Aparaty w dłoń, statywy do plecaka i na plażę - w poniedziałek w nocy będzie spora szansa na uwiecznienie widocznej z Trójmiasta zorzy polarnej. Dlaczego na plażę? Bo tam najciemniej. Jak obserwować to piękne i rzadkie zjawisko podpowiada popularyzator astronomii.
tak, i to właśnie w Polsce
8%
nie, ale zobaczyć ją jest moim marzeniem
75%
raczej nie, zupełnie mnie to nie interesuje
8%
Aktualizacja: Niestety, warunki pogodowe (zachmurzenie) oraz widoczna za północnym horyzontem zorza (krótka noc) sprawiły, że
aurora borealis była praktycznie niewidoczna nad Trójmiastem. Cóż, może uda się następnym razem.
W poniedziałek po zachodzie słońca, czyli po godz. 21:24, a najpóźniej około godz. 23, będzie można dostrzec na wieczornym niebie zorzę polarną. Podobna okazja nadarzyła się już
w połowie marca tego roku.
Jak się okazuje, zorza polarna widziana w Polsce wcale nie jest aż tak nietypowym zjawiskiem.
- Kiedyś były problemy z jej obserwacją i uwiecznianiem, ponieważ nie było tak dobrych aparatów fotograficznych jak dziś - mówi
Przemysław Rudź, klimatolog i popularyzator astronomii.
- Choć nie możemy liczyć na tak spektakularne efekty jak na Islandii czy za kołem podbiegunowym, to jednak warto wziąć statyw i dobry aparat i spróbować zrobić zdjęcie.Po co statyw? Bo zdjęcie zorzy wyjdzie nam, gdy spust migawki otworzymy na kilkadziesiąt sekund. W tym czasie aparat musi zostać stabilny, a statyw nam to zapewni.
Trudnością w obserwacji zorzy może być to, że jesteśmy w okresie najdłuższych dni i najkrótszych nocy w roku. Do tego zorza może się zlewać z miejską łuną.
- Warto więc wybrać do obserwacji odpowiednie miejsce - im dalej od świateł miasta tym lepiej. W przypadku Trójmiasta daleko jechać nie trzeba, wystarczy wybrać się na plażę - radzi Rudź.
Do tego dochodzi też duże zachmurzenie, co sprawia, że szansa na zobaczenie tego zjawiska gołym okiem jest mała. Nie znaczy to jednak, że nie można jej "upolować" aparatem.
- Na pewno więcej zobaczymy na zdjęciu niż gołym okiem - dodaje Rudź.
- Spektakularne zorze polarne widziałem kilka lat temu zimą w polskich górach. Na pocieszenie mogę dodać, że akurat teraz powyżej koła podbiegunowego mają dzień polarny, a są to o wiele gorsze warunki do obserwacji niż u nas.Skąd się biorą zorze polarne
Nasza gwiazda dzienna, czyli Słońce, nieustannie we wszystkich kierunkach wysyła strumień cząstek elementarnych: protonów, elektronów, cząstek alfa, które nazywane sa też wiatrem słonecznym. Dynamika wiatru słonecznego jest zmienna, w okresie wzmożonej aktywności słonecznej strumień ten ma większą intensywność, do tego pojawiają się nagłe pojaśnienia na tarczy słonecznej zwane rozbłyskami słonecznymi.
Przy okazji dochodzi do koronalnych wyrzutów masy - są to miliardy ton plazmy słonecznej, która jeśli zostanie wystrzelona w kierunku naszej planety (jej prędkość dochodzi do kilkuset km/s) w ciągu najpóźniej kilku dni pojawi się w bliskim sąsiedztwie Ziemi.
A Ziemia jak wiemy jest jednym wielkim magnesem, zatem cząstki słoneczne, które wpadają w obręb oddziaływania pola magnetycznego doznają przyśpieszenia i zostają skierowane ku obu biegunom. Zorza polarna występuje więc nie tylko na biegunie północnym (wówczas nazywa się
aurora borealis), ale analogiczne zjawisko występuje nad biegunem południowym (wówczas mówimy o
aurora australis).
Na wysokości kilkudziesięciu kilometrów w atmosferze Ziemi występują naładowane cząstki gazów atmosferycznych. W sytuacji kiedy cząstki plazmy słonecznej zagęszczają się w tym miejscu dochodzi nad północnym i południowym biegunem do interakcji z cząstkami atmosfery ziemskiej i cząstki te zaczynają świecić. I to jest zorza polarna. Ma ona często postać smug, draperii, kolumn wystrzeliwujących pionowo w górę.
Przemysław Rudź, geograf klimatolog
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
