| 
|
| 
|
2007-03-29 19:52
jąkała meceas z GZNK wybełkotał ostanio i to w SR, że na remonty mieszkań w gminie funduszy brak, to jak to ?
2007-03-29 19:27
Bardzo dobrze, bo lada moment ktoś by dostał w głowę spadającą dachówką i zamiast na remont pieniądze szłyby na odszkodowania :) A tak będą nadal przypływać choćby z turystów
2007-03-29 19:18
I wiecie co? Dochodzimy do meritum. Walczmy z ustrojem a nie z zabytkami, Tępmy antyspołeczne przejawy zamordyzmu i chuligaństwa. Pokażmy wszystkim że jesteśmy jednością pomimo ataków PISoklerykalizmu. Dbajmy o to co nasze i niech inni nie mówią nam co mamy robić. Gdańsk był, jest i będzie silny. Mimo że są to mocne słowa nie potraktujcie ich jednak jako przejaw nacjonalizmu, tylko gołębi śpiew osoby żywo zainteresowanej rozwojem naszego pięknego miasta i regionu.
2007-03-29 19:06
Tak poza tym to zamiast budować nowe świątynie które będą świecić pustkami, to przeznaczyli by tą kasę na ratowanie Świątyń z historią i „duszą”.
2007-03-29 19:05
Można było bezpiecznie iść z dziecimi na mecz Lechii czy żużel.To taka drobna uwaga dla dzisiejszych kibiców.
2007-03-29 18:09
...bo mimo że słońce świeci to jednak trochę chłodno.
Ach dzieci szczęścia! Rozmarzyłem się trochę. Było, było. A dziś? Nie dość, że papier kolorowy to jeszcze pachnący. Dawniej władza sama się wybierała, rządziła i decydowała za nas. Wyremontowała by Bazylikę kosztem czteromiesięcznych dostaw kawy "select" dla mieszkańców Śląska, bo oni by to znieśli, oraz kosztem dostaw wieprzowiny na mazurskie stoły, bo ZSRR w zamian za wagon cementu z Polic zażyczył sobie ośmiu wagonów schabiku I-wszo gatunkowego. Cudowne czasy. A nam zesłali takiego Adamowicza i teraz trzeba uzasadniać jego decyzje niszcząc sobie oczy przed monitorem. Na co nam demokracja. Jedźmy na Cubę. tam nie ma kościołów (przynajmniej zabytkowych) więc nie ma tematu. Można się tylko opalać i popijać rum...
2007-03-29 17:26
Czasy były ciężkie, ale żyła wtedy nadzieja. A dziś?
2007-03-29 17:17
tez pamietam dobrze te lata. w sopocie, zeby miec karpia na wigilie to szlo sie juz dnia poprzedniego wieczorem i stalo , na ulicy, przed sklepem, w zadymce sniegu przez cala noc i wszyscy byli szczesliwi...,czy nasze dzieci,wnuki, tez potrafia sie cieszyc??? A wiesz czym bylo szczescie tamtych lat? to bylo nic innego jak nasza MLODOSC, nasza ENERGIA, nasza NADZIEJA, PLANY i MARZENIA,,,,
2007-03-29 17:00
To były takie piękne czasy, 50 lat temu a nawet później. Nie było papieru toaletowego i człowiek był szczęśliwy, kiedy dostał. Szedł dumnie przez ulicę z girlandą na szyi i wszyscy mu zazdrościli! Umiał cieszyć się małym! Teraz paier toaletowy jest zielony, niebieski, żółty i rózowy, w kwiatki, w stokrotki i różyczki. Człowiek stoi w sklepie i nie wie, który wybrać? Co tam papier, są jeszcze hale zmywarek, terakoty, umywalek, mebli, ubrań. To w normalnym człowieku budzi stess, dezorientację, nerwicę wręcz. Nie mówiąć o kapitalistycznym wyścigu szczurów, którzy się meblują, kupują "kuchnie", malują swoje domy w różnych kolorach i sadzą kwiaty, żeby się pokazać! Po co? Głowa może rozboleć, jak się na to patrzy. W PRL nie było farb ani nasion kwiatów, żeby posadzić na balkonie, przed domem, identycznym jak u sąsiada, były również zachwaszczone trawniki i nikt się nie wyrózniał. Nikt nie wprowadzał niezdrowej rywalizacji. PRL zadbał o zdropwie psychiczne obywatela, to trzeba obiektywnie przyznać. Każdy wiedział, że państwo nie da mu z głodu umrzeć i zawsze coś do garnka włoży. Pod mostem nie wolno było mieszkać. Wszyscy mieli pracę, wystarczyło się strzec bumelantów, bikiniarzy w kolorowych skarpetkach. Ale kto by z nimi chciał mieć do czynienia. Wyzwolono kobiety i dano im pracę. Nie było prostytucji. Nikt nie słuchał kościoła. Kwitła międzyludzka serdeczność. Ludzie z ponurej, kapitalistycznej zagranicy, pełni wyrachowania i nerwowi, dziwili się u nas nadzwyczajnej pogodzie ducha i uśmiechom na ulicy. Był dodatni przyrost naturalny, bo wszyscy czuli się bezpieczni i szczęśliwi.
2007-03-29 16:48
To chyba nie jest kwestia władz miasta i nie wykluczam, że taki pomysł nie pojawi się w głowach radnych Sopotu, czy Gdyni. Poczekajmy jeszcze. Na temat stawiania pomników nie chcę się wypowiadać, choć mnie osobiście się to nie podoba. Jedna rzecz jest w tym pozytywna. JPII otrzymuje pomnik po śmierci, tak jak powinno się je stawiać, a nie za życia.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
