Pomorska polityka nie uniknęła w 2010 roku afer. W Gdańsku, Gdyni i Sopocie nie zabrakło spraw kryminalnych i skandali, ale władzę utrzymali dotychczasowi prezydenci.
Gdańsk: zamiatanie pod dywan
1. Dopiero nieudana operacja plastyczna Szwedki w Pomorskim Centrum Traumatologii pokazała - i to na kilka dni przed wyborami samorządowymi - co skrywały pomorskie władze. Okazało się, że nielegalne, komercyjne operacje wykonywane są jeszcze w kilku szpitalach podległych Urzędowi Marszałkowskiemu, a system był tworzony za wiedzą wojewody, który starał się ukryć przed mediami pełny raport. Szwedka już raczej nie wyjdzie ze śpiączki, a w Gdańsku nie wyciągnięto niemal żadnych konsekwencji wobec winnych. Jedynie wicemarszałek
Leszek Czarnobaj rozstał się ze stanowiskiem, choć twierdzi, że o niczym nie wiedział i czuje się odpowiedzialny jedynie symbolicznie.
2. Obchody 30. rocznicy Porozumień Sierpniowych w efekcie okazały się jednym wielkim nieporozumieniem. Nie pomogły nawet wcześniejsze sojusze różnych organizacji, by skoordynować obchody. Po tym, jak
Paweł Adamowicz skrytykował uroczystość w Stoczni Gdańskiej, o.
Maciej Zięba, dyr.
Europejskiego Centrum Solidarności, stracił posadę. Rząd na imprezę, która okazała się totalną klapą, wydał blisko 9 mln zł. Zamiast obiecanych gwiazd, był gwizd zawiedzionej widowni.
3. Gdańskie władze ugięły się pod presją mieszkańców eleganckiego osiedla
Neptun Park, którzy wymusili przesunięcie Festiwalu Rzeźb z Piasku w inne miejsce. Ubiegłoroczna edycja imprezy została oprotestowana przez 80 mieszkańców tego osiedla w Jelitkowie, wśród których byli m.in. znani aktorzy
Cezary Pazura i
Cezary Żak. Naciski były wywierane nie tylko na władzach MOSiR-u, były też interwencje u prezydenta Gdańska.
4. Jednak wyborców nie zraziło to do udzielenia kolejnego kredytu zaufania rządzącej Gdańskiem PO.
Paweł Adamowicz i jego partia po ostatnich wyborach samorządowych zyskały jeszcze więcej władzy niż dotychczas. W Radzie Miasta Gdańska radnych z PO jest 26, o sześciu więcej niż w poprzedniej kadencji. Nowością jest to, że opozycję w radzie stanowią obecnie nie tylko radni Prawa i Sprawiedliwości, jak to było przez ostatnie cztery lata. Pojawiła się przedstawicielka SLD -
Jolanta Banach.
Gdynia, czyli Wojciech Szczurek i długo, długo nic
1. W Gdyni zmienia się tylko wysokość poparcia dla prezydenta
Wojciecha Szczurka i poziom zadowolenia mieszkańców z własnego miasta. W ostatnich wyborach urzędujący prezydent otrzymał 87,4 proc. głosów. Pomogła mu fasadowa kampania PiS-u, który nie wystawił nawet kandydata na prezydenta i niezbyt duża wiara w dobry wynik Platformy Obywatelskiej. W efekcie Samorządność zgarnęła też przeważającą większość w Radzie Miasta i przez kolejne cztery lata nie będzie nawet musiała słuchać opozycji.
2. Rada Miasta musiała jednak ugiąć się pod presją mieszkańców i stowarzyszeń, które domagały się zmiany projektu, dotyczącego składania przez obywateli uchwał pod obrady rady. Na wniosek gdynian zmniejszono ilość wymaganych podpisów, projekt mogą referować wnioskodawcy, a prezydent nie może zbyt długo przetrzymywać go w szufladzie. W praktyce trudno jednak złożyć jakikolwiek projekt, bo urzędnicy mnożą problemy proceduralne.
