O.K.
2004-09-13 10:39
Mity zaczerpniete z www.schizofrenia.info
Schizofrenia w społecznym zwierciadle przedstawiana jest niestety często w sposób karykaturalny. Ten wizerunek należy wyprostować.
1. Chorzy na schizofrenię są agresywni.
To błędne przekonanie o częstych zachowaniach agresywnych chorych na schizofrenię prowadzi do wniosku, ze chorych należy izolować. Chorzy na schizofrenie są raczej zamknięci w sobie i nie wchodzą w interakcje z otaczającym światem, Nie są bardziej agresywni niż reszta populacji tzw. zdrowej. Oczywiście podczas rzutu choroby mogą pojawić się halucynacje i urojenia o treściach wyzwalających u chorych agresję ale rzadko kiedy kończą się one czynami. Najczęściej mają charakter urojeń prześladowczych kiedy chory podejrzewa, że otoczenie chce mu zrobić krzywdę i po to aby temu zapobiec ma zareagować jako pierwszy. Często tez chorzy mają urojenia posłannictwa i czują się wybrani do wielkich zbawczych dla ludzkości czynów. W takich sytuacjach również może pojawić się zachowanie agresywne w stosunku do osoby która zdaniem chorego jest wrogiem całej ludzkości. O wiele częściej chorzy na schizofrenię kierują agresję wobec siebie i popełniają samobójstwa. Dzieje się tak dlatego, że nie są w stanie poradzić sobie z natłokiem wrażeń i informacji , które docierają do nich z chorego mózgu. Ponadto większość objawów jest dla chorego przykra, często wręcz trudna do zniesienia. Bardzo ciężko jest mu zrozumieć co dzieje się z jego umysłem i jak te wszystkie doznania usystematyzować i wytłumaczyć.
autorzy: Hanook, Aleksandra
2. Chory na schizofrenie nie jest w stanie w ogóle normalnie funkcjonować w społeczeństwie.
Jestem przykładem, który to podważa. Po pierwszym epizodzie udało mi się znaleźć prace w zawodzie (inżynier - mniejsza z tym, jaki). Przy rozmowie kwalifikacyjnej nawet poinformowałem, ze miałem "stany depresyjne" i jakimś cudem dostałem prace w malej firemce. Pracowałem z powodzeniem tam przez 3 lata. Po kolejnym epizodzie (zakończonym rozstaniem się z praca) znalazłem prace ponownie w dużej firmie (nie informując o chorobie) - pracuje już 5 lat z jedna długą przerwa na zwolnienie (2 mce) parę lat temu i kilkoma urlopami wykorzystanymi na zwiększenie sobie dawki leków. Utrzymuje siebie i rodzinę i myślę, ze z opłat, które idą z mojej pensji na służbę zdrowia spłaciłem już koszty mojej hospitalizacji i leczenia.
autor: zx
3. Chory psychicznie nie powinien prowadzić samochodu.
Jakiś czas temu wybrałam się z moim chłopakiem na małą przejażdżkę samochodem.... i oczywiście na naszej drodze spotkaliśmy szanowne władze, które zatrzymały nas do rutynowej kontroli. Po zatrzymaniu, został on poproszony o wyjście z samochodu i okazanie dokumentów. Wszystko okazało się być w porządku poza Jego oczami co do których pan policjant miał zastrzeżenia (za bardzo się błyszczały- jak stwierdził). Gdy wyznał, że podejrzewa, ze może to być wina leku jaki zażywa, i wyznaniu , że choruje na schizofrenie mundurowy zdziwił się, ze jeszcze nie zabrano mu prawa jazdy, po czym zasugerował, że on to może zrobić. Po wymianie zdań, policjant jednak oddal mu wszystkie dokumenty i kazał wrócić do domu (a wybieraliśmy się na lody - pomijając fakt, ze była północ, i miesiąc listopad) Nieprzyjemne wrażenie jednak zostało. Sądzę, że to doskonały przykład tego, jak bardzo nieświadomi są ludzie tej choroby (oczywiście nie wspominając o fakcie, że ludzie pełniący określone funkcje społeczne tym bardziej powinni być uświadomieni) - naprawdę włos się jeży na głowie!!! O całym zajściu mój chłopak poinformował swojego lekarza, który stwierdził, że gdyby zdrowie psychicznie decydowało o tym, kto ma mieć, a kto nie mieć, prawa jazdy to co drugi człowiek byłby go pozbawiony.
