Do Grodna na Białorusi, Warszawy i Opola Lubelskiego pojechali seniorzy na co dzień mieszkający w gdańskim Centrum Pomocowym im. Jana Pawła II. Wyjazd w rodzinne strony zorganizowali im pracownicy Centrum Wolontariatu Caritas Archidiecezji Gdańskiej, a wsparli hojnie m.in. czytelnicy Trojmiasto.pl.
Czy wsparłeś kiedyś akcję charytatywną?
nie, nigdy
8%
raczej nie, ale chyba zacznę to robić
5%
tak, raz lub dwa razy
42%
tak, robię to regularnie
45%
- Widzimy, że sytuacja materialna dzieci znacznie się poprawiła. W związku z tym podjęliśmy decyzję o zorganizowaniu zbiórki pieniędzy na realizację marzeń seniorów, przebywających na stałe w Centrum Pomocowym na Przymorzu - mówiła wówczas Karolina Lewandowska, koordynator Centrum Wolontariatu Caritas Archidiecezji Gdańskiej.
Oszacowano, że podróże dojdą do skutku, jeśli uda się zebrać 4 tys. zł. Zbiórkę prowadzono za pośrednictwem portalu zrzutka.pl. Pieniędzy wpływało niewiele, do czasu gdy poinformowaliśmy o niej w artykule Koncert, podróż w rodzinne strony, wejście do morza. O czym marzą seniorzy. Czytelnicy Trojmiasto.pl jak zwykle nie zawiedli. W godzinę po publikacji udało się uzbierać zaplanowaną kwotę. Ostatecznie zebrano ponad 6 tys. zł.
Wcześniej w Centrum im. Jana Pawła II stanęło "Drzewo Marzeń Seniorów". Zawieszono na nim piórka, na których zapisane były marzenia podopiecznych centrum pomocowego.
O tym, że znaleźli się dobroczyńcy, którzy pomogli im w organizacji podróży w rodzinne strony, seniorzy dowiedzieli się przed świętami Bożego Narodzenia. Od razu zaczęło się planowanie.
- Organizacja podróży była wyzwaniem, bo każdemu seniorowi musiał towarzyszyć opiekun. Razem planowali szczegóły wyjazdu i wyszukiwali miejscowe atrakcje - mówi Karolina Lewandowska.
Najdalej do Grodna na Białorusi
Pierwsze wyjazdy zaczęły się latem. 75-letni pan Andrzej urodził się w Grodnie, które dziś znajduje się na Białorusi. Po wojnie jego rodzinę deportowano do Białegostoku.
- Kiedy dowiedzieliśmy się, że udało się zebrać pieniądze i będziemy mogli być może ostatni raz odwiedzić rodzinne strony, nie mogłem w to uwierzyć. Uwierzyłem, gdy przekroczyliśmy granicę kraju. Popłynęły łzy... łzy szczęścia i wzruszenia. Grodno znam z opowiadań, bo opuściłem je, gdy miałem roczek. Jestem Polakiem, ale w moich żyłach płynie białoruska krew. Zwiedziłem miasto i odwiedziłem na cmentarzu mojego brata i babcię. To było dla mnie wyjątkowe przeżycie - wzrusza się pan Andrzej.
Pan Andrzej Grodno zna tylko z opowiadań rodziców.
fot. Caritas Archidiecezji Gdańskiej
- Ostatni raz byłem w domu 38 lat temu. To było coś wspaniałego, byłem w szoku, bo miasteczko się bardzo zmieniło. Dużo zobaczyłem i chciałbym w przyszłości jeszcze raz tam pojechać - cieszy się pan Piotr.
Dzięki wolontariuszom pan Piotr zwiedził całe rodzinne miasto.
fot. Caritas Archidiecezji Gdańskiej
- Po tylu latach wróciłam do domu, do Czerniakowa. Odwiedziłam rodzinę na cmentarzu, byłam w parku. To nie jest ta sama Warszawa, którą opuszczałam po wojnie. Całe życie spędziłam nad morzem, ale kiedy przyjechaliśmy do stolicy, w sercu poczułam, że mogłabym tam mieszkać - mówiła pani Ania.
Pani Ania nie poznała Warszawy.
fot. Caritas Archidiecezji Gdańskiej
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
){kind=link}
;){kind=link}
;){kind=link}
;){kind=link}