie wiadomo czy da rade do samego porodu. Zostala podjeta decyzja o terminacji ciazy. Postawiona diagnoza doprowadzila do rozpaczy a oprocz tego o godz.10 rano polozono mnie na sale obserwacyjna z dziewczyna ktora czekala na porod. Co chwile badania ktg i dobaty o tym czy przyszla mama slyszy jak dziecko ma czkawke. Rozumiem ta radosc- ale nie pomagalo mi to w momencie gdy ciagle wylam z niedowierzania co mnie spotkalo. Lezalam z ta dziewczyna do 21. Dopiero wtedy zwolnilo sie miejsce i polozono mnie na sale poloznictwa izolacyjnego. Pracujace tam pielegniarki to anioly. Sciskaly za rece, mowily ze jestem silna babka, co chwile sie interesowaly czy czegos mi nie potrzeba- bardzo ludzie, typowo zyciowe podejscie. W duzej mierze dzieki nim przezylam tam te 3dni najgorsze w moim zyciu. Pomoc psychologa- dobrego psychologa nadeszla drugiego dnia tuz przed najgorszym. Nie prosilam- pani sama przyszla i oczywiscie moglam sie pozniej w razie potrzeby jeszcze do niej zglosic. Lezalam na sali z pania ktora rowniez poronila i bylo to o niebo lepsze niz wczesniej bo wiedzialam ze nie tylko ja przezywam koszmar. Reasumujac jak dla mnie oprocz pierwszych 11h szoku, niedowierzania i przebywania w sali ze szczesliwa przyszla mama, reszte oceniam bardzo dobrze. Lekarze, pielegniarki, delikatne podejscie do pacjenta, empatia. Naprawde wielki szacunek
2015-11-20 14:20
byłam długo na Zaspie kilka lat temu. nie było mowy o psychologu. niektóre z pielęgniarek -anioły, ale była też Pani, która podczas przyjmowania zapłakanej pacjentki na izbie przyjęc opowiadała swojej koleżance o tym, jak się bawiła wczoraj na weselu i co jadła. Inna była tak niezadowolona, że musi na badanie zawieść (nie byłam w stanie o własnych siłach) że wiozła na wozku jak worek karotflii i prawie wywaliła (a w brzuchu rurki pooperacyjne , cewniki itp). I jeszcze Pan doktor X, który tak sie chyba zawsze spieszył do swoich prywatnych pacjentek na porodowce, że obchód na ginekologii wyglądał w jego wykonaniu tak "dzień dobry wszystko u Pań dobrze do widzenia" na jednym wdechu , 2 sekundy i drzwi po nim zamknęte i szukaj wiatru w polu. Pań na sali 4, niektóre półśpiące, nie w stanie krzyczeć za nim czy biec po operacji, nie mają szans na reakcję. Pan się nie boi doktorze że ktoś Panu umrze na dyżyrze i nawet Pan nie zauważy? I jeszcze jedna miła Pani, która poproszona o wyniki wyzywa od "hrabianek". A cóż w tym czasie robi Pani pielęgniarka? nieubrana jeszcze w fartuch (chyba sięspoźniła) robi sobie powolutku herbatkę i plotkuje ze swoimi goścmi (ludźmi spoza szpitala). Pani sprzątająca popalała w kantorku i smród fajek szedł na cały oddział. Paniom pielęgniarkom zdarzalo się przy zmianie dyżuru (6 rano czy 7) tak głośno śmiać i gadać w dyzurce że budziły pacjentki. My pacjentki na wodzie (bo operacja za chwilę) a one KFC wsuwają i zapach do szału doprowadza.Mam nadzieje że ordynator lub choć jego syn zagląda w internet, czyta to i wyciąga wnioski.
2015-11-20 21:39
Jak pielęgniarka je to szczyt chamstwa że zapachy się roznoszą a jak pacjentom odwiedzający przynoszą różne rzeczy w tym KFC również to innym pacjentom nie przeszkadza. Najlepiej jak pielęgniarka będzie o wodzi i suchym chlebie.
2015-11-21 09:50
Nie chodzi o to ze pielęgniarka czy lekarz ma być głodny tylko o to ze jedzenie smierdzacych rzeczy w miejscu pracy jest po prostu nieeleganckie. Wyobrażasz sobie ze idziesz do banku a tam wali kiełbasa i jajami na twardo, albo idziesz do apteki a tam śledzie i czosnek. A rozsiewanie fasfoodowych zapachów ludziom którzy są na przymusowej g lodowce jest bezmyślne i okrutne. Nieważne czy robi to personel czy inni pacjenci. Jak byłam na zaspie to akurat zrobiły to pielęgniarki nie wspolpacjenci. I można pogodzić jedzenie z szacunkiem do pacjenta.
