O.K.
2003-12-02 23:13
Mój tato kilkadziesiąt lat wykonywał zawód lekarza i jakoś dziwnym trafem do dziś ma bardzo negatywne zdanie o własnych kolegach. Nie chodzi tu nawet o to, że istnieje solidarność, że ręka rękę myje, a kruk krukowi oka nie wykole, bo to dotyczy większości korporacyjnych grup zawodowych – nie tylko lekarzy, ale też adwokatów, radców prawnych, sędziów, prokuratorów, zołnierzy itp. i ma też pozytywne strony. Chodzi głównie o elementarny brak szacunku do człowieka – poniżanie i lekceważenie ludzi chorych, wymuszanie łapówek wprost lub pośrednio, brak empatii, skrajny cynizm, niedyskrecję, notoryczne łamanie tajemnicy zawodowej. Łódzka sprawa skórkowa to zapewne przykład drastyczny i wyjątkowy, ale mówienie do pacjentów „no to jak tam babciu, po co babcia tu przychodzi, czas się zbierać po prostu, śmierć to fizjologia, tego się nie leczy” albo do pacjentki po ciężkim wypadku, z obrażeniami twarzy: „no to se pani znajdziesz jakiegoś po nieudanej operacji przeszczepu rogówek” itp. jest na porządku dziennym. Przykłady mógłbym mnożyć, bo słuchałem takich historyjek przy obiedzie od dziecka. Nie wspomnę już o prawie przysłowiowym alkoholiźmie wśród przedstawicieli tej profesji, o tym , że za ciężkie pieniądze wpływające do prywatnej kieszeni można było i zapewne nadal można "załatwić" sobie wykonanie na państwowym sprzęcie, po godzinach prawie każdego zabiegu, również takiego, którego przeprowadzenie jest nielegalne z punktu widzenia zasad sztuki medycznej - autentyczny przypadek -> operacyjna korekta minimalnej (a więc nieoperacyjnej z uwagi na niewspółmierność ryzyka i oczekiwanego efektu) skoliozy w odcinku piersiowym kręgosłupa zakończona trwałym kalectwem pacjentki, słynne "operacje plastyczne" przeprowadzane za PRL-u przez nieprzeszkolonych lekarzy, z reguły chirurgów ogólnych, aborcje "na każde żądanie" itd. Dlaczego tak jest ? Po prostu ten zawód wchłonął wielu ludzi, którzy nie czują i nigdy nie czuli się powołani do tego, by nieść pomoc drugiemu, ludzi którzy ulegli stereotypowemu przeświadczeniu, że lekarz zawsze i w każdych warunkach się utrzyma... Tych wrażliwych i zaangażowanych jest naprawdę niewielu. Gallux ma 100 % racji. A „Na dobre i na złe” to surrealizm.
2003-12-03 08:26
a ja mam inne doświadczenia z odz. ortopedii na Kartuskiej w r. 1981. Bryndza ogólna, brak strzykawek, środków opatrunkowych (trochę "z darów", ale to mało), jednak zespół pracujących tak wówczas lekarzy - super pod względem fachowości.
2003-12-03 09:00
coś nie tak z twoim adresem mailowym, nie chce wyjść mój mail.
2003-12-03 10:22
oj baju - zartowalem, choc dziekuje - ale jesli masz chwile cierpliwosci to musisz kliknac na to co podaje przy podpisie i dopiero stamtad (z mojej strony) do mnie napisac. adresu otwartym textem nie podaje
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
