Znów budzik dzwoni przed godz. 6, w lodówce jest tylko światło, a do pracy jechać będę w gigantycznych korkach. Nic tylko poddać się przygnębieniu i ze wzrokiem wbitym w chodnik dźwigać ten krzyż. Na szczęście są takie drobne przyjemności, które potrafią wywołać uśmiech nawet wtedy, gdy wszystko idzie nie tak. Dla jednego będzie to kot łaszący się do nóg, albo łyk aromatycznej kawy o poranku, a ja lubię spojrzeć w niebo.
niedogodnością, która hałasuje i zanieczyszcza środowisko6%
jest mi obojętne12%
Jak co rano wsiadam do autobusu opanowanego przez rozkrzyczanych gimnazjalistów. Choć to dopiero drugi przystanek na trasie, wszystkie miejsca są zajęte, ale mi nie w głowie wygoda podróży. Zakładam słuchawki, włączam ulubioną muzykę i staję przy przeszklonych drzwiach pojazdu. To najlepszy punkt obserwacyjny, a patrzeć będę w górę.
Najbardziej lubię błękit bezchmurnego nieba, ale dziś dostrzegam poszarpane kłaczki cirrusów. Popularne żeglarskie przysłowie mówi, że gdy cirrusy są na niebie to pogoda nam się... zepsuje. Jest w tym ziarno prawdy, wysokie pokrycie może zwiastować nadciągający ciepły front, a to z kolei oznacza opady.
Idę w ślady młodych współpasażerów i wyciągam z kieszeni telefon. Nie będę smsować, ani oglądać miliona słodkich fotek, sprawdzę kierunek przemieszczania się chmur. Najlepiej zrobić to śledząc zdjęcia satelitarne lub radary pogodowe. Te pierwsze dostępne są w Internecie dla każdego. Fotografie wykonywane są co 15 minut, również w nocy, w podczerwieni.
Wygląda na to, że jednak nie zmoknę w drodze powrotnej. Resztę moich obaw rozwiewają serwisy pogodowe. Najdokładniejsza jest prognoza lotnicza, która aktualizowana jest co trzydzieści minut. Prostszą do rozszyfrowania alternatywą jest model pogodowy Uniwersytetu Warszawskiego. W Polsce danych do prognoz dostarczają tak naprawdę tylko dwie instytucje: IMGW oraz wojsko, dlatego czasem warto spojrzeć na zagraniczne źródła. Choć bywają mniej dokładne w prognozowaniu, zwykle udostępniają aktualne mapy pogodowe.
Autobus leniwie brnie wśród morza samochodów, a ja znów zadzieram głowę. Jest już po ósmej, pora zacząć wypatrywać mojego pomarańczowo-białego towarzysza podróży. Widuję go prawie codziennie. Chodzi o mały, zgrabny, czterosilnikowy samolot British Aerospace 146, pieszczotliwie zwany Jumbolino. Lata w barwach TNT, nie przewozi pasażerów, to samolot typu cargo.
Jest wyjątkowy, pod wieloma względami. Choć niewielki, ma aż cztery silniki. Charakterystycznie ukształtowane, masywne skrzydła, wydają się uginać pod ich ciężarem. Przelatując nad moim autobusem zwykle rozkłada podwozie. Osłony nie chowają się tak, jak w popularnych Airbusach, czy Boeingach, lecz odchodzą na bok - stercząc dziwacznie. Nie sposób pomylić go z innym samolotem, ma swój niepowtarzalny urok. Podchodząc do lądowania z wyciągniętymi klapami i podwoziem, sprawia wrażenie jakby bał się dotknąć ziemi. Jeśli samolot może mieć minę, myślę że moja byłaby taka sama, gdybym siedziała za jego sterami podczas tego trudnego manewru.
Nie mam pewności, czy dziś Jumbolino przemknie nad moją głową. Każdy pas startowy ma dwa kierunki, na których można wykonywać operacje lotnicze. W przypadku Rębiechowa jest to w przybliżeniu północ-południe. To jak startują i lądują samoloty dyktują kontrolerzy. Głównym czynnikiem mającym wpływ na ich decyzję jest pogoda, a przede wszystkim kierunek wiatru.
Najbezpieczniej jest, gdy starty i lądowania odbywają się pod wiatr. Prędkość statku powietrznego i wiatru sumują się, dając większą siłę nośną na skrzydłach. Kąt wznoszenia może być stromy, a pasażerowie i piloci szybciej znajdą się na bezpiecznej wysokości. Lądować też lepiej w takich warunkach, efektem jest krótszy dobieg. Wiele groźnych wypadków miało miejsce nie w powietrzu, lecz na ziemi, gdy samolot nie wyhamował na czas.