2015-11-21 10:33
Ciąża z komplikacjami. Kilka pobytów w szpitalu. Trwa remont (patologia na ginekologii)
Scena1:
Dwie ciężarne ( już spore brzuchy) ogólne hihy śmichy, wchodzi dziewczyna rozpłakana. Chcemy pocieszać. Nagle wiadomość, że waśnie poroniła. Ona czuje sie paskudnie. My też. Każda w swoim łóżku brzuchy schowane, z poczuciem winy, że jesteśmy w ciąży. Sytuacja zgłoszona pielęgniarkom. Reakcja natychmiastowa. Dziewczyna przeproszona i zabrana do innej sali. Stażystka, która położyła ją na naszą sale dostała OPR aż "miło".
Scena2:
Izba Przyjęć rządzi się swoimi prawami. Siedzisz godzinami, spotykać wszystkie możliwe przypadki. NIEUNIKNIONE. I tylko słyszy się ich rozmowy, KOMENTARZE o pacjentkach, lekarzach itd. To jedzonko, to kawka.
Scena3:
Blisko porodu, następne komplikacje, będzie wcześniak. Dzieje sie ze mną źle, pielęgniarki to zauważyły, przysłały p. psycholog(p. Agnieszka). Zajęła sie mna wzorowo. Lekarze z różnych biegunów. Jeden wyzwał, że wyrodna matka ze mnie i obarczał mnie wina o możliwe komplikacje. Drugi uratował życie mojego dziecka (dr G.)i moje zdrowie. Będę go chwalić pod niebiosa!!!!!! Po porodzie dziecko na OIOM, ja na położnictwo- jako jedyna cały pobyt byłam bez dziecka. Położne kochane, pomocne, wyrozumiałe (na patologii i na położnictwie- oczywiście zołzy tez się znalazły, ale ginęły w tłumie).
2015-11-21 17:27
Jak nazywa się ten lekarz na Zaspie, o którym piszesz że się spieszy do prywatnych pacjentek? Chciałabym wiedzieć kogo unikać.
2015-11-20 15:20
poronienie w 11 tyg. W trakcie diagnostyki (USG przezpochwowe), badająca mnie młoda pani doktor w trakcie badania ustalała z mężem telefonicznie, kto ma odebrać dziecko z przedszkola. Dosłownie w trakcie badania- w jednej dłoni sonda między moimi nogami, w drugiej ręce telefon. Po zakończonej rozmowie z mężem nareszcie przemówiła do mnie. Tylko jedno zdanie, ale do końca życia nie zapomnę :"Tu już żadnej ciąży nie ma". Z reszty pobytu w tym szpitalu mam już lepsze wspomnienia. Nie pamiętam nazwisk dwóch starszych lekarzy tam pracujących (jeden z nich to ordynator), ale byli bardzo profesjonalni, taktowni, po rozmowie z ordynatorem do domu wróciłam spokojna o swoje przyszłe macierzyństwo. Leżałam na sali z pacjentkami ginekologicznymi.
2015-11-20 21:49
Jedyną osobą, która naprawdę mi pomogła była położna. p. Moniko jest Pani aniołem. Gdyby nie ona i oczywiście mój mąż, to chyba bym wtedy wyskoczyła przez okno z rozpaczy. Reszta oddziału widząc i słysząc moją histerię miała mnie zupełnie gdzieś ( no może pomijając stażystki, które były przerażone widząc co się ze mną dzieje). Za to do końca życia nie zapomnę znieczulicy lekarza wykonującego zabieg i opowiadań pielęgniarek jak to im weekend minął i ha ha ha, a ja leżę umierająca z rozpaczy na fotelu. To upokorzenie i brak jakiegokolwiek poszanowania to najgorsze co mi się przytrafiło. Jedyna osoba na oddziale okazała zrozumienie.
2015-11-20 22:57
matka natura jest silniejsza i mądrzejsza i nie pozwala na większe dramaty ...... .
po ludzku trzeba przejść nad tym do porządku dziennego i próbować ,i próbować aż się uda urodzić 100% zdrowe potomstwo .
2015-11-21 00:17
najgorszemu wrogowi nie życzę tych przeżyć które można tu przeczytać. Jasne- trzeba w końcu wrócić do 'normalnego' życia ale w psychice to zostaje do końca- nawet jak urodzisz zdrowe dziecko. Być może matka natura tak jak piszesz jest mądrzejsza- ale z całą pewnością mądrzejsza od takich ludzi jak Ty. Pomyśl czasami zanim się odezwiesz. Pozdrawiam
2015-11-21 00:32
ale kobieta i mężczyzna mają prawo do żałoby, tak, tak do żałoby i w czasie tej żałoby mają prawo się nad sobą rozczulać.
