Izabela Jopkiewicz
2007-09-03 16:36
Drodzy rodzice nie dajcie się zwieść zachętom ze strony nauczycieli iszkoły że integracja to wspaniała sprawa.Owszem dzieci z deficytami i zaburzeniami mają raj w takiej klasie a kto mi powie co z dziećmi bez zaburzeń? Zostają wielce poszkodowani pod względem realizacji materiału i dyscypliny w klasie kosztem tych pierwszych.Po prostu wszystko jest pod kątem dzieci z zaburzeniami lepiej stworzyć szkoły specjalne i niech tam się ucza a nie zaburzają edukacji dzieciom zdrowym.Wiem co mówię bo obserwuję co dzieje się u moich dzieci w szkole która będąc integracyjną zdolnych i dobrych uczniów ma gdzies a lituje sie i ,,tańczy,, wokół tych z deficytami.
2007-09-03 17:46
ktoś niepełnosprawne dzieci "gloryfikuje" i skacze dookoła nich kosztem "zdrowych", nauczyciel stosuje wobec nich minumum programowe, właściwie chodzi najbardziej o to, żeby mieli prawo i możliwośc "bycia" wśród dzieci zdrowych, nie chodzi, zeby coś umieli. Moja siostra uczy angielskiego w klasach integracyjnych i przykładowo - wszyscy poznają zawody - "ticzer", "ners" itp, a dzieci z zaburzeniami mają narysować policjanta i podpisać go - the policeman. I to na tyle. Wystarczy. Nie będą NIGDY umiały nic więcej, ale mają możliwość bycia.... na normalnej lekcji...
2007-09-03 18:42
Jestem nauczycielkĄ w szkole specjalnej i szczerze mówiąc mam mieszane uczucia odnośnie klas integracyjnych. Integracja sprawdza się moze w nauczaniu zintegrowanym-
i to nie zawsze ponieważ dzieci bywają często bardzo złośliwe w stosunku do swoich "chorych" kolegów.
Trudno jest niestety nazwać integracją coś co można zaobserwować w starszych klasach szkoły podstawowej i w gimnazjum.Uczniowie o specjalnych potrzebach edukacyjnych są często wyśmiewani i poniżani przez swoich sprawnych kolegów i najczęściej czują się od nich gorsi. Czy może się rozwijac prawidłowo ktoś kto zawsze czuje się gorszy od innych? Do mojej szkoły w każdym roku trafia kilkoro dzieci z integracji, które dopiero w szkole specjalnej odżywaja, bo tu moga się czuć ważne, tu są traktowane indywidualnie, tu mają prawdziwych przyjaiół. Nie znam rodziców dzieci niepełnosprawnych, którzy po przeniesieniu dziecka do placówki specjalnej żałowaliby swojej decyzji. Znam za to sporo takich, którzy żałują,że ich dziecko funkcjonowało kilka lat w klasie integracyjnej i nie trafiło do szkoły specjalnej wczesniej.
2007-09-04 21:29
Też jestem nauczycielką pracującą w szkole specjalnej. W mojej klasie jest kilkoro uczniów, którzy wcześniej przebywali w przedszkolach i szkołach integracyjnych (I etap ed.). Wszyscy moi podopieczni są radośni, uśmiechnięci, lubią ze sobą rozmawiać, chociaż niektórzy mają wady wymowy, ale zupełnie im to nie przeszkadza, bawią się ze sobą, chociaż nie wszyscy są sprawni. Uczestniczą w konkursach plastycznych, teatralnych, występują podczas koncertów muzycznych - także poza szkołą - co jest dla nich dużym przeżyciem i przynosi im satysakcję. Ich Rodzice często podkreślali, że są zadowoleni z tego, że ich dzieci uczą się w szkole specjalnej, chociaż początkowo niektórzy z nich mieli opory, aby przenieść je do tego typu placówki (stereotyp szkoły specjalnej). Wspominali, że w poprzednich przedszkolach i szkołach - dzieci siedziały zalęknione w kącie, niechętnie chodziły do przedszkola, miały duże trudności w nawiązaniu prawidłowych relacji z rówieśnikami - przez co były odrzucane, a to potęgowało problemy wychowawcze. Teraz ci Rodzice są najlepszymi ambasadorami naszej szkoły - przyciągają, przekonują innych do poznania naszej placówki i do przeniesienia do nich dzieci. Rodzica zawsze przekona drugi Rodzic - i tak się dzieje w mojej szkole. Sądzę, że klasy integracyjne są być może dobrym rozwiązaniem dla dzieci niepełnosprawnych ruchowo, niedosłyszących, ale w tzw. normie intelektualnej - by możliwa była budowa płaszczyzny porozumienia, dogadywania się z rówieśnikami.
2007-09-05 08:42
ale później te dzieci zostają kozłami ofiarnymi w szkole.
Nie żyjemy na pustyni, niech ci co chcą integrują się popołudniami, po szkole, mając już wcześniej swoje oparcie.
2007-09-05 09:14
" takie (szkoły specjalne) podejście sprzyja segregacji i etykietowaniu dziecka, a przez to skupianiu uwagi ludzi na cechach decydujących o jego niepełnosprawności, a nie na wielu innych, które są niepowtarzalne, indywidualne. Może to pociągać za sobą nadopiekuńczość wobec dziecka, a to z kolei powoduje zawężenie programu nauczania, w którym może zabraknąć bodźców i stymulatorów do rozwoju.
…różnice między ludźmi są czymś normalnym i naturalnym, a nauczanie, zgodnie z Ustawą o systemie oświaty, winno być dostosowane do możliwości psychofizycznych uczniów. "
-- tak przekonują się wzajemnie pięknoduchy, a dzieci, jedne i drugie, wiedzą swoje.
I, jak wcześniej ktos pisał, jak prawidłowo ma rozwijać się dziecko, które codziennie (w zintegrowanej klasie) czuje, że jest gorsze?
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