autor: Agula
4. Chorzy na schizofrenię są to osoby upośledzone intelektualnie.
Absolutnie nie. Wręcz przeciwnie - bardzo często są to ludzie uzdolnieni, o nieprzeciętnych umysłach, bardzo wrażliwi. Ponieważ schizofrenia najczęściej pojawia się po 18 roku życia albo i później, osoby chore albo skończyły już szkołę, studia i zaczęły pracę albo też są w trakcie nauki. Często się zdarza, że maja bardzo ciekawe zainteresowania, hobby, pasje. W trakcie rzutu choroby i nasilenia objawów funkcje umysłowe mogą być w pewnym stopniu zaburzone ale wracają do normy w okresie remisji. Może się też tak zdarzyć, że osoba choruję na schizofrenię kilkanaście lat, choroba ma bardzo ciężki przebieg i pozostawia trwale ślady w funkcjonowaniu chorego - wówczas mamy do czynienia z tzw. schizofrenią rezydualna i wtedy procesy umysłowe mogą być trwale upośledzone, pomimo tego, że chory w momencie pojawienia się choroby był osobą w pełni sprawną intelektualnie.
autorzy: Aleksandra, zx
5. Schizofrenia jest zaraźliwa.
Ponieważ do tej pory nie udało się wyodrębnić przyczyn tej choroby naukowcy prześcigają się w koncepcjach przyczyn schizofrenii. Jest wśród nich koncepcja wirusowa, która mówi, że schizofrenia jest wywołana czynnikiem infekcyjnym, który zadziałał w życiu płodowym. Wirus ten wg zwolenników niniejszej koncepcji charakteryzuje się neutropizmem, czyli po zadziałaniu jest obecny w tkankach przez wiele lat nie powodując żadnych objawów. Wskazuje się tutaj na podobieństwo schizofrenii i chorób wirusowych, w sensie przebiegu, tj. w postaci zaostrzeń i remisji. Nie ma do tej pory dowodów na istnienie "schizowirusa", nie stwierdzono jego obecności w tkankach czy przeniesienia na zwierzęta. Wysunięto także hipotezę, że dzieci urodzone w okresie zimowym są bardziej podatne na schizofrenię właśnie ze względu na zwiększone ryzyko zaatakowania matki przez wirusy, np. grypy. Na pewno jednak schizofrenią nie można się zarazić.
autor: Aleksandra
2016-10-01 07:40
Ul zjazd 1stoatologa
dojazd
2004-09-17 17:30
Na wstępie bardzo chciałam Ci podziękować za szerzenie edukacji w tym temacie:) nie jestem lekarzem ale osobą chorą na schizofrenię pytałaś o skutki uboczne leków i objawy. Napiszę Ci tylko tyle że to tak naprawdę zależy od organizmu człowieka. Na mnie przetestowano masę leków zanim dobrano mi ten właściwy. Zaczęło się od Fenaktilu pierwszego leku na schizofrenię wymyślonego w latach 30-tych XX wieku jest to bardzo dobry lek może to zabrzmić nawet śmniesznie ale jeden z lepszych niestety skutki uboczne są następujące:
senność
apatia
światłowstręt
pragnienie
łaknienie
uczulenie na słońce
Rispolept lek nowszej generacji ale na mnie nie działa skutki uboczne:
brak miesiączki
stany depresyje i lękowe
łaknienie
wypryski na skórze
wzrost prolaktyny w organizmie
Sulpiryd skutki uboczne:
palenie w gardle czyli zgaga
pragnienie
sztywnienie mięśni
bóle głowy
stany lękowe
jest jeszce masa innych leków, które brałam w tej chwili nazwy nie pamiętam opisuję tylko i wyłącznie skutki uboczne, które sama miałam i zaznaczam że były to duże dawki przy małych dawkach człowiek czuje się dobrze w sumie tak samo jak zdrowy nie ma żadnej różnicy z wyjątkiem że musi zarzyć pigułkę:) i na koniec tego wywodu lek o nazwie Pernazyna wymyślony w latach 60-tych XX wieku jest to drugi lek po Fenaktilu niezwykle skuteczny powiedziałabym wręcz stary ale jary:) do mojego organizmu jest idealne dopasowany co prawda w dużej dawce występuje uczulenie na słońce ale tylko wtedy gdy zarzywa go się 3 razy dziennie ja zaczynałam od dawki 450 mg trzy razy dziennie w tej chwili 75 mg na noc od samego początku czułam się bardzo dobrze wróciła miesiączka, dobre samopoczucie. Znam parę osób, które zarzywają starą poczcią Pernazynę a żle się czują np. po Rispolepcie leku nowej generacji
Pozdrowienia:)
2004-09-15 09:10
Dziękuję za miłe słowa. Jeśli zajrzysz jeszcze na to forum, to wyjaśnij dlaczego branie psychotropów przez chorych na schizofrenię jest takie ważne. Prosiłabym też o wypowiedź fachowca na temat skutków ubocznych przyjmowania leków- czyli "otumanienia". W dyskusji padło parę takich głosów, które w skrucie zmierzały do tego, że lepiej nie brać leków bo otumaniają, a ze swoją chorobą ukryć się w domu, bo jest to wstydliwa choroba. Zauważyłam też duży starch przed szpitalami psychiatrycznymi, które w wyobraźni wielu z nas funkcjonują jako miejsca wyjete żywcem z horroru, a nie placówki medyczne pomagające ludziom wracać do zdrowia. Wypowiedz się również w tej kwestii.