Nie o katastrofach jednak myślę, podziwiając BAe 146, tylko o dziwnych konstrukcjach latających, na przykład najmniejszym samolocie czterosilnikowym świata. Nazywa się Cri-Cri, ma niecałe pięć metrów rozpiętości skrzydeł, a długi jest na niespełna cztery metry. Trzeba mieć naprawdę dużo odwagi, żeby nim latać, zwłaszcza że doskonale nadaje się do akrobacji.
Najmniejszy na świecie samolot czterosilnikowy. Cri-Cri ma niecałe 5 m rozpiętości skrzydeł. Na świecie jest ich prawie 200, w Polsce żadnego.
Z chęcią nauczyłabym się pilotować takie cacko, ale zdecydowanie wolę szybowce. W moim przekonaniu to najbezpieczniejsze statki powietrzne. Silnik się nie zepsuje, paliwa nie zabraknie, a pilot z założenia przygotowany jest do lądowania w terenie przygodnym. Wiadomo, że przy odrobinie starania można się we własnej wannie utopić i wszystko jest obarczone jakimś ryzykiem, ale do szybowców mam zaufanie.
Szybowcowe igraszki mogę obserwować z własnego balkonu. W sezonie loty zaczynają się tuż po wschodzie słońca. Złośliwcy mogą cieszyć się, że ktoś musiał wstać wcześniej od nich, ale ja raczej zazdroszczę tym w górze.
Połyskujące skrzydła szybowców można wypatrzeć okiem uzbrojonym w lornetkę, podczas weekendowego spaceru po gdańskich bastionach. Kierowcy mogą też spojrzeć do góry mijając sortownię Poczty Polskiej, leżącą przy trójmiejskiej obwodnicy.
Jednym z niewielu plusów mieszkania w południowej części Gdańska jest to, że jednym oknem podglądam Aeroklub Gdański, a drugim ścieżkę podejściową Rębiechowa. Przebiega nad Orunią Górną. Tu samoloty konfigurują się do lądowania, kontaktują się również ze służbami, które kontrolują ruch lotniczy. Dzięki internetowi można permanentnie inwigilować załogi podsłuchując korespondencję i śledząc kurs.
Na Rębiechowo przylatują nie tylko duże pasażerskie samoloty. Jest kilka małych czarterowych maszyn, sprzęt należący do straży granicznej i lotniczego pogotowia ratunkowego. Nie może zabraknąć również małego lotnictwa, zwanego w skrócie GA (general aviation).
Te samoloty prowadzone są przez pilotów-uczniów, zdobywających dopiero doświadczenie, lub turystów którzy odwiedzają Gdańsk. Czasami też lotniczych maniaków, którzy radość czerpią po prostu z pilotowania. Wydzielono dla nich osobny fragment płyty peronowej, żaden różowy kolos nie zakłóci ich spokoju.
Duże maszyny rzucają się w oczy, a te małe najlepiej dostrzec, gdy czekają w holdingu, czyli krążą nad określonym punktem do czasu, aż zwolni się dla nich pas startowy. Dla samolotów lecących według zasad lotu z widocznością (pilot orientuje się według tego co widzi, nie tego co pokazują przyrządy), są dwa takie punkty: Sierra, czyli pałac w Leźnie oraz November , czyli centrum hurtowe Renk.
Obserwować można również w nocy. Każdy samolot musi być wyposażony w odpowiednie światła, czerwone na lewym skrzydle i zielone na prawym oraz białe światło stroboskopowe. Dodatkowo podczas zniżania, załogi uruchamiają specjalne światła do lądowania. Spacerując w cichą noc, w okolicy położonej w osi pasa, usłyszeć można charakterystyczny ryk rewersu, czyli silników pracujących wstecz, po to aby samolot wyhamował możliwie szybko. Dźwięk niesie się na kilkanaście kilometrów, dla niektórych to uciążliwe, a ja przystaję na chwilę i w myśli gratuluje kapitanowi kolejnego udanego lądowania.