2015-11-21 11:08
Zgadzam się w 100%
2015-11-23 11:32
Tak prawda "matka natura wie co robi".
2016-12-22 17:44
Każdy ma prawo przeżywać to na swój sposób!
2015-11-20 23:31
W prawdzie to nie trójmiejski szpital, ale muszę pochwalić. Końcówka 2014 roku 10 tydzień ciąży, poronienie zatrzymane, nasza druga ciąża. Potwierdzenie martwej ciąży na IP przez dwóch lekarzy, w gabinecie siedziałam chyba z 45 minut. Przyjęcie na oddział do sali z panią w średnim wieku czekającą na zabieg ginekologiczny, pokój na samym końcu korytarza, na wprost łazienka i prysznic. Wszystko w spokojnej atmosferze, żadnych "głupich" tekstów. Dostaliśmy do wyboru, albo samodzielny pochówek, albo organizowany przez MOPS i szpital, wybraliśmy to drugie, ale wiemy gdzie dziecko jest złożone na cmentarzu, bo tam jest teraz specjalny grobowiec dla dzieci po poronieniach. Zabieg w znieczuleniu ogólnym, anestezjolog próbował sobie żartować w mego nazwiska, ale mu nie wyszło, bo i atmosfera była średnia z mojej strony. Podczas przygotowania do zabiegu nic mnie nie bolało, chociaż proponowano też środki przeciwbólowe. Następnego dnia wyszłam do domu. Dziękuję i lekarzom (również tym młodym, którzy potrafili się zachować), położnym, NIE ZMIENIAJCIE SIĘ bo robicie kawał dobrej roboty.:)
2015-11-21 10:29
Też byłam w Wejherowie Pani Ala (chyba Ala) położna skakała nade mną i obchodziła się jak z jajkiem. Była na każde zawołanie gdy nie mogłam nawet ruszyć ręka (byłam po wypadku). Lekarze potrafili zrozumieć sytuację, salę dostałam Z kobieta która czekała na jakiś drobny zabieg. Jedyny minus to nie miałam psychologa bo był to piątek wieczorem, ale myślę że nie był mi on potrzebny, rozmawiałam o tym z położna. Szkoda tylko, że nie wiem jak nazywała się ta Pani która się mną zajmowała, chyba ktoś wolał na nią Ala... ale pewna być nie mogę.
2015-11-21 17:37
Nie wiem co takiego jest w szpitalu w Wejherowie, ale Ci lekarze są nadzwyczaj ludcy (wiadomo na wyjątki też można trafić). W lipcu leżałam na patologi, był czas badania lekarka wszystko tłumaczyła, pytała czy nie mam dodatkowych pytań, strasznie dużo mówiła aż to mnie zdziwiło ze tak dobrze zna moja kartę! O matko święta!! Na koniec dała mi swój numer komórki żebym w razie gdy ona skończy dyżur i zacznie się poród zadzwoniła do niej to przyjedzie, bo bala się że inni lekarze mogą nie znać mojej historii. Do dziś trudno mi w to uwierzyć! Nigdy w życiu nie słyszałam, żeby lekarz dawał pacjentowi swój prywatny telefon i pozwolenie o dzwonieniu w środku nocy. Zatkało mnie
2015-11-21 06:24
Kilka lat temu, osobna sala, kulturalne i nalezyte podejscie do mnie. Jedyny slaby moment przy badaniu usg przez lekarke przyjmujaca na oddzial. Ogolnie na 4+. Ale lepiej nie miec wiedzy na takie tematy.
2015-11-21 09:21
byłam na Zaspie z zagrażającym porodem przedwczesnym. Na położniczym nie było miejsc, położyli mnie na ginekologii. Na oddziale była też Pani, której dziecko zmarło, ale przez dwa czy trzy dni miała trudności z urodzeniem go. Chciała przenieść się do mojej sali, bo leżała tam jej znajoma. Pielęgniarki nie pozwoliły na to, tłumacząc, że w jednej sali nie powinna leżeć ciężarna i kobieta, która właśnie poroniła.
2015-11-21 09:54
Przykre historie tu czytam :(
2015-11-21 09:58
Szpitale nie są przygotowane na pacjentki które dotyka to nieszczęście. Nie ma osobnych sal!!! Personel bez szkoleń psychologicznych nie rozmawia z pacjentkami! Totalna olewka... Trzeba sobie radzić samemu. A psycholog często biega po rożnych oddziałach i nie ma czasu dla kobiet. I jeszcze jedno- po poronieniu leżysz na patologii ciąży i masz wielkie szczęście jeżeli kobiety ( te które są w ciąży), a z którymi dzielisz sale, nie rozwijają ciągle o laktacji, ubrankach, zdjęciach usg, wyborze imienia dla dziecka. Redłowo porażka ... Trauma zostaje!!!!!!
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
