2003-11-13 18:39
ta ostatnia fraza to dla mnie humanistyczny bełkot. Nie w tym znaczeniu, że taki durnowaty, ale że ja nic z tego nie łapie. To sprawa kontekstu wiedzy, wykształcenia, lektur, odwołań itd
Nie czuje tego, nie odbieram jako swoje, zrozumiałe, oczywiste, ale ...
nie oceniam tego.
2003-11-13 18:32
Taaak, Na przyklad w "Kobiecie cmentarnej" (opowiadanie z "Medalionów" Zofii Nałkowskiej) mozemy odnalezc ogólną refleksje, że "rzeczywistość jest do wytrzymania, gdyż nie cała dana jest w doświadczeniu . Dopiero myśl o niej usiłuje pozbierać ją, unieruchomić i zrozumieć". Teraźniejszość, która dociera do nas za pomocą zmysłów, jest częścią rzeczywistości. Dopiero myśl ją ogarnia.
2003-11-13 18:29
Historii człowieka i ludzkich społeczności nieodłącznie towarzyszy zjawisko władzy. Już we wczesnych, prymitywnych wspólnotach istniał jakiś wódz, który rządził plemieniem. Później, wraz z rozwojem cywilizacyjnym i ewolucją systemów politycznych, zmieniają się formy władzy, niemniej pozostaje ona czynnikiem mającym nieustanny wpływ na ludzkie życie i poczynania. Co mozna powiedziec o 3miejskich wodzach!? Czy oni dbaja o swoje plemie?
2003-11-13 18:29
nic nie zgina nam karków tak, jak codzienność. Nie tylko w sensie POTULNOŚCI, postromienia tego, co w nas spontaniczne, gwałtowne. CODZIENNOŚĆ zgina nam karki i każe patrzeć na życie z pozycji DOTYKU NOSEM. Mało widac, ale za to dobrze- to jest komfort. Codziennośco. Mało kto to zauważa...
2003-11-13 18:25
Poezja drobiazgów - tak można określić wiele postow. Skupiaja się na detalu, analizuja istotę szczegółu, bez którego przecież nigdy nie ma całości. Wielu zdaje się zwracać uwagę na to, co człowiek pomija w swej codzienności, a co powinno go interesować, bo znajduje się w obszarze jego bezpośredniego doświadczenia.
2003-11-13 18:22
sZCĘKE,
która wypaść musiała w takiej sytuacji...
akurat
na ten blat
Ciekawe te Twoje opowieści i bardzo erudycyjne.
Wiesz,
tak kiedys pisałem
o pewnych sprawach i walił we mnie za to GALLUX.
PROSTAK-
myślałem sobie.
A wiesz dlaczego?
Do kazdy z nas kocha to, co sam spłodzi.
Wiersz, knota na gesce, struga z patyka...
No to jest chyba jakos tak..:)
2003-11-13 18:17
2003-11-13 18:16
zbliżają się wybory ???
2003-11-13 18:05
Taak...
Podobnie w "Dżumie" Albert Camus opowiada historię zarazy, jaka wybuchła w algierskim Oranie. Ale to tylko dosłowny sens tej książki; w rzeczywistości - jak sugeruje motto zaczerpnięte z Daniela Defoe ("Jest rzeczą równie rozsądną ukazać jakiś rodzaj uwięzienia przez inny, jak ukazać coś, co istnieje rzeczywiście, przez coś innego, co nie istnieje") - jest to parabola (czyli przypowieść) traktująca o istocie, o naturze zła oraz o ludzkich reakcjach na nie. Tytułowa choroba jest wielką metaforą, zaś bohaterowie utworu, z których każdy prezentuje odmienną postawę życiową, są postaciami umownymi - w tym sensie, że są ludźmi przeciętnymi, takimi jak każdy z nas, tyle że postawionymi w nietypowej, krańcowej sytuacji. Ich zachowanie oraz wartości, które wyznają, służą Camusowi do pokazania możliwych reakcji na zło w świecie, a także argumentują przekonanie o konieczności heroicznej obrony swego człowieczeństwa bez względu na sytuację i warunki.
2003-11-13 18:00
OWSIAK
brak zrozumienia drugiego człowiek, to choroba POLSKI.
NIKT nie rozumie NIKOGO. I WSZYSCZY rozumieja WSZYSTKICH. To nasze realia. Mozna w nich jeść, rozmnażać sie, egzystować.
Ale nie można w nich ŻYĆ.
Ludzie mówią, że u nas można WYŻYĆ, ale trudno jest ŻYĆ.
Może to jest to....?
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