Przeraża mnie taki sposób myślenia i uważam, że jest jednym z dalekich prawdzie mitów głeboko zakorzenionych w społeczeństwie i wymaga solidnej weryfikacji. Może też skomentujesz kwestię agresji u schizofreników, której bardzo obawiają się osoby biorące udział w dyskusji. Wszystko, o czym pisałam tutaj dotychczas było poparte wiedzą zdobytą w przeczytanych przeze mnie publikacjach i doświadczeniem w obcowaniu z grupą osób chorych na schizofrenię. Jeśli wypowie się fachowiec będzie to bardziej wiarygodne dla czytelników forum.
pozdrawiam bardzo serdecznie
Ktośka
2004-09-15 08:05
Ja zauważyłam, że tak jak osoba lecząca sie z nałogów opowiada o sobie np. w telewizji i nie jest to krępujace czy dziwne, to jednak chorym psychicznie przypina sie rozmaite łatki (osoby śmiesznej, nieobliczalnej czy niebezpiecznej). Po lekarza pozostaje chodzić w kasku czy przyłbicy i pod osłona nocy (i nikomu do choroby się nie przyznawać). I chora osoba niechetnie idzie do lekarza.
Mnie interesuja na przykład rzetelne dane statystyczne, co do narażania cudzego zycia przez schizofreników (chorych psychicznie) i przez tych, co nie są chorzy psychicznie.
2004-09-14 19:00
Super!!! Jestem pełna podziwu dla Ciebie i tego co robisz!!! Jak nadal chcesz, zeby Ci cos wyjasnil lekarz psychiatra to chetnie odpowiem na Twoje pytania.
2004-09-14 12:26
DZiekuje za cieple slowa
pozdrawiam serdecznie
2004-09-14 12:14
>Schizofrenia to zmiany chemiczne w mozgu. Depresja to odwracalne zmiany chemiczne we krwi - niedobor adrenaliny.
Masz na mysli serotonine, hormon produkowany w mozgu, ktorego syntetyczny odpowiednik jest skladnikiem lekow antydepresyjnych takich jak slynny ameryaknski prozac i cala gama jego europejskich odpowiednikow.
Depresja zgodnie z Miedzynarodowa Klasyfikacja Chorob rowniez jest choroba psychiczna, lecza ja psychiatrzy w gabinetach, na klasycznych i dziennych oddzialach szpitalnych. Przywolalam ja tylko po to, aby uzmyslowic czytelnikom forum jak duzym problemem spolecznym sa choroby psychiczne. Ich kosekwencja jest niezdolnosc do pracy, zycia rodzinnego itd. Trzeba miec po prostu troche pokory przed ta nielubiana powszechnie strefa chorobowa, swiadomosc, ze moze dotknac kazdego z nas i z naszego najbliszeszgo otoczenia. Zmienic sposob myslenia i nie traktowac chorob psychicznych jako czegos wstydliwego, tylko stanu wymagajacego leczenia, jak kazdy inny problem zdrowotny.
Ktoska
2004-09-14 10:04
Anonim, też przeprasza widząc takie ładne zachowanie. Chyba za gorąca reakcja z mojej strony
2004-09-14 09:50
te, anonim, chyba troche przesadzsz. Forum to miejsce wolne, kazdy ma prawo wypowiedziec sie na dowolny temat.Bardzo mi zalezalo na uzyskaniu info na ten temat i dlatego napsalem na forum pod tym artykulem,bo wiedzialem,ze bedzie tam zagladalo duzo ludzi.Jesli obrazilem czyjes uczucia,to przepraszam.
2004-09-14 08:40
Dzięki za piękne, dojrzałe teksty. Jesli rzeczywiście nie jesteś osobą wykształconą medycznie, to gratuluje wiedzy. na tym portalu zauważyłam 2 osoby "chore". Tych dyskutujących o mandatach w Anglii. Nie miejsce, nie czas. I to jest ta masa chamstwa, ktore mamy w Polsce. Umniejszyć problem, zbagatelizować. Co tam chorzy, co tam dramaty wielu rodzin. Co z mandacikiem, to jest problem. Nie miejsce na takie pytania. Nie jest to jakieś nicenzuralne, ale aż mnie "rzuciło".
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