A co do poduszki? Mam znajomego, który po całym dniu spędzonym w powietrzu siada do komputera i ogląda zdjęcia samolotów. Zapytany, po co to robi odpowiada, że gdy się tak napatrzy to w nocy śni mu się, że lata. Ja preferuje dobrą książkę, na przykład Samo-loty Marka Stokowskiego. To żaden podręcznik pilotażu, czy album przedstawiający maszyny bojowe, tylko powieść o chłopięcych marzeniach, które nie zdążyły opierzyć się i pofrunąć.
W Gdańsku działa stowarzyszenie EPGD Spotters zajmujące się między innymi fotografowaniem samolotów i Gdańskiego Portu Lotniczego.
Jeśli komuś marzy się bliższy kontakt ze statkami powietrznymi, może się wybrać do Pruszcza Gdańskiego, gdzie przy ul. Powstańców Warszawy 36 mieści się lotnisko Aeroklubu Gdańskiego.
Oby się tylko nie pozabijali, jakby Bóg chciał aby ludzie latali to dałby im skrzydła! (2)
12 lat
312
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-09-18 15:57
Gdyby Bóg nie chciał aby ludzie latali to nie dał by im rozumu !
12 lat
61
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2013-02-26 09:30
pomysl
to tak samo głupi wniosek jak to ze "jak by Bóg chciał żebyśmy jeździli konno,to dałby nam kopyta"
batman
11 lat
00
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-09-18 17:49
tak dobrze Pana rozumiem!! (2)
miło się czytało o podobnych zainteresowaniach...
12 lat
21
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-09-19 00:09
(1)
Magdalena Iskrzycka....Pana....ehhh
12 lat
41
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-09-19 14:42
o przepraszam!
12 lat
00
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-09-18 20:01
Heh Pani Redaktor
ile tu znajomych z AG sie załapało ;>Pzdr z Niemiec
TB
12 lat
40
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-09-18 20:07
(1)
Drobna poprawka- w Rębiechowie pas jest ustawiony w przybliżeniu na kierunkach wschód-zachód (11/29), podobnie do zdecydowanej większości pasów w tym kraju ;)
Mr. S.
12 lat
50
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-09-18 20:24
No właśnie może to czepialstwo ale faktem jest,
nasz kraj leży w tzw "strefie wiatrów zachodnich" i zdecydowana większość pasów to wschód-zachód, są oczywiście wyjątki jak np lotnisko u stóp góry Żar
venom
12 lat
10
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-09-18 20:27
cool
Przyjemnie się czytało.
silent
12 lat
71
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-09-18 23:16
"charakterystyczny ryk rewersu" (1)
gdyby samoloty używały rewersu podczas lądowania (będąc jeszcze w powietrzu) to by nie doleciały do pasa
12 lat
41
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-09-18 23:54
Poza tym rewers wcale nie polega na pracy silnika w drugą stronę, a na skierowaniu odrzutu, przy pomocy urządzenia zwanego odwracaczem ciągu, do przodu.
Maxik
12 lat
10
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-09-18 23:46
(1)
Cri-cri ma dwa silniki, nie cztery. Ale fakt, dość pokraczna maszyna.
Maxik
12 lat
14
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-09-19 16:34
Z angielskiej Wikipedii:"Colomban Cri-cri is the smallest twin-engined manned aircraft..." i "Powerplant: 2 × (...) single-cylinder piston engines"
Maxik
12 lat
00
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-09-18 23:57
swietny tekst
rozpuscilem sie w marzeniach...
12 lat
30
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-09-19 08:12
latanie w Pruszczu Gdańskim (1)
Odechcialo mi się latania w Pruszczu Gdańskim jak mnie tam potraktowali ,nie mnie jednego.Czekanie na niewiadomo co, zero informacji i poczekalnia pod chmurka. Wole pojechać 120 km dalej gdzie nietraktuja ludzi jak intruzów.Aeroklub w Pruszczu to banda cwaniaczków gdzie tylko obiecują. Poznałem kilka osób które z Gdańska jeżdżą do Lisich Kątów.Dużo lepsze warunki i DUŻO TANIEJ.
szybownik
12 lat
52
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-09-19 10:36
Niestety w imieniu narzeczonego, muszę potwierdzić opinię o AG, ale i tak warto spróbować przygody w chmurach, jeśli ktoś lubi takie rzeczy. Przeżycia na całe życie :)
dd
12 lat
12
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-09-19 09:10
W PRL Polska budowała własne samoloty i szybowce.
Czapla, Mucha, Kania, Pirat... było ich wiele.. w Polskich nazwach. Politycy jednak potrafią zniszczyć każdy przemysł.
, czyli centrum hurtowe Renk.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