3. Radni postanowili jednak nieco podzielić się władzą. Przegłosowali przełomową na skalę Trójmiasta uchwałę, dającą ogromne uprawnienia radom dzielnic. Już wcześniej w Gdyni najłatwiej było powołać radę dzielnicy, teraz lokalni działacze dostaną jeszcze 10-krotnie większe środki i niespotykane dotąd uprawnienia. Już nie będą odpowiadać za organizację festynów czy ustawianie ławeczek, ale także opiniować duże remonty i przebudowy, a nawet decydować o tym, które drogi należy naprawić najpierw.
4. Pieniądze były też przyczyną kłopotów urzędników, przynajmniej niektórych. Dwie panie z gdyńskiego magistratu tak ich zapragnęły, że zaczęły pobierać od petentów dodatkowe gratyfikacje za "przyspieszenie" przydziału lokali komunalnych. Obie zostały aresztowane za wyłudzenie w sumie kilkuset tys. zł. Prokuratura kończy dochodzenie, grozi im do 8 lat więzienia.
Sopot, czyli nie takie znowu nihil novi
1.
Jacek Karnowski rzutem na taśmę utrzymał stanowisko prezydenta miasta, pokonując w drugiej turze wyborów
Wojciecha Fułka. Wcześniej doszło jednak do zmian w prezydium miasta. Najpierw do Sejmu odszedł
Paweł Orłowski, a zastąpił go
Bartosz Piotrusiewicz. Później, gdy jasnym stało się, że drugi z ówczesnych wiceprezydentów, czyli właśnie Fułek, wystartuje w wyborach, Karnowski zwolnił go i powołał na jego miejsce
Joannę Cichocką-Gulę.
2. Mimo że Karnowski utrzymał stanowisko, to rządzić będzie mu zdecydowanie trudniej. W wyborach do Rady Miasta popierająca go koalicja PO-Samorządność zgarnęła łącznie mniej mandatów niż kierowany przez Fułka komitet Kocham Sopot i flirtujące z nim, przynajmniej programowo, Prawo i Sprawiedliwość. Skutek jest taki, że Fułek został szefem rady, a w jej prezydium nie znalazł się nikt z ludzi popierających Karnowskiego. Kocham Sopot i PiS podzieliły się także władzą w najważniejszych komisjach Rady Miasta.
3. Wszystko to nie byłoby możliwe, gdyby nie powstanie ruchu społecznego
Kocham Sopot. Kiedy Fułek zakładał swój komitet, mało kto brał go poważnie; po kilku miesiącach to on rozdaje w Sopocie karty, a Kocham Sopot ma już ponad tysiąc członków.
- To żółta kartka dla ogólnopolskich partii politycznych - mówi o swoim ruchu Fułek. Wydaje się, że tak właśnie Kocham Sopot należy traktować - jako krok mieszkańców miasta w kierunku przejęcia władzy we własne ręce. Na tym też polega największy sukces Fułka, który zebrał wokół siebie ludzi niezadowolonych z "partyjnej władzy" w mieście i mocno zaangażowanych w działalność na jego rzecz. Czy był to jednorazowy zryw, czy też na politycznej mapie Trójmiasta pojawił się nowy byt? Najbliższe miesiące będą dla Kocham Sopot trudnym testem.
4. Wiele zależy nie tylko od tego, jak układać będzie się współpraca między sopocką radą a prezydentem, ale też od tego, jak i jak szybko zakończą się prawne problemy Jacka Karnowskiego, któremu cały czas czkawką odbija się tzw. afera sopocka. W połowie roku wydawało się, że sprawa znajdzie w końcu swój finał w sądzie. Prokuratura zdecydowała się oskarżyć, m.in. o korupcję, prezydenta Sopotu. Sąd jednak cofnął akt oskarżenia do poprawki. Karnowski triumfował, widząc w takiej decyzji argument przemawiający za swoją niewinnością. Nic jednak nie wskazuje na to, iż sprawa może się skończyć umorzeniem. Prokuratura raczej uzupełni materiały i skieruje do sądu kolejny akt oskarżenia. Pytanie tylko, kiedy...
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
