Najczęściej zajmują się pracami porządkowymi, drobnymi naprawami i remontami. W dużej części praca, którą wykonują to ta, do której niewielu się garnie, a znalezienie dobrych pracowników na dłuższy okres jest nie lada wyzwaniem. W pierwszej połowie 2014 roku tylko na rzecz organów samorządu terytorialnego, organów administracji publicznej i organizacji pożytku publicznego więźniowie okręgu gdańskiego wypracowali 190 tys. godzin. Ich pracę oszacowano na ok. 2 mln zł.
czuł(a)bym się niepewnie, nie chciał(a)bym pracować z więźniami
25%
wierzę, że skoro przeszli weryfikację, to nic mi z ich strony nie grozi
75%
W więzieniu pracują tylko ci, którzy chcą, ale praca to nagroda. Nie ma spóźnień, ani alkoholu, bo jeśli ktoś "nawali" to z pracą może się pożegnać. A czas bez dodatkowych zajęć płynie nieznośnie wolno.
-
Nie ukrywajmy, dla nich to odskocznia od monotonii. Czują się potrzebni i czas płynie szybciej. Często zdarza się, że sami przypominają mi o wysyłaniu zamówień na ich pracę w soboty - mówi
Piotr Świniarski, kierownik schroniska Promyk, które współpracuje z pięcioosobową brygadą więźniów.
W samym okręgu gdańskim pracuje blisko 1,6 tys. więźniów.
-
Oczywiście nie każdy może pracować. Nie wysyłamy osób, które stwarzają zagrożenie dla bezpieczeństwa przez swoje agresywne zachowania, zaburzonych lub uzależnionych. Kolejną grupę stanowią osoby starsze i niezdolne do pracy ze względów zdrowotnych. Każda osoba, która zaczyna pracę musi przejść najpierw weryfikację przez więzienny personel. Zawsze wsparciem dla wychowawcy i psychologa może być opinia oddziałowych, funkcjonariuszy działu ochrony, którzy obserwują więźniów każdego dnia - wyjaśnia mjr
Robert Witkowski, rzecznik prasowy Okręgowego Inspektoratu Służby Więziennej w Gdańsku.
Nie zawsze chęć podjęcia pracy oznacza codzienną możliwość wychodzenia na wolność.
-
Praca w różnych zakładach karnych wygląda inaczej, np. na gdańskiej Przeróbce więźniowie mogą wyjść i samodzielnie dojeżdżać do pracy, w naszym więzieniu w Czarnem, gdzie duża część więźniów nigdy nie opuści murów praca musi być zorganizowana na miejscu - opowiada ppłk
Wojciech Brzozowski, dyrektor Zakładu Karnego w Czarnem. -
Pomocne są projekty, w których miejsca pracy są budowane obok więzień, np. zaraz za płotem naszego więzienia powstaje fabryka mebli, gdzie zatrudnienie znajdzie kilkuset więźniów.Umowy z więzieniami podpisują najróżniejsze instytucje m.in.: schroniska, domy opieki społecznej, szkoły, szpitale, hospicja, urzędy skarbowe. Samo podpisanie umowy to dopiero początek procesu.
-
Przed rozpoczęciem pracy sprawdzamy konkretne miejsca, gdzie skazani będą wykonywać pracę, spożywać posiłki, przebierać się w ubrania robocze, również podczas zatrudnienia te miejsca są wyrywkowo sprawdzane. Określamy trasę przejazdu, środki komunikacji, jakimi będą się przemieszczać. Wyznaczony zostaje tzw. grupowy czyli skazany, który obdarzony będzie zaufaniem, ale i obarczony odpowiedzialnością za pracę grupy - mówi Robert Witkowski.
Zanim więzień dojedzie do pracy i po powrocie z niej musi przejść szereg kontroli. -
Najpierw kontroli musi dokonać oddziałowy, później funkcjonariusz na bramie. Dodatkowo musi zidentyfikować, czy wypuszcza za bramę właściwą osobę. Tak samo przy powrocie z pracy - bramowy i oddziałowy muszą kolejno sprawdzić, czy osadzony nie próbuje wnieść na teren więzienia jakichś przedmiotów niedozwolonych - opisuje Witkowski. W niektórych zakładach karnych trzeba te czynności wykonać ponad 150 osadzonym, bo tylu z nich pracuje poza więzieniem.
Według ustawy więźniowie mogą pracować nieodpłatnie jedynie na rzecz samorządów i fundacji, ale jeśli firma chce skorzystać z ich usług musi zapłacić najniższą krajową.
-
Jeszcze kilka lat temu firma płaciła tylko połowę, a druga była dotowana. Obecnie przedsiębiorstwo, które decyduje się na zatrudnienie więźniów może skorzystać tylko z 20 proc. zwrotu za wynagrodzenia z funduszu aktywizacji zawodowej - opisuje Wojciech Brzozowski. -
Na początku zniechęciło to firmy, ale teraz znów widać zainteresowanie pracą więźniów. Dlaczego? Bo osadzeni robią wszystko, żeby jak najlepiej się z niej wywiązać. Nie ma mowy o alkoholu czy spóźnieniach. Wielu z nich to też specjaliści z dziedzin, w których jest niedobór solidnych pracowników: murarze, stolarze czy elektrycy.
Razem ze zniesieniem refundacji wynagrodzeń przyszły też zmiany dotyczące tzw. "żelaznej kasy", czyli pieniędzy, którymi więzień nie może gospodarować, a które czekają na niego po wyjściu z więzienia.
-
Obecnie na wskazanym przez więźnia koncie gromadzimy środki do wysokości średniej krajowej, resztę pieniędzy w całości dostaje do ręki. W więzieniu zapewniamy leki, wyżywienie i dach nad głową, więc gdyby większa część wypracowanych pieniędzy była odkładana na czas po zakończeniu wyroku, rozpoczynanie życia poza murami więzienia byłoby łatwiejsze. Ustawodawca stwierdził jednak, że każdy ma prawo gospodarować swoimi pieniędzmi wg uznania - tłumaczy zmiany Brzozowski.
Najtrudniejsza przy wykorzystywaniu resocjalizacyjnej roli pracy nie jest wbrew pozorom liczba zainteresowanych firm, a odbiór środowiska. -
Początkowo był strach i nasz, i pracowników. Ale po pierwszej ekipie wątpliwości minęły. Trzeba spróbować, żeby się przekonać - mówi
Małgorzata Kicińska z Miejskiego Ogrodu Zoologicznego. -
Kilka osób, które u nas były, gdyby był etat, dostałyby go bez wątpienia po wyjściu z więzienia.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
