"Kiedy Lenin był małym chłopcem, to prawie niczego się nie bał. Śmiało wchodził do ciemnego pokoju. Nie lękał się, kiedy opowiadano straszne bajki. I w ogóle bardzo rzadko płakał." Na takie pranie mózgu narażone były dzieci, którym rodzice czytali do poduszki "Bajki o Leninie". - Myślę, że wiele podobnych tytułów zyska wkrótce status białych kruków - uważa prof. Marek Andrzejewski, historyk z UG.
Podobne dzieła, dziś pożądane są tylko przez kolekcjonerów. Gdy miejskie bądź szkolne biblioteki urządzają czystkę w swoich zbiorach, właśnie takie książki idą na pierwszy ogień.
Są jednak kuriozalne dzieła literatury, które cieszą się ogromnym powodzeniem. Furorę robią dziś egzemplarze wspomnianych już "Opowiadań o Leninie"
Michała Zoszczenki, które zyskały status białego kruka.
Z tomu wydanego w 1970 roku dowiemy się, że Lenin był "psotnikiem nie lada, lecz przy tym prawdomównym chłopcem. Nigdy nie kłamał i przyznawał się zawsze do spłatanych figlów". Przynajmniej tak opowiada o małym Wołodii jego siostra
Anna.
Profesor
Marek Andrzejewski z Wydziału Filologiczno - Historycznego
Uniwersytetu Gdańskiego uważa, że takie książki wiele mówią o czasach i mentalności ludzi, którzy byli zmuszeni funkcjonować w PRL-owskiej rzeczywistości.
-
Myślę, że wiele podobnych tytułów zyska wkrótce status białych kruków. Jestem zdania, że w ogóle nie powinniśmy się ich pozbywać, bo są cennym źródłem historycznym, szczególnie dla młodych ludzi, których albo jeszcze nie było na świecie, albo niewiele z tego okresu pamiętają. Trzeba jednak podkreślić, że podobnych treści nie można traktować dosłownie, raczej jako ślad minionej epoki - mówi historyk.
Współczesny czytelnik, choć może nie przeczyta bajek o Leninie, własnemu dziecku do poduszki, z pewnością doceni, opowieść o tym, jak Lenin rzucił palenie. Jest przecież bardzo na czasie....
Lenin bowiem, zaczął palić papierosy, kiedy miał siedemnaście lat. I nie było w tym nic dziwnego: kiedy pali papierosa dwunastoletni chłopiec - to jest okropne. Ale mnóstwo studentów pali. "Niech sobie palą - to już ludzie dorośli".
Jednak mama Lenina wiedziała, że palacze kaszlą, tracą apetyt, chudną i chorują. Postanowiła więc oduczyć syna przykrego nawyku i posłużyła się fortelem. Powiedziała Włodzimierzowi, że rodzina utrzymuje się z emerytury i wydatek na papierosy poważne nadweręża domowy budżet. Od tamtej pory nie tknął papierosa. "Lenin miał potężną wolę. postanowił, iż bez pomocy lekarza przestanie palić. I rzeczywiście przestał, bo to był mocny człowiek o żelaznej woli. Wszyscy ludzie powinni być tacy jak on".
Kiedy jakiś czas temu w bibliotece Instytutu Filozofii i Socjologii UG robiono porządki, studenci mogli zabrać ze sobą jakąś niepoprawną politycznie książkę, np. egzemplarz "Przewodnika po Niemieckiej Republice Demokratycznej".
Można się było z niego dowiedzieć, że wycieczka do NRD pozwalała poznać ludzi interesujących i umiejących pracować, pozwalała - zwłaszcza starszemu pokoleniu pamiętającemu "innych Niemców" - dostrzec wyniki pozytywnego oddziaływania socjalistycznego państwa na kształtowanie innego sposobu myślenia i stosunków do sąsiadów.
-
Zdarzało się, że takich książek oprócz autorów, lub tłumaczy, którzy przekładali je na inne języki nikt nie czytał. To ciekawe, że chociaż wydawnictwa takie nic nie wnosiły, mogły się ukazywać i znalazł się na to papier - zauważa prof. Andrzejewski.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
